pictorial essay tungkol sa kahirapan

Mga Sanaysay Tungkol sa Kahirapan (7 Sanaysay)

Ang kahirapan ay isa sa mga pangunahing problema ng ating bansa. Halos kalahati ng ating populasyon ang nagsasabi na nabibilang sila sa isang maralitang pamilya. Dahil dito, kinalap namin at pinagsama-sama ang ilang mga halimbawa ng sanaysay tungkol sa kahirapan. Mayroong mga halimbawa rito ng pormal at di-pormal na uri ng sanaysay. Nawa ay makatulong sa inyo ang koleksyong ito at mangarap ng mas mataas para umasenso sa buhay.

SEE ALSO: Mga Talumpati Tungkol sa Kahirapan

Mga Halimbawa ng Sanaysay Tungkol sa Kahirapan

Kahirapan sa pilipinas, sanaysay: sa gitna ng kahirapan / pahid ng kahirapan, ano ang kahirapan, mga napapanahong isyu ngayon: kahirapan, itaboy ang kahirapan, hindi ang mahihirap, kahirapan na walang katapusan, paano natin ipapaliwanag ang kahirapan sa pilipinas.

Akda ni  Ghie

Ang kahirapan ang isa sa mga mabibigat na problema ng ating bansa. Madalas nating sisihin ang maling pamamalakad ng mga pinuno ng bansa, pero sila nga ba ang may kasalanan o tayong mga Pilipino na tamad?

Sabi nga nila, “Katamaran ay katumbas ng Kahirapan”. Tama sila, at tama rin naman ang mga taong nagsasabing nasa gobyerno ang pagkakamali. Sinasabi ng karamihan, kaya sila naghihirap ay sa kadahilanang wala silang trabaho, pero ang totoo, maraming trabahong nakalaan, mapili lang talaga ang mga Pilipino. Pero hindi rin natin sila masisisi, mas pipiliin pa nilang maupo na lang sa isang tabi at manghingi ng limos kaysa magpakapagod sa napakabigat na trabaho at kumita ng isang daang piso sa isang araw. Pero sa kadahilanang ito, pinapakita lang natin na tayo ay tamad, pinakadahilan ng kahirapan.

Pangalawa sa mga dahilan ay ang maling gawain ng mga pinuno ng ating bansa, ang pagbubulsa sa kaban ng bayan. Ang mga pondo na para sa pagpapaunlad ng buhay ng mga mahihirap ay ginagamit ng mga pulitiko para sa sarili nilang interes. Sapat ang sweldo ng mga pinuno ng ating bansa, ang totoo ay sobra-sobra pa ito para bumuhay ng isang pamilya, pero patuloy pa rin sila sa maling gawain nila.

Kamakailan lang ay sinabi na umaangat na ang ekonomiya ng ating bansa, pero wala kahit isa ang nakaramdam nito. Kailangan pa ring pumila ng matagal para lang makabili ng NFA Rice, mataas pa rin singil sa gasolina, sa kuryente at halos sa lahat ng bilihin, hindi kasya ang sweldo ng isang empleyado lamang.

Dahil sa maling gawain ng mga pulitiko, mga simpleng mamamayan ang naaapektuhan, dahil mas pinipili nilang ibulsa ang malaking pondong pangkahirapan kaysa idagdag sa sweldo ng mga empleyado, isang malaking kamalian sa parte ng mga pinuno.

Pangatlo sa mga kadahilanan ay ang pagiging iresponsable ng mga Pilipino, o ang kawalan ng paninindigan. Kung magiging responsible lamang ang mga magulang ng mga batang kalye ay malamang walang pakalat-kalat na bata ngayon sa lansangan, walang uhuging bata na nanghihingi na limos, at walang kaawa-awang mga mukha ng mga gutom na bata ang makikita natin.

Kung pinag-aaral lamang sila ng kanilang magulang, malamang ay magkakaroon sila ng magandang kinabukasan. Bumabalik nanaman dito ang kadahilanang wala silang trabaho, pero may mga programa ang ating pamahalaan, maging ang local, para sa libreng pag-aaral, pero mukhang hindi nauubusan ng dahilan ang Pilipino kung bakit hindi sila nakaka-pagaral, at ibabalik nanaman ang sisi sa gobyerno.

Ang katotohanan ay tayo mismo ang dahilan ng ating paghihirap, tayong mga mamamayan ng bansa natin. Kung sisimulan natin ang pagbabago sa sarili natin, malamang ay mababagao rin natin ang antas ng ating pamumuhay, pinuno ka man o simpleng mamamayan ay dapat magbago para sa ikauunlad nating lahat.

Akda ni  nica_upl13 galing sa DefinitelyFilipino.com

Habang ako’y nakaupo sa upuang ito, kaharap ang aking laptop at nagfe-Facebook, bigla kong naisipan na umpisahan na ang aking takdang aralin na sanaysay sa Filipino. Sinubukan kong mag-isip ng paksa para sa aking sanaysay ngunit nahirapan akong magdesisyon. Hanggang sa sumagi sa aking isipan ang isa sa aking mga karanasan noong ako’y kinse anyos pa lamang.

Isa itong alaala na inaamin kong ninais ko nang kalimutan ngunit hindi ko magawa, isang alaalang nahihiya akong alalahanin pa. Ngunit may isang parte sa akin na nagnanais na ipahayag at ikwento ito dahil sa isa itong riyalidad tungkol sa akin at sa pagkatao ng isang taong ibang-iba sa akin.

Hindi ko alam sa aking sarili kung bakit ko ito ikinahihiya. Marahil sa dahilang may pagkamatapobre talaga ako. At dahil iniisip kong baka isipin ng ibang tao sa akin ay cheap ako at mababaw. At inaamin kong wala pa talaga akong alam at napakababaw pa talaga ng aking pag-iisip nang mga panahong iyon. Iyon ang mga panahong nagrerebelde pa ako at inip na inip sa buhay.

Dahil nga sa mas nakakaangat pa kami sa buhay nang mga panahong iyon, naging medyo pabaya ako at naging walang pakialam sa mundo. Kaya isang araw, ay nabagok yata ako at bigla kong naisipan na tingnan ang buhay mula sa ibang perspektibo, sa ibang lebel ng pagtingin, na malayong-malayo sa akin.

Tumawa siya, at sa tono pa lamang ng kanyang boses ay malalaman mong nagbibinata pa lamang siya. Parang ipit at kumbaga, basag. Medyo nanginginig ang aking kamay habang hawak ang telepono, pinipigil na matawa sa kanya at sa kung paano siya mag-salita. May accent kasi siya at hindi marunong mag-Ingles. Marahil ang alam lang niya ay ang katagang ‘I luv u’ na nababasa niya lang sa mga quotes sa text.

Tawagin na lang natin siyang Jon-jon. Probinsyano, taga Iloilo, Bisaya. Labim-pitong taong gulang. Grade 3 pa lamang nang siya’y tumigil sa pag-aaral. Walo silang magkakapatid, at mukhang madadagdagan pa. Pumasok sa pagawaan ng asukal bilang kargador ng tubo. Sumasideline ang kanyang ama sa pangingisda at pagsasaka at sa bahay naman ang kanyang ina, nag-aalaga sa kanyang mga nakababatang kapatid. Madalas siyang nakikitulog sa bahay ng kanyang mga tiyahin kasama ang kanyang mga pamangkin. Paglalaro lamang ng basketbol ang kanyang nakahiligan.

Ala-singko ng umaga siya gumigising para pumasok sa tubuhan at matatapos siya ng hapon, mula Lunes hanggang Biyernes siyang ganoon. At kapag Sabado ay tumutulong naman siya sa palayan. Ganoon ang buhay nila sa probinsya, ani niya. Mahirap pero kinakaya. Kahit na hikahos ay kakayanin niya ang lahat para sa kaniyang pamilya. Tinanong ko siya minsan kung may pangarap ba siya at sa naalala ko’y hindi muna siya nakasagot. Umahon ata sa kahirapan. Tinanong ko siya kung gusto ba niya mag-aral, at ang una niyang sinagot ay ‘wag na. Ayaw na daw niya dahil sa matanda na siya at maraming taon na ang lumipas nang siya’y tumigil. Marami silang magkakapatid at hindi na rin siya kayang pag-aralin pa ng kanyang mga magulang.

Bakit pa nga ba? Ang gusto nalang niya ay ang magtrabaho para kumita ng pera. Sabay sabi naman akong, ‘may mangyayari ba sa pagbubuhat ng tubo?’

‘Ang pwede lang ata mangyari sa iyo ay ang matusok ka at magkasugat-sugat ka dahil sa tubo, mahulog ka sa trak, mabagsakan ka ng mga tubo, o tumandang ganoon ang trabaho at manatili na lang na isang kahid, isang tuka ang pamumuhay.’

Pero sa isip ko na lang ito nasabi. Hindi ko na nagawang idugtong pa ito. Ngunit ano nga ba ang kanyang magagawa? Tinanong ko sa aking sarili. Kung ako ba ang nasa kanyang posisyon, ano ba ang aking gagawin? May magagawa ba ako para sa ikauunlad ko at ng aking pamilya? At naisip kong baka matagal na akong sumuko kung ganoon. Hindi ko kaya ang ganoong pamumuhay. Ni magbuhat ng tubo ay hindi ko kaya at ni mag ani ng palay at magbabad sa matinding sikat ng araw. Ni ayaw ko ngang umitim, magtrabaho pa kaya at mamuhay nang ganoon?

Tila ngang napakadaling magsalita, ng isang katulad ko ukol sa mga ganoong bagay. Kay dali magsalita tungkol sa mga ambisyon at buhay. Madali nga lang naman magdunong–dunungan dahil nga naman sa wala ako sa ganoong kalagayan.

Minsan ay tinanong ko siya kung ano’ng ginagawa niya at sabi niya ay nagluluto siya ng talong, tortang talong sa bagoong. Ang alam ko nga lang ay’ yung tortang talong na may ground beef tsaka pinipirito. Sa kanila naman ay usong substitute ang bagoong sa ground beef para ilagay sa tortang talong. Hindi kaya maalat yun? Masarap naman daw at yun daw ang kanilang hapunan.

Madalas nga daw ay wala na siyang ganang kumain. Parang busog na daw ang kanyang tiyan na walang ibang laman kundi alak pagkatapos nila mag-inuman ng kanyang mga kapatid nang walang pulutan. Ang naging biro ko na lang sa kanya ay bakit hindi niya minsan subukang manghuli ng mga butiki sa pader at bubong ng kanilang bahay, para pampulutan. Para lang maiba. At bata pa lang daw siya nang matutong manigarilyo. Sayang nga at hindi ko na siya naalok ng rugby at baka nagustuhan din niya.

Sinubukan ko na lang isipin kung anong klaseng lugar ang kanyang kinalakihan. Kargador din ang isa niyang kapatid at katulad niya ay napaaga din ang retirement sa eskwelahan. Ganoon na din ba ang magiging kapalaran ng kaniyang iba pang nakababatang kapatid? Para na lang kasi silang nasa isang Cycle, mula sa magulang hanggang sa mga anak hanggang sa mga apo at apo sa tuhod… Cycle ng kahirapan. Nasaan na ang lugar ng edukasyon at pangarap? Naisip ko na lang na buti ay apat lang kaming magkakapatid sa aming pamilya.

Marahil ay nakapagtataka nga kung paano ko siya nakilala, si Jon-jon na isang taong malayo-malayo ang estado ng buhay sa akin. Ito ay dahil sa tiyahin niya kasi ang isa naming kasambahay noon, na siyang dahilan kung bakit ko na rin siya nakilala. Pala-kwento rin kasi ang tiyahin niyang iyon at palaging tumatawag sa kanyang anak at ibang kapamilya na kanyang iniwan sa probinsya.At lagi ko naman kinakausap ang kanyang tiyahin dala lang ng kainipan. At minsan nga ay natiyempohang si Jon-jon ang kausap, at naisipang ipakausap sa akin.

Madrama rin ang buhay ng tiyahin niyang iyon. Mag-isa na lang kasi nitong tinataguyod ang kanyang anak mag-mula nang iwan siya ng kanyang asawa para sa kabit nitong naanakan. Ang sakit siguro noon ‘no? Iyong piliin ng iyong asawa ang kanyang kabit kaysa sa iyo, na legal niyang asawa, at ang mas masakit pa, pinakasalan lang daw siya nito pagkatapos siyang gahasain at mabuntis. Ang kanyang pamilya na lang daw ang kanyang pinaghuhugutan ng lakas ng loob para magpatuloy. Parang naging anak na rin daw niya kasi si Jon-jon na siyang naging pinakamalapit sa kanya sa lahat ng kanyang mga pamangkin, at sa pagmamahal ng kanyang anak ay hindi narin niya gaanong naramdaman ang pagkukulang sa kanya ng kanyang asawa. Parang sa telenobela. At dumating ang pagkakataong nahulog sa puno ng niyog ang kanyang anak, at sa aksidenteng iyon ay napilitan siyang umuwi at hindi na siya muling nakabalik sa amin dahil sa wala na siyang perang pamasahe. Talaga ngang parang sa telenobela ang buhay nila. Naawa na lang ako at naiyak sa buhay nilang mga bida.

Ngunit napagisip-isip ko… Aanhin ba ni Jon-jon ang aking awa? Aanhin ba nila ang aking awa? Tila ang dami ko nang nalaman tungkol sa kanila sa pakikipag-usap lamang sa telepono. Tila nagkaroon na rin talaga ako ng kagustuhan makilala si Jon-jon at ang kanyang pamilya. Sinubukan kong may magawa, sinubukan kong makatulong; kaya pinadalhan ko sila ng damit, at ang isang t-shirt ay A/X pa.

Ngunit sa huli, bakit parang kulang pa rin? Bakit parang ang lahat ng iyon ay parang isa lamang pangyayari na aking kinahihiya? Na parang hindi bukal sa akin ang pagtulong….na isang maykaya na katulad ko ay nakipagkaibigan sa katulad nilang mahirap. Pero ano nga ba ang aking natulong? Ano bang magagawa noong mga damit na iyon na aking pinadala para sa batang nahulog? Pambalot sa nabaling buto? Naawa talaga ako. At parang hanggang doon nalang talaga ako, hanggang awa nalang.

Wala kasi akong ibang alam sa buhay. Ano ba ako noon… at hanggang ngayon? Isang teenager na umaasa sa magulang. Ni kumita ng pera at magbanat ng buto ay hindi ko pa nagagawa. Paano pa kaya ang tumulong sa ibang matindi ang pangangailangan?

Tinanong ko siya uli noon kung gusto na niyang mag-aral at umoo siya. Gusto na daw niya at magsisikap siya sa pagtratrabaho para makaipon ng pera para makapag-aral. Pinangakuan ko pa yata siya na tutulungan ko din siya para makapag-aral. Mukhang malabo ko nang magawa pa iyon.

Nakita ko talaga ang pagiging tao ni Jon-jon, kahit sa maikling panahon lamang. Na tulad ng ibang tao, na tulad namin may mga kaya sa buhay, may iba pa rin silang mga problema bukod sa kahirapan. Na ang katulad ni Jon-jon ay marunong din umiyak at napapagod din. Nasabi niya sa akin yun. Na napapagod na siya at sa talagang mahirap daw; hindi lamang ang trabaho kundi ang maging isang anak ng kanyang mga magulang at maging isang taong katulad niya. Na minsan ay gusto na niyang sumuko pero hindi niya magawa. Dahil sa kailangan niyang magpakatatag para sa kanyang sarili at pamilya, para balang araw daw, ay may magagawa din siya para sa ikaaahon ng kayang mga mahal sa buhay. Naiyak na lang ako habang pinakikinggan siya….dahil naramdaman ko na rin kahit papaano ang nararamdaman niya ng mga oras na iyon. Kung anu-ano na lang yata ang nasabi ko sa kanya nuon, hindi ko na rin maala kung tama ba o mali yuong mga pinayo ko; naisip ko na lang na… Oo, sana nga Jon-jon, balang araw.

Si Jon-jon ay isang ehemplo ng isang taong pinanganak na mahirap, lumaking mahirap at tila hindi pa alam ang landas na kanyang tatahakin at kahahantungan. Kungsanalang ay naging isang tao akong nakapagturo sa kanya ng tamang landas na iyon.

Hindi ko na alam kung ano na ang nangyari sa kanya; kung natupad ba niya ang kanyang mithiin na makapag-aral o tuluyan na siyang napariwala. Hindi ko na gaano pa naaala ang tungkol sa kanya o sa kanyang tiyahin na nagkwento sa akin ng napakaraming bagay tungkol sa kanilang lugar at sa pamumuhay ng mga tao doon. Hindi ko narin gaanong naaalala ang mga kwento nila ng kahirapan, ang mukha ni Jon-jon na sa aking imahinasyon ay puro bakas ng kahirapan at pagkatakot sa kawalan. Hindi ko na talaga maalala pa dahil tatlong taon na rin ang lumipas.

Nakikita ko nalang ang mga bata na sumasabit sa dyip tuwing ako’y umuuwi mula sa paaralan, mga batang kulang na lang ay itapon sa kalsada ng drayber na nanggagalaiti sa pagsigaw sa kanila. Isang batang musmos na ang ngayo’y sumakay na sa dyip…..tinitignan ko na lang ang kanyang repleksyon sa tila makintab na mga sapatos naming mga pasahero; habang siya’y nakaluhod at nagmamadaling magpunas at magpahid ng kanyang maduming basahan sa aming mga paanan. Umaasang bibigyan ng kakaunting barya at limos mula sa amin na nakakaangat.

Akda ni Ace galing sa Brainly

Ang kahirapan ay pangkalahatang kasalatan o kakulangan, o ang estado ng isa na walang isang tiyak na halaga ng materyal na mga ari-arian o pera. Ito ay may maraming tapyas, kung saan kabilang ang mga panlipunan, pang-ekonomiya, pampulitika at mga elemento. Ang kahirapan ay talamak o pansamantala, at karamihan nito ay malapit na nauugnay sa hindi pagkakapareho. Ang kahirapan ay dinamiko. Ito ay may pagbabago at minsa’y nakikibagay ayon sa paraan ng pagaggamit, dinamikong panlipunan at teknolohikal na pagbabago. Ang lubos na kahirapan ay tumutukoy sa kawalan ng pangunahing pangangailangan ng tao, na karaniwang kabilang ang pagkain, tubig, sanitasyon, damit, tirahan at pangkalusugang pag-aalaga. Ang magkaugnay na kahirapan ay tinutukoy bilang pang-ekonomiyang mga hindi pagkakapareho sa mga lokasyon o lipunan kung saan ang mga tao nakatira.

Akda ni  Iris Sicam

Ang kahirapan ang isa sa mga mabibigat ng problema ng ating bansa. Madalas nating sisihin ang maling pamamalakad ng mga pinuno ng bansa, pero sila nga ba ang may kasalanan o tayong mga Pilipino na tamad? Sabi nga nila, “Katamaran ay katumbas ng Kahirapan”, tama sila, at tama rin naman ang mga taong nagsasabing nasa gobyerno ang pagkakamali.

Ang rason kung bakit patuloy pa rin ang paghihirap ng ating bansa ay ang mga sumusunod:

• Ang dahilan ng kahirapan sa Pilipinas ay kakulangan ng pagtutulungan
• Pagmamalabis
• Maling pagtrato sa mga pulubi at mahihirap.
• Ibang priority ng may hawak ng pera
• Kakulangan sa pangangalaga sa kapakanan ng mga halaman at hayop
• Pagtago ng pera ng ilan at hindi pinaiikot
• Nabalitang corruption
• Kakulangan ng disiplina ng mga tao

Kung patuloy nating paiiralin ang ganoong mga pag-uugali, hindi uunlad ang ating bansa. Walang mangyayari. Walang makakamit na progreso ang Pilipinas. Ngunit ang naisip ko lamang na solusyon sa kahirapan sa ating bansa ay pagkakaroon ng DISIPLINA.

Ang hirap lang kasi yung iba wala naman yata sa bokabularyo nila ang salitang disiplina. Yun lang naman ang kelangan natin talaga. Hindi naman magagawa ng iisang tao ang pagbabago ng buong bansa. Tayong lahat ang dapat gumalaw para magbago.

Tigilan na rin natin siguro ang crab mentality. Imbes na matuwa dahil may nararating ang iba, naiinggit pa ang iba. Imbes na magsikap para sa sarili nila, naghihintay na may ibigay na lang ang gobyerno sa kanila. Kaya walang nararating ang iba sa atin.

Disiplina nga ang kailangan. Karamihan sa atin, lahat na ng pangit na nangyayari sa buhay nila, sa gobyerno nila sinisisi. Hindi sila nakapag aral, gobyerno ang sisisihin, wala sila trabaho, gobyerno nanaman ang may kasalanan. Wala silang makain, gobyerno nanaman. Nakakapagtaka tuloy bakit may mga indibibwal na nagmula din sa miserableng buhay, subalit sa pagsisikap ay nakaahon.

Disiplina nga ang kailangan. Kapag may disiplina lahat ng magagandang kaugalian ay susunod na. Matutong magsipag at magtiyaga ang isang tao. Hindi rin gagawa ng mali. Hindi rin aasa lang sa bigay ng gobyerno at lalong hindi nito sisisihin ang gobyerno. Pero ang tanong, paano matuturuan ng disiplina ang taong wala nito?

Kumilos na tayo hangga’t may oras pang natitira. Masosolusyunan natin ang kahirapan basta tayo ay nagtutulungan. Kaya kung ako sayo, tulungan mo ang sarili mo na magkaroon ng disiplina at maya-maya kapag talagang sa tingin mong tiyak na mayroon ka ng disiplina, tumulong ka na sa komunidad upang makagawa tayo ng mas maunlad at mabuting bansa.

Akda ni Gregorio V. Bituin Jr. (Taliba ng Maralita, Oktubre-Disyembre 2003)

Ayon sa gobyerno, kailangang labanan ang kahirapan. Pero ang solusyon nila para labanan ang kahirapan ay itaboy ang mga mahihirap. Ang pananaw na ito ng gobyerno, pati na rin ng mga kapitalista at naghaharing iilan sa lipunan, ay makikita sa sumusunod na kwentong bayan:

“Bibisita ang isang hari sa probinsyang kanyang nasasakupan, at ipinabatid niya ito sa mga namumuno sa bayang yaon. Dahil dito, naghanda ang gobernador ng lalawigan at inatasan ang lahat ng kanyang mga kabig na kailangang matuwa ang hari sa pagdalaw nito sa kanilang bayan. Ngunit sa dadaanan ng hari ay may mga barung-barong na pawang mga mahihirap ang nangakatira. Hindi nila maitaboy agad-agad ang mga tao dahil tiyak na lalaban ang mga ito. Kaya ang ginawa ng gobernador ay pinatayuan ang paligid nito ng mahabang pader upang sa pagdaan ng hari, ay hindi nito makita ang karumal-dumal na kalagayan ng mga mahihirap.”

Hindi ko maalala kung saan ko nabasa ang kwentong ito, pero ang aral ng kwentong ito’y nahalukay ko pa sa aking memorya. Sa esensya, karima-rimarim sa mga mata ng naghaharing uri sa lipunan ang mga mahihirap dahil ang mga ito’y “nanlilimahid, mababaho, mga patay-gutom at mababang uri”. Kaya nararapat lamang na ang mga mahihirap na ito’y itago sa mata ng hari, at palayasin o itaboy na parang mga daga sa malalayong lugar.

Kaya naman pala patuloy ang demolisyon sa panahong ito. Demolisyon ng barung-barong ng mga mahihirap dahil sila’y masakit sa mata ng gobyerno’t kapitalista. Demolisyong ang pinag-uusapan lamang ay maitaboy sa malalayong lugar ang mga mahihirap. Demolisyong hindi pinag-uusapan ang kahihinatnan ng mga mahihirap sa lugar ng relokasyon at pagkalayo nila sa lugar ng kanilang hanapbuhay.

Kung ganoon, para sa gobyerno’t kapitalista, para labanan ang kahirapan, itaboy ang mahihirap. Ito ang esensya ng demolisyon.

Pero para sa mahihirap, para labanan ang kahirapan, itaboy ang nagpapahirap. Ito ang esensya ng rebolusyon.

Teka, hindi pa tapos ang kwento: “Nang dumating ang hari sa bayang nasabi, ipinagbunyi siya ng mga tao at nakita ang kaayusan at kaunlaran ng lugar. Kaya ang sabi ng hari ay gagantimpalaan niya ang gobernador dahil sa malaking nagawa niya sa lalawigan. Sa pag-uwi ng hari mula sa maghapong pagdalaw sa probinsya, napansin niya ang mahabang pader na agarang ipinatayo ng gobernador. Hiniling niyang makita ang nasa kabila nito. Walang nagawa ang gobernador. Dito’y agad nakita ng hari ang kalunus-lunos na kalagayan ng mga nakatirang mahihirap sa kabila ng pader. Itinatago pala ng gobernador ang tunay na kalagayan ng lalawigan. Bumaba ang hari’t nakitang maraming namamayat at ang iba’y halos mamatay sa gutom, marami ang nagkakasakit at walang nag-aasikaso. Dahil dito, binawi ng hari ang gantimpalang sana’y ibibigay niya sa gobrnador.”

Sa pinakasimple, para itaboy ang kahirapan, dapat resolbahin ito ng pamahalaan pagkat sila ang namumuno at nasa poder ng kapangyarihan. Hindi nararapat na basta na lamang itaboy ang mahihirap pagkat sila’y biktima lamang ng kahirapan, biktima ng bulok na sistemang nag-anak sa kahirapang kanilang nararanasan. Walang silbi ang isang gobyernong hindi kayang lutasin ang problema ng kanyang mga nasasakupan. Dahil doon, nararapat lamang silang mawala sa poder.

(Pang-Masa, Marso 30, 2015. Galing sa Philstar.com )

Maganda ang forecast sa ekonomiya ng Pilipinas ngayong 2015. Maaari raw umangat ng 6-7 percent ang kabuhayan. Nakikita na umano ang mga palatandaan. Noong 2012, umangat ang ekonomiya ng bansa ng 6.6 percent. Tuwang-tuwa si President Noynoy Aquino sa pag-angat na ito. Ipinagmalaki niya ito. Sabi, ang pag-angat ng ekonomiya ay dahil sa “maayos na pamamahala” ng kasalukuyang pamahalaan.

Ang nakapagtataka, sa kabila na umaangat ang ekonomiya, bakit marami pa rin ang naghihirap at nagugutom. Bakit marami pa rin ang walang trabaho? Bakit marami pa ring palaboy?

Sa latest Pulse Asia survey, 40 percent ng mga Pilipino ang nagsabing hindi sila satisfied sa ginagawa ng gobyerno kung paano malulutas ang kahirapan ng buhay. Wala pa ring pagbabago sa buhay ng mga dukha at lalo pa umanong nalulubog sa kumunoy ng kahirapan. May ginagawang paraan ang gobyerno gaya ng pagbibigay ng financial na tulong sa mga mahihirap na pamilya pero ito ay hindi garantiya na magpapabago sa buhay ng mga dukha, sa halip tinuturuan lamang na umasa at maging depende sa pamahalaan. Hindi na nagnanais magsikap at bagkus naghihintay na lamang ng babagsak sa kanilang bunganga.

Hindi magawa ng gobyerno na mapagaan ang pasanin ng mga mahihirap. Kahit na maraming beses nang nag-rollback ang petroleum products, ang presyo ng mga pangunahing bilihin ay nananatili pa ring mataas. Walang makitang pagsisikap ang pamahalaan para mabigyan ng kagaanan ang maraming Pinoy na isang kahig, isang tuka.

Marami sanang mapagkukunan ng ikabubuhay sa bansang ito pero kulang ang pagsisikap ng gobyerno. Ang agricultural sector na maraming pagkukunan ng pagkakakitaan ay nakakaligtaan. Sa halip na tulungan ang mga magsasaka na kumita mula sa inaani, mas pinapaboran pa ang pag-iimport ng produkto – halimbawa ang bigas at sibuyas.

Hindi matatakasan ang kahirapan at kagutuman, dahil walang sistema ang gobyeno kung paano lulutasin ang problema. Nababaluktot ang daang matuwid.

Akda ni Philip Emmanuel Penaflor, PhD galing sa Linkedin

Bakit ba mahirap tayo kahit na umaangat daw ang ekonomiya ng ating bansa? Ilang pangulo na ba ang nagsabing umuunlad na ang ekonomiya ng bansa ngunit ito ba’y nararamdaman ng karaniwang mamamayan? Sino ba ang nakikinabang sa pag-angat ng ating ekonomiya? Babalik tayo sa tanong noon ng mga awtor o manunulat patungkol sa human development na “Development for Whom?” “Para kanino ba ang pag-unlad”?

Masalimuot ang usaping kahirapan sa ating bansa. Kung tatanungin natin ang mga mayayaman ang tiyak na sasabihin nila’y “marami kasi sa atin ang tamad”. At hindi naman natin sila masisisi sa ganitong pananaw dahil umagang-umaga pa lamang nakikipag-inuman na ang ibang mga kalalakihan sa barangay, walang kusang magbanat ng buto, at naghahangad na lamang ng biglaang kita na parang “instant coffee”. Ang iba sa halip na maghanap ng kapakipakinabang na trabaho ay nagbabakasakali sa sugal, at habang natatalo ay lalong nagpipilit na makabawi hanggang sa malulong sa sugal at magkabaon-baon sa utang na lalong nagpapalugmok sa kahirapan. Ang lalong nagpapabigat sa ganitong problema, wala na ngang trabaho, ayaw magbanat ng buto, saksakan pa ng bisyo – sugal, alak o droga. Siga pa, palaaway, nambubugbog ng asawa o mga anak. Kaya paano nga naman aasenso?

Bakit nga ba marami sa atin ang tamad, batugan, ayaw magbanat ng buto, pero nangangarap ng masarap na buhay? Ay di hanggang pangarap na lang tayo?

Kung tatanungin naman ang mga aktibista kung bakit mahirap tayo ang kanilang sasabihin ay “dahil sa pagkakasakal ng mga mayayaman at naghaharing-uri sa lipunan” katulad ng mga panginoong may-lupa at mga negosyante na madalas sila rin ang mga pinuno sa pulitika. At dahil sila ang mga namumuno sa pulitika ang kanilang mga balakin at gawain ay patungo sa higit na pagpapaibayo ng kanilang mga interes, ng kanilang mga negosyo at ng kapakanan ng kanilang mga pamilya lamang. Kaya nga sila tumatakbo sa pulitika ay upang ma-proteksiyunan ang kanilang mga negosyo at iba pang mga interes, hindi talaga kapakanan ng mga tao ang layunin nila. Kaya patuloy na lumalaki ang agwat ng mayaman at mahirap.

Kaya ano nga ba ang dahilan ng ating kahirapan? Katamaran nga ba? O ang paghahari ng mga mayayamang panginoong may-lupa o may-negosyo?

Maaaring may katuwiran ang parehong argumento, at higit pa, sapagkat maaaring may kaugnayan ang dalawang dahilang ito.

Ugat ng “katamaran” sa kasaysayan

Panahon pa ng mga Kastila’y naobserbahan na ang katamaran daw ng mga “Indiyo” (“Indiyo” ang tawag noon ng mga Kastila sa mga katutubong Pilipino). Ang kanilang obserbasyon, magtatrabaho lamang daw ng ilang oras ang mga Pilipino pagkatapos ay uuwi na sa bahay at wala nang gagawin, tatambay na kung baga, hanggang hapon na. Pagkatapos sa hapon naman ay pupuntang muli sa linang na sinasaka magbubungkal ng kaunti tapos uuwi na at kung may makakasama ay mag-iinom na ng “tuba” o kahit na anong alak. Kaya naturingang tamad ang mga ninuno natin.

Ang hindi naisip ng mga Kastila ay magkaiba ang klima ng Pilipinas at Espanya. Sa Espanya malamig at iba’t iba ang panahon, may tag-araw (summer), may tag-yelo (winter), may tinatawag na tagsibol (spring) at taglagas (autumn/fall). Sa Pilipinas dalawa lang ang panahon, tag-araw at tag-ulan. Sa Espanya iba’t ibang panahon iba’t ibang pamamaraan ng pagtrabaho, madalian ang pagtanim dahil tatlong buwan lang ang tagsibol, kailangang mayroon sapat ng supply ng pagkain sa panahon ng taglamig dahil walang tumutubo sa panahong ito. Samantalang sa Pilipinas napakasimple lang ng panahon at sa buong taon ay maaaring magtanim, at noong panahong iyon sagana sa kagubatan at mga hayop. At dahil mainit ang klima hindi maaaring magtrabaho sa maghapon kung kaya nagpapahinga ang mga tao sa tanghali hanggang hapon.

Hindi dahil sa katamaran ang dahilan kung bakit naghirap ang ating mga ninuno. Ang dahilan ay ang pananakop ng mga Kastila na kumamkam ng ating mga lupain. Nawalan ng lupang sasakahin ang mga Indiyo at ang mga ito’y napunta sa kamay ng mga dayuhang mananakop. Ano’ng nangyari sa mga Indiyong ninuno natin? Sila’y naging mga mangagawa sa mga malalawak na hacienda ng mga Kastila at nang mga may dugong Kastila, na halos mistulang alipin ng mga mananakop. Ang iba’y sapilitang pinagtrabaho sa mga pagawaan ng “galleon” at sumasama sa paglaban sa mga pirata, at iba pang mga gawain tulad ng paggawa ng mga Simbahan, mga gusali ng gobyerno at ng mga kalsada. Ang tawag dito’y “polo” o “forced labor” at walang bayad.

Sino ang gaganahang magtrabaho sa ganitong kalagayan? Araw-araw, taun-taon, dekada kada dekada, at daang taon, ang mga ninuno natin ay naging mga alipin ng mga mayayamang haciendero at walang nakikinitang paglaya sa ganitong uri ng pagkaalipin, kung kayat napaniwala nila ang kanilang mga sarili na iyon na talaga ang swerte ng kanilang buhay. Kailangang magtiis dahil sa langit, ayon sa turo ng Simbahan, ay may nakalaang biyaya ng kaligtasan at kaluwalhatian. Kaya tinawag na “fatalistic” ang mga mahirap dahil sa paniniwalang ang kahirapan ang swerte nila sa buhay.

Ang mga ninuno natin sa gitna ng kaapihan at pagkaalipin ay madalas pang inaalipusta ng mga mayayamang haciendero komo sasabihing sila’y mga hampaslupa, walang pinag-aralan, mga bobo at ignorante, patay-gutom, at ito’y natanim sa kanilang diwa sa mahabang panahon hanggang sa ngayon, kung kaya’t ganoon na nga ang paniniwala ng mga mahihirap. Ang pakiramdam nila’y kulang ang kanilang pagkatao, kakaiba sila sa mga marangya at nakakataas sa lipunan. Kaya’t sa tuwing makakaharap sa mga mayayaman ay sunud-sunuran lamang ang mga ito at wari’y nanginginig pa, hindi makapangatwiran kahit na hindi makatarungan para sa kanilang ang ipinagagawa o ang nais mangyari ng mga naghaharing uri.

Sa panahon ngayon ito’y nagaganap pa rin, katulad ng pagtrato ng mga namamahala ng mga kumpanya sa kanilang mga empleyado o ng mga pinuno ng pamahalaan o burukrasya sa mga karaniwang kawani nito, maging sa Simbahan man sa pagitan ng mga pari at madre at ng karaniwang layko, o sa tahahan mismo kung paano ituring ng mga amo ang kanilang mga katulong o kasambahay. Dahil sa pag-tratong may pang-aalipusta ang mga mahirap ay tuluyan nang nawalan ng tiwala sa sarili nilang kakayahan sa paniniwalang wala silang magagawa dahil sa sila’y “pobre” lamang. At dahil dito’y hindi na nagkaroon ng hangad na magsikap kaya’t naging “apathetic” na rin sila. Nakaukilkil na sa kanilang mga puso, isip at kaluluwa na ganito na talaga ang buhay. At ito’y namana natin sa ating mga ninuno hanggang sa ngayon.

Ngunit sa kabila ng kanilang mababang pagtingin sa sarili ang mga mahirap ay nangangarap din na magkaroon ng magandang buhay, na maging katulad ng mga mayayaman at naghaharing uri sa lipunan. Sa kanilang palagay ang pagiging ganap na tao ay ang katulad ng mga mayayaman, at sa tingin nila magiging ganap lamang ang kanilang pagkatao kung sila’y makaahon sa kahirapan. Kaya nga marami sa mga mahihirap, na tinatawag na “masa”, ang nalululong sa mga telenobela o mga palabas sa telebisyon lalo’t kung may kuwento ng mahihirap na umasenso, pagka’t sa sandaling panahon ng panonood ay nakakalimutan nila ang kanilang mga suliranin sa buhay at nakikita nila ang kanilang mga sarili doon sa mga bida sa mga telenobela at nangangarap na mangyari din ang pagtatagumpay sa kanilang buhay.

Ganito rin maipapaliwanag ang pagkakalulong ng mga mahihirap sa alak. Sa karaniwang araw ang turing nila sa kanilang mga sarili’y mga hampaslupa, walang kwenta at api, ngunit sa kaibuturan ng kanilang mga puso’y naghahangad ding umasenso at makaahon sa kahirapan. Datapwa’t dahil wala silang nakikinitang pag-asa sa abang kalagayan, ay idinadaan na lamang ang kanilang mga problema sa pag-inom kung saan panandaliang nakakalimutan nila ang kanilang abang kalagayan. Sa kalasingan nagkakaroon sila ng sariling mundo, ang mundo na nais nilang manyari sa kanilang buhay na hindi nangyayari sa tunay na buhay. Kapag sila’y nalalasing lumalabas sa kanilang mga bibig ang mga hindi nila masabi sa karaniwang araw, katulad ng mga hinaing, mga hinanakit, o mga hangarin nila sa buhay, kasama na rin ang pagyayabang na kaya nilang gawin ang lahat.

Ang pagsakal ng mayayaman sa mahihirap

Dahil sa madilim na kasaysayang naglugmok sa ating mga ninuno sa kahirapan, na naging dahilan upang bumaba ang kanilang pagtingin sa sarili kung kaya’t nawalan na ng tiwala sa kanilang kakayahan, naging madali para sa mga mayayaman ang pananamantala sa mahihirap tulad halimbawa ng pangangamkam ng mga lupain. Ang mga mayayaman bukod sa mahuhusay ang kanilang mga abogado, kaibigan pa nila ang mga huwes o ang mga pulitiko, at maging ang Simbahan. Ang mahihirap, dahil sa walang sapat na kaalaman, ni wala ngang kayang magbayad ng abogado at kung mayroon man ay abogado ng gobyerno na wala ring magawa dahil sa kakampi ng mayayaman ang mga huwes at mga pulitiko, kung kaya’t tahimik na tatanggapin na lamang ang kanilang pagkatalo at pagka-api. Ganito rin ang nagaganap kung ang isang mayaman ay nang-abuso ng isang mahirap, halimbawa’y nanghalay ng puri ng isang babaeng mahirap, halimbawa’y ang kanilang katulong, na babayaran na lamang ang pamilya upang manahimik pagkat wala rin namang mararating ang kaso.

Sa lipunan ang mayayaman ang nagdidikta ng mga kalakaran sa pulitika at sa ekonomiya. Kailangang maproteksiyunan nila ang kanilang mga lupain at mga negosyo, kaya kailangang may kakampi sila sa gobyerno lalo pa’t ang gobyerno’y umaasa sa kanilang mga buwis. Kaya naman ang gobyerno’y sunud-sunuran sa mga mungkahing mga patakaran o batas ng mga mayayaman. Kaya nga kung may mga batas na magiging mapanira sa kanilang mga interes, katulad na lamang ng reporma sa lupa o tinawag na “Comprehensive Agrarian Reform Program”, ito’y puno naman ng butas upang hindi talaga tuluyang maipamigay sa mga magsasakang walang lupa ang mga lupain ng mayayaman. Karamihan sa mga naipamahagi nitong nakaraang panahon ay lupang gobyerno, at hanggang ngayon maraming lupaing prime agricultural land ay nasa kamay pa ng mag panginoong may lupa o kaya na-i-convert sa layuning pang-industrial kaya’t hindi na maipamahagi.

At upang tuluyang maisulong nila ang kanilang mga interes, ang mayayaman na mismo ang mga namamayani sa pulitika bilang mga alkade, gobernador, congressman, senador at iba pa, at sila ang mga may koneksiyon at kapangyarihan upang magtalaga ng kanilang mga kaibigan sa gabinete at iba pang mga katungkulan sa burukrasya upang kanilang maging mga kakampi. Ang mga mayayaman ay wala naman talagang pakialam sa karaniwang mamamayan. Pinapasok nila ang larangan ng pulitika upang isulong ang interes ng kanilang pamilya at mga negosyo. Kaya may “political dynasty” na kung saan ilang pamilya lamang ang naghahari sa isang lugar, o kaya hindi napapalitan ang mga pinuno sa isang lugar at nagpapasalin-salin lamang ito sa mga kasapi ng iisang pamilya. Ginagamit lamang nila ang mahihirap upang patuloy silang manatili sa kanilang mga puwesto.

Paano ginagamit ng mga mayayaman ang mga mahihirap upang manatili ang kanilang political dynasty? Dito pumapasok ang usaping “patronage politics” na siyang laman o katangian ng tinatawag nating “traditional politics” o “trapo”. Ang mga mayayamang pulitiko ay nagmimistulang mga “patron” ng mga lugar na kanilang nasasakupan. Dahil sila’y patron, sa kanila tumatakbo ang mga mahihirap tuwing may mga pangangailangan, halimbawa’y gamot, pambayad sa ospital, pampalibing, pang-eskuwela ng mga bata, at iba pang mga pangangailangan. Kaya nga ang mga bahay ng mga pulitiko ay palaging maraming tao sa araw-araw sapagkat maraming mga mahihirap ang dumudulog upang humingi ng kaunting tulong. Ang kaunting tulong na kanilang natatanggap sa kanilang mga pulitiko ay kanilang tinatanaw bilang utang-na-loob kung kaya’t sa susunod na eleksiyon iboboto nila ang mga pulitikong ito bilang pagtanaw ng utang-na-loob. Ginagamit ng mga trapo ang utang-na-loob na ito upang mapanatili sila sa kanilang mga puwesto.

Kaya ang kalakarang ito ang ibig sabihin ng patronage politics. Tinatangkilik ng mga tao ang mayayamang pulitiko dahil sa mga kaunting tulong na tinatanggap nila sa mga ito, kung kaya’t nananatili ang mga mayayamang pulitiko sa kanilang mga puwesto. At ito ang ibig sabihing ng traditional politics o “trapo”, na hindi kuwalipikasyon o kakayahan ng pulitiko o plataporma de gobyerno ang tinitingnan ng mga tao, kungdi kung ano ang ibinibigay sa kanila ng mga trapo na tinatanaw nilang malaking utang-na-loob. At dahil sa ginagamit nga lang naman ng mga trapo ang mahihirap, walang tunay na pagbabago sa kalagayan ng lipunan ang nagaganap kungdi ang patuloy na pananamantala ng mga mayayamang pulitiko gamit ang kanilang kapangyarihan, upang lalo pa silang yumaman sa pamamagitan ng kurapsiyon at iba pang pang-aabuso sa gobyerno, samantalang ang mahihirap ay patuloy na naghihirap, walang tunay na pag-asenso kungdi ang umasa na lamang kakarampot na ibinibigay sa kanila ng mga trapo.

Ang masaklap hindi batid ng mga mahihirap na ang ginagamit ng mga trapo ay nagmula rin naman sa buwis ng mga mamamayan ngunit sa akala nila’y napakabuti na sa kanila ng mga trapo sa kaunting biyayang ambon. Ang mas masaklap ang ibang ginagamit ng mg trapo ay galing sa pandarambong o kaya sa mga illegal na gawain tulad ng illegal na pagtotroso, illegal na pagmimina, illegal na pangingisda, huweteng, smuggling o droga. Natatakpan ang kanilang mga illegal na gawain sa pamamagitan ng mga kaunting tulong na ibinibigay sa mahihirap na dahil dito’y patuloy na naniniwala sa kabutihan ng mga trapo.

Sa ating bansa ang pulitikang patronage politics o traditional politics ay tinatawag ding “Oligarchy” na ang ibig sabihin ay pamumuno ng iilan lamang, at sila ang tinatawag ng mga aktibista na “naghaharing uli” o “ruling elite”. Kapag ang iilang mga naghaharing ito’y mga mayayaman lamang ang tawag naman dito’y “Plutocracy”. Ito’y mga magkakaugnay na mga terminolohiya. Ang Plutocracy na isang uri ng Oligarchy ay traditional politics o “trapo”. Ang katangian ng mga trapo ay patronage o paggamit ng “utang-na-loob” sa pamamagitan ng pamumudmod ng maliliit na tulong sa mga mahihirap. At dahil sa patuloy nilang pananatili sa puwesto nagpapasalin-salin lamang sa mga kasapi ng pamilya ang kanilang pamumuno sa pulitika. Ang tawag dito’y political dynasty. At dahil interes lamang ng pamilya ang mahalaga sa political dynasty ang mahihirap ay patuloy na naghihirap at walang pag-asang makaahon sa kanilang kahirapan.

Paano tayo makakaalpas sa kahirapan at magkakaroon ng tunay na pagbabago?

Nauna nang nabanggit na masalimuot ang usaping kahirapan sa Pilipinas. Kaya hindi tamang sabihing mahirap ang mahihirap dahil sila’y mga tamad. Maaaring iyan ay isang dahilan ngunit ayon sa naipaliwanag na, mas malawak pa ang sanhi ng kahirapan sa bansa.

Ayon sa isang batikang edukador na nagngangalang Paolo Freire mula sa bansang Brazil, ang mga mahihirap, dahil sa napakatagal na pagkaalipin sa mga dayuhang mananakop ay walang kakayahang iangat ang antas ng kanilang kamalayan upang maunawaan ang kanilang tunay na kalagayan pagkat para sa kanila, ayon kay Freire, napaniwala nila ang kanilang mga sarili na ganito na nga ang swerte ng kanilang buhay, na ganun talaga ang buhay, kung kaya’t wala nang kusang magsikap upang makaalpas sa ganitong kalagayan. Kailangang itaas ang antas ng pag-iisip ng mga mahihirap ayon kay Freire, upang maunawaan nila na ang buhay ay hindi “swerte-swerte” lamang, at malaki ang kanilang magagawa sa pagbabago ng kanilang buhay kung mababago ang kanilang pananaw sa buhay.

Ang mga mahirap na nagsikap at nakaalpas na sa kahirapan ay mga taong tumaas na ang antas ng kanilang kamalayan, naunawaan nila na nasa kanilang mga kamay ang ika-aasenso ng kanilang buhay, hindi “swerte-swerte” lang, o hindi ang pagdulog na lamang sa mga pulitiko. Sa mga mayayamang bansa na ang mga tao ay may kusa at masipag na naghahanap ng mga paraan upang umasenso, hindi sila interesado sa pulitika. Para sa kanila ang pulitika ay pagsasaayos ng mga alintuntunin sa pamahalaan upang ito’y makapagbigay ng mga tama at sapat ng mga serbisyo sa ikakaayos ng buhay ng mga tao hindi ng mga pulitiko lamang.

Makakaalpas tayo sa kahirapan kung mababago ang pananaw ng mga mahihirap, na aasenso tayo kung magsisikap at hindi aasa sa iba. Hindi ikakahiya ang pagbabanat ng buto sa marangal na paghahanapbuhay, at hindi maghahangad ng agarang pagyaman kundi pagtitiyaga.

Kung pagbabago ng lipunan ang pag-uusapan, malaki ang magagawa kung magsasama-sama ng lakas ang mahihirap. Hindi pagagamit sa mga trapo sa maling pagtanaw ng utang-na-loob. Sa gayon ang mga mahihirap ay makakawala sa pagkakasakal ng mga political dynasty na patuloy nang mabubuwag kung hindi na tatangkilikin ng mga mahihirap. Hindi ipagbibili ang boto tuwing darating ang eleksiyon at pipili ng mga kandidatong higit na kuwalipikado at may maayos na platoporma de gobyerno lalo’t kung ang programang ilalatag ay bunga ng konsultasyon sa mga tao.

Malaki ang papel na gagampanan ng mga pamilya. Sa pamilya mag-uumpisa ang pagbabago kung ang mga magulang ay magbibigay ng magandang halimbawa sa kanilang mga anak ng kasipagan, katapatan o “honesty”, pagtutol sa pandaraya o kurapsiyon, pag-iisip ng tama at paggawa ng mabuti at pagtulong sa kapwa.

Maraming pamilya sa lipunan natin ang napariwara na dahil ang mga magulang mismo ang nagtuturo sa kanilang mga anak ng hindi maganda. Karaniwan nang naririnig sa mga magulang ang ganito: “Anak, dalawang klase lang ang tao sa mundo, ang mga manloloko at ang mga nagpapaloko, kaya maging wais ka para hindi ka maloko”. O kaya, “Mas mabuti pang ikaw na ang manloko huwag ka lang maloko”.Sa murang isipan ang mga bata’y nahuhubog na kaagad sa pandaraya at kurapsiyon.

Kaya kailangang magbago ng pananaw sa buhay ang mga tao. Hindi swerte-swerte lamang ang buhay. Kailangang maunawaan natin na may mga balangkas o istruktura sa lipunan na siyang dahilan ng patuloy na pagkakalugmok ng mga tao sa kahirapan. Kung tataas ang antas ng ating kamalayan, bubuwagin natin ang oligarchy at patronage politics ng mga trapo at mga political dynasty, hindi aasa na lamang sa kanila kundi magsusumikap na makaahon sa kahirapan sa pamamagitan ng pagbabanat ng buto. Kung nabuwag na ang oligarchy maaari tayong magsama-sama upang magtayo ng bagong uri ng pamahalaan na tunay na para sa tao na tutugon sa kanilang mga karapatan at pangangailangan bilang mga mamamayan ng bansa, at hindi pamahalaan para sa interes ng iilan lang na naghaharing uri.

SEE ALSO: Mga Sanaysay Tungkol sa Edukasyon

Ano ang mga aral na natutunan mo mula sa mga sanaysay tungkol sa kahirapan na nabasa mo? Ibahagi ang mga ito sa amin sa pamamagitan ng pag-iwan ng komento sa ibaba.

You May Also Like

• Birthday Wishes for Brother: 570+ Best Happy Birthday Wishes
• Si Kalabaw at si Tagak
• Noli Me Tangere Kabanata 9 (Buod, Mga Tauhan, Aral, atbp.)
• SAWIKAIN: 100+ Halimbawa ng Sawikain at Kahulugan
• Ang Daga at ang Leon
• X (Twitter)
• More Networks

naïve innocence

Pictorial Essay

“kahirapan sa pilipinas.”.

Kung bibigyan ka ng papel na lukot at punit, itatapon mo lamang ito. Dahil sa tingin mo ay hindi mo na ito mapapakinabangan pa. Ngunit kung ikaw ay bibigyan ng lukot at punit na pera ay magagawan mo pa ito ng paraan. Ipinapahiwatig nito na mahalaga ang pera sa atin at laging mayroong paraan tungkol dito.

Mayroon ngang kasabihang “hindi namumunga ng pera ang mga puno.” Na siyang totoo. Dahil ang mga pera ay hindi basta-bastang pinipitas sa mga puno.

Ang kahirapan ay parte na ng ating lipunan. Ito ay araw-araw na nararanasan ng mga taong kabilang sa mababang antas ng lipunan. Pilit na nilalabanan ng bawat indibidwal ang suliranin na ito upang mabuhay at makapagpayuloy ng bagong yugto ng buhay.

Maraming kabataan ang hindi nakakapag-aral dahil sa kahirapan. Maaaring dahil sa kawalan ng trabaho ng mga magulang. Ngunit ang kahirapan ay hindi hadlang sa tagumpay. Bagkus, gawain itong inspirasyon sa pagkamit nito.

Ang mga pera ay hindi rin napupulot sa basurahan. At hindi ito basta-basta itinatapon. Kailangan mo pa itong paghirapan.  Kung mayroon ka naman nito, dapat ay hindi mo ito sinasayang o ginagamit sa hindi importanteng bagay.

Kung sa tingin ninyo ay malabo na  ang pag-asa na malagpasan ang paghihirap, ay nagkakamali kayo diyan. Marami pang paraan, para umahon at guminhawa. Para sa mata, kailangan lamang ng salamin para luminaw ang paningin.

Maraming kapos sa pera na hindi makabili ng kanilang pangangailangan dahil sa pangungurakot ng ilan at ang pagtaas ng presyo ng bilihin. Sana ay unahin ng gobyerno ang pagtulong at hindi ang kung anu-ano pang ginagawa. Kailangan lang natin maging matibay sa mga dadaanan nating pagsubok sa buhay. Pagsubok lamang iyan, huwag mong itigil ang laban! Pagsisikap ang tunay na sikreto ng tagumpay.

Share this:.

Published by

View all posts by Daphne

Leave a comment Cancel reply

• Already have a WordPress.com account? Log in now.
• Subscribe Subscribed
• Copy shortlink
• Report this content
• View post in Reader
• Manage subscriptions
• Collapse this bar

Halina't Pagaralan Natin Ang Filipino

Sanaysay Tungkol sa Kahirapan (9 Sanaysay)

Ang kahirapan, isang salitang madalas nating naririnig, ay nananatiling isa sa pinakamalaking hamon na kinakaharap ng ating bansa. Sa kasalukuyan, isang malaking bahagi ng populasyon ang nagpapahayag na sila ay nabibilang sa mga maralitang pamilya, na nagpapakita ng lawak at lalim ng problemang ito. Bilang tugon sa sitwasyong ito, aming inihanda ang isang koleksyon ng sanaysay na tumatalakay sa iba’t ibang aspeto ng kahirapan. Ang koleksyong ito ay naglalaman ng mga halimbawa ng parehong pormal at di-pormal na uri ng sanaysay, na may layuning magbigay ng mas malalim na pag-unawa sa isyung ito. Umaasa kami na ang mga sanaysay na ito ay hindi lamang magbibigay kaalaman kundi mag-uudyok din sa bawat isa na mangarap at magsumikap para sa isang mas maunlad at masaganang buhay.

Halimbawa ng mga Sanaysay Tungkol sa Kahirapan

Ang mga sumusunod na mga sanaysay na ito ay naglalahad ng iba’t ibang pananaw at karanasan tungkol sa kahirapan, isang mahalagang isyung panlipunan na nakakaapekto sa marami sa ating bansa.

Paghaharap sa Kahirapan

Ang kahirapan ay hindi lamang isang salita kundi isang reyalidad na nararanasan ng milyun-milyong tao sa ating lipunan. Ito ay isang kondisyon kung saan ang isang indibidwal o komunidad ay kulang sa mga pangunahing pangangailangan tulad ng pagkain, tirahan, at edukasyon. Higit pa rito, ang kahirapan ay isang kadena na pumipigil sa pag-asenso ng isang tao, pamilya, o maging ng buong bansa.

Ang mga salik na nagdudulot ng kahirapan ay marami at magkakaugnay. Kabilang dito ang kawalan ng trabaho, mababang kalidad ng edukasyon, hindi pantay na distribusyon ng yaman, at korapsyon sa gobyerno . Ang bawat isa sa mga salik na ito ay nagpapalala ng kahirapan at nag-aambag sa pagpapatuloy ng siklo nito.

Upang labanan ang kahirapan, kinakailangan ang pagtutulungan ng gobyerno, pribadong sektor, at ng mga mamamayan. Mahalaga na magkaroon ng mga programang naglalayong lumikha ng trabaho, pagpapabuti ng kalidad ng edukasyon, at pagpapatupad ng mga batas laban sa korapsyon. Ang edukasyon ay susi sa pagpapalakas ng kakayahan ng mga mamamayan na makalabas sa kahirapan. Sa pamamagitan ng edukasyon, maaaring mabuksan ang mga bagong oportunidad para sa mas magandang kinabukasan.

Ang Hamon ng Kahirapan

Ang kahirapan ay isang malawakang problema na patuloy na hinaharap ng maraming bansa sa buong mundo. Hindi ito isang simpleng isyu na madaling masolusyunan. Ito ay isang komplikadong hamon na nangangailangan ng masusing pag-unawa at seryosong pagtugon.

Ang epekto ng kahirapan ay hindi lamang nakikita sa ekonomiya kundi pati na rin sa aspeto ng kalusugan, edukasyon, at panlipunang pag-unlad. Ang mga taong nabubuhay sa ilalim ng linya ng kahirapan ay madalas nakararanas ng gutom, kakulangan sa nutrisyon, limitadong access sa healthcare, at hindi sapat na edukasyon. Ang mga problemang ito ay nagdudulot ng mas malalim na mga isyu tulad ng kriminalidad, droga, at kawalan ng pag-asa .

Ang solusyon sa kahirapan ay hindi lamang dapat nakatuon sa pagbibigay ng tulong pinansyal. Mahalaga rin ang pagbibigay ng edukasyon at pagsasanay upang magkaroon ng kakayahan ang mga tao na suportahan ang kanilang sarili at ang kanilang pamilya. Kailangan din ng pagtataguyod ng mga polisiya na naglalayong bawasan ang hindi pagkakapantay-pantay at suportahan ang sustainable development.

Laban sa Kahirapan, Laban para sa Kinabukasan

Sa bawat sulok ng ating bansa, makikita ang mga mukha ng kahirapan. Mga bata na walang access sa maayos na edukasyon, mga pamilyang walang sapat na pagkain, at mga komunidad na kulang sa mga pangunahing serbisyo. Ang kahirapan ay hindi lamang isang estadistika; ito ay isang personal na karanasan ng milyun-milyong Pilipino.

Ang laban sa kahirapan ay isang laban para sa kinabukasan. Hindi ito dapat tingnan bilang isang problema ng iilan, kundi isang hamon sa ating lahat. Ang pagbabago ay nagsisimula sa pagkilala na ang bawat isa sa atin ay may papel na ginagampanan sa pagpapabuti ng kalagayan ng ating lipunan.

Ang pagtulong sa mga nangangailangan ay hindi lamang tungkol sa pagbibigay ng limos. Ito ay tungkol sa pagbibigay ng pagkakataon para sa bawat isa na umasenso. Ito ay nangangailangan ng pagtatayo ng mga paaralan , pagbibigay ng de-kalidad na healthcare, at paglikha ng mga trabaho na magbibigay ng disenteng pamumuhay. Ang laban sa kahirapan ay laban para sa dignidad, katarungan, at pagkakapantay-pantay.

Boses ng mga Walang Tinig

Sa likod ng nagtataasang gusali at maunlad na siyudad, nakatago ang reyalidad ng kahirapan na kadalasang hindi nabibigyang pansin. Ang boses ng mga walang tinig, mga taong araw-araw ay nakikipaglaban sa kahirapan, ay kailangang marinig. Ang kahirapan ay hindi lamang tungkol sa kakulangan sa pera o ari-arian, kundi pati na rin sa kakulangan ng oportunidad, pag-asa, at dignidad.

Maraming pamilya ang namumuhay sa mga lugar na hindi maayos ang pasilidad, walang sapat na pagkain, at limitado ang access sa edukasyon at healthcare. Ang mga anak ng mga pamilyang ito ay lumalaki sa isang kapaligiran na puno ng limitasyon at kawalan ng pagkakataon. Ang siklo ng kahirapan ay patuloy na umiikot dahil sa kawalan ng sapat na suporta mula sa pamahalaan at lipunan.

Ang pagtugon sa kahirapan ay nangangailangan ng holistic approach. Hindi sapat ang pagbibigay lamang ng tulong pinansyal; kailangan din ang pagtataguyod ng mga programa na magbibigay ng edukasyon, pagsasanay sa trabaho , at pagpapabuti ng healthcare system. Ang bawat isa sa atin ay may tungkulin sa pag-angat ng ating kapwa mula sa kahirapan. Sa pamamagitan ng pagtulong at pagbibigay ng boses sa mga walang tinig, unti-unti nating mababago ang mukha ng kahirapan.

Daan Tungo sa Pag-asa

Ang kahirapan ay isang malalim at komplikadong isyu na sumasaklaw sa iba’t ibang aspeto ng lipunan. Ito ay hindi lamang usapin ng ekonomiya, kundi pati na rin ng kultura, edukasyon, at pulitika. Sa bawat pamilyang nakakaranas ng kahirapan, may kwento ng pakikibaka , pagtitiis, at pag-asam para sa mas magandang bukas.

Ang pagkakaroon ng masinsinang pag-unawa sa ugat ng kahirapan ay mahalaga upang makabuo ng epektibong solusyon. Ang kahirapan ay hindi lamang resulta ng katamaran o kawalan ng ambisyon, kundi madalas ay bunga ng sistemang hindi pantay-pantay at ng mga polisiyang hindi nakatuon sa kapakanan ng nakararami. Ang pagbabago sa mga polisiyang ito, gayundin ang pagtataguyod ng mas makatarungan at inklusibong lipunan, ay kritikal sa paglaban sa kahirapan.

Ang edukasyon ay isa sa pinakamakapangyarihang sandata laban sa kahirapan. Ito ay nagbibigay ng daan tungo sa mas maraming oportunidad at nagbubukas ng pinto para sa personal at propesyonal na paglago. Ang pamumuhunan sa edukasyon, lalo na sa mga mahihirap na komunidad, ay isang hakbang patungo sa pagbasag ng siklo ng kahirapan. Sa pamamagitan ng pagbibigay ng sapat na suporta at oportunidad, maaaring mabago ang direksyon ng buhay ng marami at matulungan silang makatawid tungo sa mas magandang kinabukasan.

Pagtawid sa Agos ng Kahirapan

Ang kahirapan ay isang agos na nagdadala ng marami sa isang estado ng desperasyon at kawalan ng pag-asa . Ito ay isang kondisyon na naglilimita sa potensyal ng isang indibidwal at naglalagay sa kanila sa isang siklo ng kawalan at paghihirap. Sa kabila nito, marami pa rin ang nagsisikap na tawirin ang agos ng kahirapan upang makamit ang isang mas magandang buhay.

Ang pagtugon sa kahirapan ay nangangailangan ng pag-unawa at pakikisalamuha sa mga taong direktang apektado nito. Mahalaga na makita natin hindi lamang ang mga istatistika ng kahirapan kundi pati na rin ang mga mukha at kwento sa likod ng mga numerong ito. Ang bawat tao na nakikipaglaban sa kahirapan ay may sariling kwento ng tapang at katatagan.

Upang makatulong sa paglaban sa kahirapan, kailangan natin ng isang integradong approach na nagtataguyod ng sustainable development, pagkakaroon ng patas na oportunidad sa trabaho at edukasyon, at pagpapalakas ng social welfare programs. Mahalaga rin ang papel ng komunidad at civil society sa pagbibigay ng suporta at pagpapalakas ng kapasidad ng mga mahihirap. Sa pamamagitan ng pagtutulungan at pagkakaisa, maaari nating tulungan ang isa’t isa na tawirin ang agos ng kahirapan at makamit ang isang mas magandang kinabukasan para sa lahat.

Sulyap sa Likod ng Karangyaan

Sa likuran ng kinang ng modernong lipunan, may isang realidad ng kahirapan na madalas ay nakakaligtaan. Ito ay isang reyalidad kung saan milyun-milyong tao ay patuloy na nakikipaglaban para sa pang-araw-araw na pangangailangan – pagkain, edukasyon, at kalusugan. Ang kahirapan ay hindi lamang isang simpleng isyu ng kakulangan sa materyal na bagay, kundi isang komplikadong problema na may malalim na ugat sa kultura, pulitika, at ekonomiya ng isang bansa.

Ang mga taong nabubuhay sa kahirapan ay madalas hindi nabibigyan ng sapat na oportunidad upang umasenso. Ang kanilang boses ay bihirang marinig, at ang kanilang mga pangarap ay madalas na nananatiling hindi natutupad. Ang mga bata mula sa mahihirap na pamilya ay kadalasang hindi nakakapagtapos ng pag-aaral, na nagpapatuloy sa siklo ng kahirapan sa susunod na henerasyon.

Ang pagtugon sa hamon ng kahirapan ay nangangailangan ng isang komprehensibong diskarte. Kailangang magtulungan ang gobyerno, pribadong sektor, at mga NGO para sa paglikha ng mga programa at polisiya na magbibigay daan sa pag-unlad ng bawat indibidwal. Mahalaga rin ang pagkakaroon ng pantay-pantay na access sa edukasyon at kalusugan para sa lahat, anuman ang kanilang katayuan sa buhay.

Liwanag sa Gitna ng Dilim

Ang kahirapan ay isang madilim na kabanata sa buhay ng maraming tao, ngunit sa gitna ng kadiliman na ito, may mga kuwento ng pag-asa at katatagan. Sa kabila ng mga hamon, marami ang nagpapakita ng kakaibang tapang at determinasyon upang malampasan ang mga pagsubok. Ang kanilang mga kuwento ay nagbibigay inspirasyon at nagpapakita na posible ang pagbabago.

Maraming indibidwal at komunidad ang nagsisikap na baguhin ang kanilang kapalaran sa pamamagitan ng sariling pagsisikap at sa tulong ng iba. May mga magulang na gumagawa ng lahat upang mabigyan ng edukasyon ang kanilang mga anak, mga kabataang nagtatrabaho habang nag-aaral, at mga komunidad na nagtutulungan upang mapabuti ang kanilang kalagayan.

Ang mga kuwentong ito ng pag-asa ay mahalaga dahil nagpapakita ito na ang kahirapan ay hindi isang permanente at hindi mababagong estado. Sa pamamagitan ng pagkakaisa, pagtutulungan, at tamang suporta mula sa gobyerno at iba pang sektor, maaaring magdulot ng positibong pagbabago at magbigay liwanag sa gitna ng dilim ng kahirapan.

Tinig ng Pagbabago

Sa ating lipunan, ang tinig ng mga mahihirap ay madalas na hindi naririnig. Sila ay nabubuhay sa mga sulok ng ating komunidad, nakikipaglaban araw-araw para sa kanilang pangunahing pangangailangan. Ngunit, sa kabila ng kanilang sitwasyon, marami sa kanila ang may malalim na pang-unawa sa mundo at may mahalagang kontribusyon sa lipunan.

Ang tunay na pag-unawa sa kahirapan ay nangangailangan ng higit pa sa pagsusuri ng mga istatistika; kailangan natin ding marinig ang mga kuwento at pananaw ng mga taong nararanasan ito araw-araw. Ang kanilang mga salaysay ay nagbibigay ng mahalagang pananaw sa mga ugat ng kahirapan at sa mga epektibong paraan upang ito ay malutas.

Ang bawat isa sa atin ay may kakayahang maging isang tinig ng pagbabago. Sa pamamagitan ng pagtulong na marinig ang tinig ng mga mahihirap, maaari tayong makatulong sa pagbuo ng mas makatarungan at inklusibong lipunan. Ito ay nangangahulugan ng pagsuporta sa mga programa at polisiya na naglalayong bawasan ang hindi pagkakapantay-pantay at nagbibigay ng pagkakataon sa lahat, anuman ang kanilang katayuan sa buhay.

Leave a Comment Cancel reply

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.

Sanaysay Tungkol Sa Kahirapan

Kung mayroong suliranin na nais malampasan ng bawat tao sa mundo, ito ay ang problema sa pananalapi. Sino ba naman ang may nais na laging iniisip kung saan kukunin ang pambayad sa mga gastusin?

Karaniwan na ring eksena ang paghagilap ng pangtustos para sa araw-araw na pagkain ng pamilya. Idagdag pa ang kinakailangang salapi upang maipagpatuloy ng mga mag-aaral ang kanilang edukasyon.

Ilang dekada nang kinahaharap ng mga mamamayan sa iba’t ibang panig ng mundo ang kahirapan. Ngunit tila hanggang ngayon ay wala pa ring konkretong solusyon pa rito.

May mga pamahalaan naman sa mundo na ginagawa ang lahat upang masugpo ito. Ngunit tial malala na yata kaya hanggang ngayon ay hindi pa rin magamot.

Sa Pilipinas, ang kahirapan ay laganap din. May mga nagsasabi na kailangan daw ng tulong ng pamahalaan. Ngunit ang sigaw naman ng ilan, kailangan nang kalimutan ang katamaran ng mga Pilipino at magbanat ng buto upang makaramdam ng ginhawa sa buhay.

Nagsasanga-sanga kasi ang suliranin kapag walang sariling diskarte ang mga tao sa pagsugpo ng kahirapan. Sabi nga ng ilan, kailangan ding tulungan ng mga mamamayan ang kanilang sarili upang makaahon sa hirap. Hindi pamahalaan lamang ang makapagbabago ng kanilang pamumuhay.

Panahon na siguro upang magtulungan ang bawat isa upang masugpo ang suliranin sa paghihikahos sa buhay. Magiging mabisa kung sama-sama ang pagkilos para sa ikaangat ng ating buhay.

Mga Karagdagang Sanaysay

• Sanaysay Tungkol Sa No Homework Policy
• Sanaysay Tungkol Sa Kalamidad
• Sanaysay Tungkol Sa Pagmamahal Sa Bayan

Mga Sanaysay Tungkol Sa Kahirapan ( 9 Sanaysay )

Ang kahirapan ay matagal nang umiiral at nag-aapekto sa mga tao at mga lugar sa buong mundo. Hindi lamang ito tungkol sa kakulangan sa pera – ito rin ay may kinalaman sa maraming suliranin na nagpapahirap sa buhay. Sa sanaysay na ito, tatalakayin natin kung bakit nangyayari ang kahirapan, ang mga masamang epekto nito, at kung paano tayo pwedeng magtulungan upang gawing mas maganda ang kalagayan.

What we will cover

Halimbawa 1: Ang Laban sa Kahirapan: Isang Pandaigdigang Suliranin

Ang kahirapan ay parang isang malaking puzzle na may iba’t ibang piraso. Hindi lamang ito tungkol sa kakulangan sa pera kundi pati na rin sa kakulangan ng mga mahahalagang bagay tulad ng magandang paaralan, ospital, at malinis na tubig. Ang mga taong nasa kahirapan ay madalas hindi makakuha ng magandang trabaho o makapag-aral ng bagong kasanayan, kaya’t nahihirapan silang baguhin ang kanilang sitwasyon. Kailangan nating maunawaan ang lahat ng ito upang makahanap ng paraan upang labanan ang kahirapan.

Ang kahirapan ay nagaganap dahil sa maraming dahilan. May mga tao na hindi nakakakuha ng patas na bahagi ng mga yaman tulad ng pera at mga oportunidad. Maaaring wala silang magandang paaralan o doktor sa kanilang lugar. Kapag ang ekonomiya ay umaakyat at bumababa o kapag ang mga kumpanya ay nangangalakal sa buong mundo, mas lalong nagiging masama ang kahirapan. Maaring lumikha ito ng isang siklo kung saan ang masamang kalusugan at kakulangan sa edukasyon ay nagdudulot ng mas maraming kahirapan sa mga henerasyon.

Ang kahirapan ay nagdudulot ng maraming problema. Ang mga taong mahirap ay madalas nagkakasakit dahil hindi nila kayang bumili ng masusustansiyang pagkain o gamot. Kung wala kang magandang edukasyon, mahirap makakuha ng magandang trabaho, kaya’t nananatili ang pamilya sa kahirapan. Ang kahirapan ay nagpaparamdam din sa mga tao na sila’y iniwanan at inaalipusta. Ang siklong ito ay nagpapahirap sa kanila at sa kanilang mga anak.

Para malunasan ang kahirapan, kailangan nating magtulungan. Dapat nating tiyakin na makakapag-aral ang mga bata sa magandang paaralan at makakapunta sa doktor ang mga pamilya kahit walang problema sa pera. Mahalaga rin ang mga plano para matulungan ang mga taong nawalan ng trabaho o nagka-emergency. Ang pagtrato ng pantay-pantay sa lahat, kahit ano pa ang kanilang kasarian o pinagmulan, ay magbibigay ng pagkakaiba. Kailangan din nating magtrabaho upang makalikha ng mga trabaho at protektahan ang kalikasan.

Sa pagwawakas, ang kahirapan ay isang malaking hamon na dapat nating harapin. Hindi ito lamang tungkol sa kakulangan sa pera – ito ay tungkol din sa kakulangan ng mga pagkakataon at respeto. Sa pamamagitan ng pag-unawa kung bakit ito nangyayari at paggawa ng mga hakbang tulad ng magandang edukasyon, kalusugan, at patas na oportunidad, maaari nating gawin ang isang mundo kung saan may pagkakataon ang lahat para sa mas magandang buhay. Ang paglaban sa kahirapan ay isang malaking hakbang patungo sa paggawa ng mundo na mas mabuti para sa lahat.

Halimbawa 2: Halimbawa Ng Larawang Sanaysay Tungkol Sa Kahirapan

Ang kahirapan ay isang isyu na patuloy na humahampas sa maraming tao sa ating bansa. Sa pamamagitan ng isang larawang sanaysay, ating susuriin ang mga larawan ng buhay ng mga taong nakararanas ng kahirapan at ang mga pagsubok na kanilang kinakaharap.

Sa unang larawan, kitang-kita ang isang pamilyang nakatambay sa tabing kalsada. Ang kanilang mga mukha ay nagpapakita ng pagod at pag-aalala. Ang kalat-kalat na mga karton sa kanilang paligid ay nagsasalaysay ng kanilang paghahanapbuhay bilang mga mangangalakal ng recyclable na mga basura. Kahit na ang sikat ng araw ay sumasalubong, ramdam ang pagiging bahagi nila ng isang lipunan na laban sa pagtanggap.

Sa ikalawang larawan, masasaksihan natin ang mga bata na naglalaro sa isang lugar na puno ng kagubatan at kalikasan. Sa unang tingin, tila masaya ang kanilang mga mukha, ngunit maaaring hindi nalalaman ng karamihan na ang mga bata na ito ay hindi makapag-aral dahil sa kawalan ng pera. Ang kanilang mga pangarap ay nalalagay sa bingit ng kahirapan, at ang posibilidad na maka-angat sa buhay ay mukhang napakalayo.

Sa panghuli, ang isang malungkot na larawan ay nagpapakita ng isang matandang lalaki na nag-aalok ng mga kendi sa kalsada. Ang kanyang mga mata ay nagpapakita ng pagod at pangungulila sa mga taong pilit niyang kinausap ngunit wala namang nagpansin. Ito’y isang malupit na katotohanan na ang mga taong nasa kahirapan ay madalas na hindi napapansin ng lipunan, kahit na sila’y may masasabi at may karapatan sa respeto.

Sa pamamagitan ng mga larawan na ito, maipapakita ang mga salaysay ng buhay ng mga taong nabubuhay sa kahirapan. Hindi lamang ito isang usapin ng pera, kundi isang usapin ng mga pangarap at pag-asang naglalaho dahil sa mga hamon ng kahirapan. Mahalaga na tayo ay maging malapit sa kanilang mga kuwento, at magsikap na makahanap ng paraan upang tulungan silang makaahon at magkaroon ng mas magandang buhay.

Halimbawa 3: Maikling Sanaysay Tungkol Sa Kahirapan

Kahirapan: Isang Hamon sa Ating Lipunan

Ang kahirapan ay isang malalim na suliranin na patuloy na humahagupit sa ating bansa. Ito’y hindi lamang tungkol sa kakulangan sa pera kundi pati na rin sa kakulangan ng mga pangunahing pangangailangan upang mabuhay ng marangal. Maraming pamilya at indibidwal ang nakararanas nito, at sa likod ng mga numero at estadistika ay mga kuwento ng hirap at pag-asa.

Ang mga taong nasa kahirapan ay nakararanas ng maraming pagsubok sa pang-araw-araw na buhay. Madalas, hindi sapat ang kinikita para sa pamilyang mabuhay nang komportable. Ang kakulangan sa edukasyon, kalusugan, at masustansiyang pagkain ay nagiging pangunahing hamon para sa kanila. Hindi rin sila bihasa sa mga oportunidad na magkaroon ng trabaho o umangkop sa mga pagbabago sa lipunan.

Ang kahirapan ay hindi lamang limitado sa kakulangan ng materyal na bagay. Ito’y nagdudulot din ng hindi pantay na pagtingin mula sa iba, pagkakaroon ng mababang self-esteem, at maraming pagkakataong pag-aalipusta mula sa mga kapwa. Sa mga kabataang nakararanas ng kahirapan, maaring mapabayaan ang kanilang edukasyon, na siyang magiging daan para sa patuloy na pag-iral ng kahirapan sa kanilang buhay.

Gayunpaman, hindi tayo dapat maging manhid sa mga pangyayaring ito. Maraming mga organisasyon, gobyerno, at indibidwal ang nagsusumikap na tumulong sa mga taong nasa kahirapan. Sa pamamagitan ng mga programa para sa edukasyon, trabaho, at pangkalusugan, maaring magkaroon ng pag-asa ang mga pamilyang ito na magkaroon ng magandang kinabukasan.

Sa huli, ang kahirapan ay isang malalim na hamon na dapat nating harapin. Nangangailangan ito ng kooperasyon ng lahat – mula sa pamahalaan hanggang sa mga pribadong sektor at mga mamamayan. Sa pamamagitan ng pagtutulungan, maari nating baguhin ang kuwento ng mga taong nasa kahirapan, at sa halip ay bigyan sila ng pagkakataong umangat sa buhay at mabigyan ng mas magandang kinabukasan.

Halimbawa 4: Replektibong Sanaysay Tungkol Sa Kahirapan

Paglalakbay sa Kahirapan: Isang Pagninilay

Sa aking paglalakbay sa mga kalsada ng aming komunidad, aking napagtanto ang malalim na suliranin ng kahirapan na patuloy na nagiging bahagi ng buhay ng marami. Hindi ito lamang simpleng kakulangan sa materyal na bagay kundi isang komplikadong istraktura ng mga hamon na nagdudulot ng pag-aalala at pagnanais sa aking puso na magkaroon ng pagbabago.

Nakita ko ang mga mukha ng mga taong nasa kahirapan – ang mga matang puno ng pangarap ngunit nababalot din ng pag-aalala. Sa mga gilid ng kalsada, may mga pamilyang nakatambay, nagtitinda ng mga produktong kanilang pinagkakakitaan mula sa mga lumang karton at bote. Sa bawat tingin sa kanilang mga mukha, aking nadama ang pagnanais nilang makaahon sa kanilang kalagayan, ngunit napagtanto ko rin ang bigat ng mga hamon na kinakaharap nila.

Ang mga kuwentong naihatid sa akin ng mga taong ito ay nagdulot ng isang malalim na pag-unawa sa mga paghihirap na kanilang pinagdadaanan. Hindi lang ito tungkol sa kakulangan sa pera kundi ang pagiging biktima ng isang sistemang hindi palaging patas. Nabubuhay sila sa pag-aalala kung saan kukunin ang pang-araw-araw na pagkain o paano makakapagpatuloy sa kanilang edukasyon.

Sa paglalakbay na ito, aking napagtanto ang kahalagahan ng pagtutulungan upang labanan ang kahirapan. Ang pagtutulungan ng gobyerno, ng mga organisasyon, at ng bawat isa sa ating komunidad ay mahalaga upang magkaroon ng positibong pagbabago. Hindi sapat ang mga simpleng donasyon – kailangan ng mas malalim na pag-unawa at pagkilos para sa tunay na pagbabago.

Ang pagninilay na ito ay nagbigay daan sa aking pangarap na maging bahagi ng solusyon sa kahirapan. Ipinapaalala nito sa akin na ang bawat isa sa atin ay may magagawa para sa mas mabuting kinabukasan ng mga taong nasa kahirapan. Hindi lamang dapat tayo manood sa malayo – tayo ay may kakayahan na magbigay ng pag-asa at magkaroon ng positibong epekto sa kanilang buhay.

Sa huli, ang kahirapan ay hindi lamang isang salitang nababasa sa balita. Ito ay isang katotohanang kinakaharap ng marami nating kapwa. Sa ating pagkilos at pagkakaisa, maari nating baguhin ang mga kuwento ng mga taong ito – mula sa pag-aalala tungo sa pag-asa, mula sa kahirapan tungo sa mas magandang bukas.

Halimbawa 5: Sanaysay Tungkol Sa Kahirapan Sa Edukasyon

Pag-iral ng Kahirapan sa Sistemang Edukasyon: Isang Malalim na Pag-aalala

Sa ilalim ng liwanag ng araw, sa mga silid-aralan ng paaralan, at sa mga pahina ng mga libro, ay nararamdaman ang mapait na epekto ng kahirapan sa edukasyon. Ito’y isang malalim na pag-aalala na patuloy na humahampas sa mga kabataang nangangarap magkaroon ng mas magandang buhay.

Ang edukasyon ay dapat sana’y isang daan tungo sa pag-angat mula sa kahirapan. Ngunit sa halip na maging tulay, ito’y madalas na nagiging isa pang hadlang. Ang mga kabataang nasa kahirapan ay nahihirapang makakuha ng access sa dekalidad na edukasyon. Ang kakulangan sa pondo para sa mga libro, kagamitan, at iba’t ibang learning resources ay nagiging sagabal sa kanilang pag-aaral.

Sa pagtitiyaga ng mga magulang na mapagtapos ang kanilang mga anak, sila’y nagsusumikap na magtrabaho kahit na ito’y paminsan-minsan lamang. Dahil dito, marami sa mga kabataan ay napipilitang mag-trabaho na rin para makatulong sa pamilya. Ito’y humahantong sa pagkakaroon ng kakulangan sa oras para sa pag-aaral at pagsasakripisyo ng kanilang mga pangarap.

Isa pang hamon ay ang malakas na kahalagahan ng tuition fees at iba’t ibang bayarin sa edukasyon. Marami sa mga kabataan ang hindi makapagpatuloy sa pag-aaral dahil sa kakulangan ng pera. Ito’y isang malungkot na katotohanan na ang mga pangarap ay maaring masupil ng financial constraints.

Gayunpaman, mayroong mga positibong kuwento na nagpapakita ng determinasyon ng mga kabataan na malagpasan ang hamon ng kahirapan sa edukasyon. May mga mag-aaral na nag-aaral sa mga libraries o sa mga kapitbahay para makatipid sa pamasahe. May mga guro na nagbibigay ng karagdagang tulong sa mga mag-aaral na nangangailangan.

Upang labanan ang pag-iral ng kahirapan sa edukasyon, kinakailangan ng mas malalim na suporta mula sa pamahalaan, mga institusyon, at komunidad. Dapat tayong magtulungan upang masiguro na bawat kabataan ay may pantay-pantay na access sa edukasyon. Maaaring ito ay sa pamamagitan ng scholarship programs, libreng mga learning materials, at iba’t ibang suporta para sa mga pamilyang nasa kahirapan.

Sa huli, ang kahirapan sa edukasyon ay isang isyu na dapat nating bigyan ng malaking atensyon. Ang edukasyon ay isang karapatan ng bawat bata at dapat itong maging daan tungo sa pag-angat mula sa kahirapan. Dapat tayong magkaisa upang matupad ang pangarap na magkaroon ng mas makatarungan at makabuluhang sistema ng edukasyon para sa lahat.

Halimbawa 6: Sanaysay Tungkol Sa Kahirapan Sa Pilipinas

Pagtahak sa Realidad: Kahirapan sa Pilipinas

Sa mga magagandang tanawin ng Pilipinas, mayroong isang aspeto ng buhay na hindi maitatanggi – ang kahirapan. Sa kabila ng yaman ng kultura, likas na yaman, at kasaysayan ng bansa, hindi maikakailang maraming Pilipino ang patuloy na nakararanas ng hirap at kakulangan. Ang usapin ng kahirapan ay isang malalim na isyu na nagpapakita ng mga kahinaan ng sistema at ang pangangailangan para sa pagbabago.

Nakikita ang epekto ng kahirapan sa mga lansangan, kung saan may mga pamilyang namamalimos at mga kabataang nagtatrabaho sa murang edad para makatulong sa pamilya. Ang mga malalabong mga kalsada ay nagpapakita ng kakulangan sa imprastruktura at serbisyong panlipunan. Sa kanayunan, marami ang nakakaranas ng kakulangan sa trabaho, kalusugan, at edukasyon.

Sa mga lugar na apektado ng kahirapan, maraming kabataan ang hindi natatapos ang kanilang pag-aaral. Ito’y nagbubunga ng mga pagkakataong nasasayang at hindi naibibigay ang kanilang full potential. Maraming magulang ang napipilitang mamili kung sino ang kanilang mag-aaral at kung sino ang hindi dahil sa kakulangan ng pera.

Sa mga siyudad, makikita ang mga taong nagtatrabaho sa mababang sahod na hindi sapat para sa pangangailangan ng kanilang pamilya. Ang mga impormal na manggagawa, tulad ng mga street vendors at construction workers, ay nagtatrabaho sa ilalim ng mahirap na kalagayan. Sa kabila ng kanilang pagpupunyagi, hindi pa rin sapat ang kinikita para sa kanilang pangaraw-araw na pangangailangan.

Subalit sa kabila ng mga pagsubok na ito, may mga kuwento rin ng pag-asa at pagsusumikap. May mga organisasyon at indibidwal na nagsusumikap na magbigay tulong sa mga nangangailangan. Ang mga community-based programs, scholarship grants, at livelihood projects ay nagbibigay inspirasyon at oportunidad sa mga taong nasa kahirapan.

Upang malunasan ang usapin ng kahirapan sa Pilipinas, kinakailangan ng kooperasyon ng lahat – gobyerno, pribadong sektor, at mamamayan. Ang pagsuporta sa mga programa para sa edukasyon, trabaho, at serbisyong panlipunan ay mahalaga upang mapabuti ang kalagayan ng mga nasa kahirapan.

Sa huli, ang kahirapan sa Pilipinas ay hindi dapat lamang maging isang statistic. Ito ay dapat maging hamon para sa ating lahat na magkaisa at magtrabaho para sa mas makatarungan at maunlad na lipunan. Ang bawat Pilipino ay may papel na ginagampanan upang maisulong ang bansa patungo sa landas ng pag-unlad at pag-angat mula sa kahirapan.

Halimbawa 7: Sanaysay Tungkol Sa Kahirapan Sa Buhay 

Ang Laban sa Kahirapan: Isang Paglalakbay sa Hamon ng Buhay

Ang buhay ay isang mahabang paglalakbay na puno ng mga pag-asa, pangarap, at mga pagsubok. Ngunit sa kabila ng mga magagandang sandali, hindi natin maiiwasang makaranas ng mga pagkakataon ng kahirapan. Ito’y isang katotohanang hindi natin dapat itabing-kabilang buhay, bagkus ay dapat nating harapin nang may tapang at determinasyon.

Sa isang banda, ang kahirapan ay maaaring magmula sa kakulangan sa materyal na bagay tulad ng pera at ari-arian. Ito ay maaring dulot ng hindi maayos na trabaho, mataas na gastusin, o mababang sweldo. Ang pagkakaroon ng kakulangan sa mga pangunahing pangangailangan tulad ng pagkain, tirahan, at kalusugan ay maaaring magdulot ng hirap at pag-aalala sa pang-araw-araw na pamumuhay.

Subalit, ang kahirapan ay hindi lamang naiuugat sa aspetong materyal. May mga pagkakataon din na ang kahirapan ay nagmumula sa mga pagsubok sa ating emosyonal na kalagayan. Ang pagkakaroon ng mabigat na pasanin, pagkakaroon ng pagkabigo, at pagkakaroon ng hindi maayos na relasyon ay maaring magdulot ng kahirapan sa ating kalooban.

Gayunpaman, kahit na may mga pagkakataong tayo’y sumusubok at nagdurusa dahil sa kahirapan, hindi natin ito dapat ikalugod. Ito’y isang oportunidad para tayo’y maging matatag at mapanindigan. Ang mga pagsubok na ito ay maaaring maging daan para tayo’y matuto, lumago, at magkaroon ng mas malalim na pag-unawa sa ating sarili at sa mundo.

Sa pagsusumikap at pagtitiyaga, may mga taong nagpapakita ng inspirasyon at pag-asa sa kabila ng kahirapan. Sila ang mga indibidwal na hindi sumusuko sa kabila ng mga hamon ng buhay. Ipinapakita nila na ang kahirapan ay hindi hadlang upang marating ang mga pangarap at makamtan ang tagumpay.

Sa huli, ang buhay ay puno ng mga yugto ng kahirapan at mga pagsubok. Ngunit ito’y bahagi ng paglalakbay ng bawat isa sa atin. Sa pagtanggap sa mga hamon na ito nang may bukas na puso at matibay na paninindigan, tayo ay magkakaroon ng pagkakataon na magbago, lumago, at magtagumpay. Ang laban sa kahirapan ay hindi lamang pagtahak sa mga problema, bagkus ay pagtataguyod ng sariling halaga, determinasyon, at pag-asa sa kabila ng lahat.

Halimbawa 8: Pormal Na Sanaysay Tungkol Sa Kahirapan 

Kahirapan: Isang Pagsusuri sa Salot ng Lipunan

Ang kahirapan ay isang isyu na patuloy na humahampas sa mga iba’t ibang aspeto ng ating lipunan. Ito’y isang kahalintulad na salot na nagdudulot ng maraming pagsusumikap at pag-aalala sa mga kababayan nating nag-aasam ng mas magandang buhay. Sa pormal na sanaysay na ito, tatalakayin natin ang mga ugat, epekto, at mga solusyon sa hamon ng kahirapan.

Ang mga ugat ng kahirapan ay malalim na nakabaon sa social at ekonomikong sistema ng isang bansa. Ang hindi pantay na distribusyon ng yaman, kakulangan sa oportunidad para sa edukasyon at trabaho, korapsyon, at iba’t ibang anyo ng diskriminasyon ay nagiging dahilan ng hindi makatarungang pagkakalugmok ng marami sa ating mga kababayan sa kahirapan. Sa ilalim ng mga salik na ito, nawawalan sila ng kakayahan na makaahon mula sa kanilang kalagayan.

Sa bawat yugto ng buhay ng isang tao na nababalot ng kahirapan, nararamdaman ang epekto nito. Sa edukasyon, ang kawalan ng pondo ay humahadlang sa mga bata na makakuha ng dekalidad na edukasyon. Sa kalusugan, ang kawalan ng pera para sa tamang pangangalaga ay nagreresulta sa hindi naaasikasong pagkasira ng kalusugan. Sa trabaho, ang kakulangan sa sapat na kita ay nagpapalala ng mga suliranin tulad ng kawalan ng seguridad sa trabaho at patas na sahod.

Sa pag-usbong ng teknolohiya at globalisasyon, ang kahirapan ay nagiging mas malawak at mas malalim. Ang hindi pagkakapantay-pantay sa pag-angat ng ekonomiya at pagkakaroon ng oportunidad ay naglalagay ng mga komunidad at mga indibidwal sa mas mahirap na kalagayan. Sa pag-unlad ng mga bayan at lungsod, maraming naiiwan sa pag-asa na makaranas ng benepisyo ng mga ito.

Upang labanan ang hamon ng kahirapan, kinakailangan ng komprehensibong hakbang mula sa pamahalaan, pribadong sektor, at ang bawat isa sa ating lipunan. Ang mga programang may layuning mapabuti ang edukasyon, kalusugan, at pagkakaroon ng sapat na trabaho ay mahalaga upang bigyan ng oportunidad ang mga nasa kahirapan na makaahon. Kinakailangan ding palakasin ang sistema ng social safety nets para sa mga kababayan nating nangangailangan.

Sa huli, ang paglaban sa kahirapan ay hindi isang simpleng gawain. Ito’y isang mahabang proseso na nangangailangan ng masusing pagsusuri, kooperasyon, at determinasyon mula sa lahat ng sektor ng lipunan. Sa pagsasagawa ng mga hakbang na ito, magkakaroon tayo ng pag-asa na makakamtan ang isang lipunang malaya mula sa kahirapan, kung saan ang bawat isa ay may oportunidad para sa maunlad at makatarungan na buhay.

Halimbawa 9: Di-Pormal Na Sanaysay Tungkol Sa Kahirapan

Kahirapan: Isang Matinding Hamon sa Ating Buhay

Ang kahirapan ay parang isang malaking pasanin na mahirap ibaba. Hindi lang ito simpleng kakulangan sa pera – parang lahat ng klase ng problema ay nagkakasama-sama at sumasalubong sa mga taong nasa kahirapan. Mahirap itong takasan at kahit anong gawin, parang laging nasa tabi mo.

Sa totoo lang, sa kahirapan, hindi lang ikaw ang apektado kundi pati na rin ang pamilya mo. Minsan, hindi mo na alam kung paano palalakasin ang loob mo para sa kanila. Ang hirap kasi sa kahirapan, marami kang gustong ibigay sa mga mahal mo pero sa karamihan ng oras, kulang na kulang ang pera. Parang yung mga pangarap mo, sa layo mo pa lang ay nasusunog na.

Ang hirap pa dun, sa kahirapan, parang natututo ka nang mabuhay nang hindi umaasa. Nauunahan ka ng takot na baka hindi mo na maabot ang mga pangarap mo, kaya’t mas pinipilit mong maging kuntento na lang sa kung anong meron ka. Pero minsan, habang tumatagal, parang nababaliwala na yung mga pangarap. Parang nauubos na yung pag-asa.

Isa pa, sa eskwelahan, laging nangangamba na baka hindi mo kayanin yung mga bayarin. Minsan, para ka na ring sinasakal sa mga gastusin. Parang mas pabor sa’yo yung ibang bata na walang problema sa pera. Mahirap mag-focus sa pag-aaral kapag puno ng alalahanin ang isip mo.

Pero sa kabila ng lahat ng ‘to, may mga pagkakataon pa rin na nagniningning yung liwanag ng pag-asa. Sa gitna ng kahirapan, may mga taong nagmamalasakit at handang tumulong. May mga programa at proyektong naglalayong mapabuti ang kalagayan ng mga nasa kahirapan. Nakakakita ka ng mga kwento ng mga taong nagtagumpay kahit na galing sila sa hirap. Parang nagiging inspirasyon sila na kahit gaano man kahirap, may pag-asa pa rin.

Sa huli, oo, mahirap talaga ang kahirapan. Parang bato na laging nasa dibdib mo. Pero kahit ganun, hindi pwedeng sumuko. Kailangan mong labanan yung mga hamon at maghanap ng mga paraan para makaahon. Kailangan mong maging malakas at matatag, hindi lang para sa sarili mo kundi para rin sa mga taong umaasa sa’yo. Hindi mo man maalis agad-agad ang kahirapan sa buhay mo, ang mahalaga ay wag kang susuko, dahil hindi lang ikaw ang lumalaban sa hamong ito.

Mga Kaugnay na Artikulo:

• Sanaysay Tungkol Sa Edukasyon
• Sanaysay Tungkol Sa Wika
• Sanaysay Tungkol Sa Sarili
• Sanaysay Tungkol Sa Pangarap
• Sanaysay Tungkol Sa Bullying
• Sanaysay Tungkol Sa Teenage Pregnancy

Leave a Comment Cancel reply

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.

Sanaysay tungkol sa kahirapan

Basahin ang mga halimbawa ng sanaysay sa ibaba. Isinulat din namin ang aming masasabi sa bawat sanaysay.

Kahirapan sa Pilipinas  

Pindutin ang titulo sa itaas upang mabasa ang halimbawa ng sanaysay. Nasa ibaba ang aming komento ukol dito.

Ang kahirapan ay isang talamak na problema ng Pilipinas: nakikita sa bawat eskinita, sa mga mata ng mga palaboy, at sa mga gutom na ekspresyon ng mga bata. Ito marahil ang pinakamatinding sakit ng lipunan ng Pilipinas at ang dahilan kung bakit hindi gaanong umuunlad ang bansa at maya’t maya ang nababalitang krimen. Ano nga ba ang ugat ng kahirapan, at ano ang dinudulot nito? Pinapahayag ng sanaysay ang mga krimeng naitanim dahil sa kahirapan, at kung paano nito sinisira ang moralidad ng mga tao. Pinapakita rin nito ang mentalidad ng isang mahirap na tao at kung paano ito lalabanan.

Isa sa mga dulot ng kahirapan ay ang mga kritiko at mapag-alalang mga Pilipino. Nahahati ito sa dalawang panig: ang mga Pilipino’y likas na tamad at walang pakialam sa buhay, at ang gobyerno’y napakabagal at tila ay walang pakialam upang masugpo ang kahirapan. Ang bawat argumento ay may pinanghahawakan at may makabuluhang punto kung kaya’t hindi maikakaila na ang isa’y tama at ang isa’y mali. Ang tanong nga lang; dapat ba talagang magbardagulan? Nais ipabatid ng sanaysay na mananatili paring dukha ang mga dukha kung mag-aaway at magbabanggaan lamang ang mga ito sa kanilang mga ideya. Mas mabuting ang mga ito’y magtulungan upang mas mapabuti ang bansa. 

Ang Sakit ng Lipunan

Naranasan mo na bang pumunta sa palengke, o sa divisoria na walang nakikitang namamalimos, natutulog sa kalsada, mga batang palaboy, o kaya’y basura? Ito’y isang napakalaking indikasyon ng kahirapan at kalimitan ng edukasyon at trabaho sa bansa. Minsan ikaw ay naawa at minsa’y naiinis dahil mistulang bulag ang mga ito sa kanilang nanganganib na kinabukasan at ang mga basura’y unti unting nadadagdagan.

Ano ang iyong masasabi? I-komento ito sa ibaba.

Kung nais mong magsumite ng sarili mong sanaysay tungkol sa kahirapan, maaari mo itong ipasa sa amin dito .

Ano ang Kahirapan? (Mga Solusyon)

Kahirapan ay isang salitang may malalim na kahulugan at epekto sa maraming bahagi ng ating lipunan.

Ito ay isang hamon na bumabalot sa ating bansa at nagtutulak ng maraming indibidwal patungo sa limitadong oportunidad at pag-unlad.

Ngunit, ano nga ba ang tunay na kahulugan ng kahirapan at paano ito nakakaapekto sa bawat isa sa atin?

Mga Nilalaman

Ano ang Kahirapan?

Ang kahirapan ay hindi lamang isang sakit na dumudapo sa isang tao, ito rin ay nagreresulta mula sa kawalan ng maraming pangunahing pangangailangan.

Kasama dito ang kakulangan sa edukasyon, kalusugan, at trabaho.

Ito ay isang kondisyon kung saan ang isang tao ay hindi kayang matugunan ang kanyang pangangailangan sa pang-araw-araw na pamumuhay.

Marami sa ating mga kababayan ang nakararanas ng kahirapan dahil sa limitadong oportunidad sa edukasyon.

Ang kakulangan sa edukasyon ay nagiging sagabal para sa marami na makahanap ng maayos na trabaho.

Ang mataas na antas ng kahirapan ay maaaring nagmumula sa kawalan ng sapat na kaalaman at kasanayan upang maging produktibo sa lipunan.

Siklo ng Kahirapan

Isa pang aspeto ng kahirapan na dapat nating pagtuunan ng pansin ay ang siklo nito. Ang mga taong nasa kahirapan ay madalas na nahuhuli sa isang siklo na mahirap putulin.

Ang kawalan ng edukasyon at oportunidad ay maaaring magbunga ng kahirapan, at sa kawalan ng pondo at suporta mula sa lipunan, ang mga nasa kahirapan ay nahihirapang makawala dito.

Ang mga bata na lumaki sa mahirap na pamilya ay madalas na nahaharap sa mga limitadong oportunidad at mapanganib na kondisyon ng pamumuhay.

Kapag sila’y hindi nabibigyan ng sapat na suporta at edukasyon, maaaring maging kritikal ang epekto nito sa kanilang hinaharap.

Kaya’t mahalaga ang pagtutok sa mga programa at proyekto na naglalayong putulin ang siklo ng kahirapan at bigyan ng pagkakataon ang mga nasa laylayan ng lipunan.

Posibleng Solusyon sa Kahirapan

Para malunasan ang problema ng kahirapan, mahalaga ang papel ng edukasyon at pagbibigay ng oportunidad.

Ang sapat at dekalidad na edukasyon ay may kakayahang magbukas ng mga pintuan ng oportunidad sa mga taong nasa laylayan ng lipunan.

Dito nagsisimula ang pag-angat ng isang indibidwal mula sa kahirapan.

Ang pagsuporta sa mga programa at proyektong naglalayong mapabuti ang kalagayan ng mga nasa kahirapan ay isang mahalagang hakbang.

Ang pagtataguyod ng trabaho at livelihood programs, medical assistance, at iba pang suportang pang-sosyal ay makatutulong sa pag-angat ng antas ng pamumuhay ng mga naaapi.

Pagkakaisa Laban sa Kahirapan

Higit sa lahat, ang pagkakaisa ng bawat sektor ng lipunan laban sa kahirapan ay isang mahalagang hakbang.

Hindi sapat ang solusyon na nagmumula lamang sa gobyerno o mga organisasyon; mahalaga rin ang pagtutulungan ng bawat isa sa atin.

Sa pamamagitan ng pagkakaisa, mas madaling masusugpo ang mga ugat ng kahirapan at mas mapagtagumpayan ang laban para sa mas maayos na hinaharap ng bawat Pilipino.

Sa huli, ang kahirapan ay isang malalim na suliranin na nangangailangan ng masusing pagtutok at pagtutulungan.

Mahalaga ang papel ng bawat isa sa atin sa pagtuklas ng mga paraan upang malunasan ito.

Ang pagsusulong ng edukasyon, pagbibigay ng oportunidad, at pagkakaisa ng buong lipunan ay mga hakbang patungo sa pag-ahon mula sa kahirapan.

Sa pagtutulungan, maaari nating makamit ang isang lipunan na may pagkakapantay-pantay at pagkakaisa.

Basahin din:

No comments yet. Why don’t you start the discussion?

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.

• #WalangPasok
• Breaking News
• Photography
• ALS Exam Results
• Aeronautical Engineering Board Exam Result
• Agricultural and Biosystem Engineering Board Exam Result
• Agriculturist Board Exam Result
• Architecture Exam Results
• BAR Exam Results
• CPA Exam Results
• Certified Plant Mechanic Exam Result
• Chemical Engineering Exam Results
• Chemical Technician Exam Result
• Chemist Licensure Exam Result
• Civil Engineering Exam Results
• Civil Service Exam Results
• Criminology Exam Results
• Customs Broker Exam Result
• Dental Hygienist Board Exam Result
• Dental Technologist Board Exam Result
• Dentist Licensure Exam Result
• ECE Exam Results
• ECT Board Exam Result
• Environmental Planner Exam Result
• Featured Exam Results
• Fisheries Professional Exam Result
• Geodetic Engineering Board Exam Result
• Guidance Counselor Board Exam Result
• Interior Design Board Exam Result
• LET Exam Results
• Landscape Architect Board Exam Result
• Librarian Exam Result
• Master Plumber Exam Result
• Mechanical Engineering Exam Results
• MedTech Exam Results
• Metallurgical Engineering Board Exam Result
• Midwives Board Exam Result
• Mining Engineering Board Exam Result
• NAPOLCOM Exam Results
• Naval Architect and Marine Engineer Board Exam Result
• Nursing Exam Results
• Nutritionist Dietitian Board Exam Result
• Occupational Therapist Board Exam Result
• Ocular Pharmacologist Exam Result
• Optometrist Board Exam Result
• Pharmacist Licensure Exam Result
• Physical Therapist Board Exam
• Physician Exam Results
• Principal Exam Results
• Professional Forester Exam Result
• Psychologist Board Exam Result
• Psychometrician Board Exam Result
• REE Board Exam Result
• RME Board Exam Result
• Radiologic Technology Board Exam Result
• Real Estate Appraiser Exam Result
• Real Estate Broker Exam Result
• Real Estate Consultant Exam Result
• Respiratory Therapist Board Exam Result 
• Sanitary Engineering Board Exam Result 
• Social Worker Exam Result
• UPCAT Exam Results
• Upcoming Exam Result
• Veterinarian Licensure Exam Result 
• X-Ray Technologist Exam Result
• Programming
• Smartphones
• Web Hosting
• Social Media
• SWERTRES RESULT
• EZ2 RESULT TODAY
• STL RESULT TODAY
• 6/58 LOTTO RESULT
• 6/55 LOTTO RESULT
• 6/49 LOTTO RESULT
• 6/45 LOTTO RESULT
• 6/42 LOTTO RESULT
• 6-Digit Lotto Result
• 4-Digit Lotto Result
• 3D RESULT TODAY
• 2D Lotto Result
• English to Tagalog
• English-Tagalog Translate
• Maikling Kwento
• EUR to PHP Today
• Pounds to Peso
• Binibining Pilipinas
• Miss Universe
• Family (Pamilya)
• Life (Buhay)
• Love (Pag-ibig)
• School (Eskwela)
• Work (Trabaho)
• Pinoy Jokes
• Tagalog Jokes
• Referral Letters
• Student Letters
• Employee Letters
• Business Letters
• Pag-IBIG Fund
• Home Credit Cash Loan
• Pick Up Lines Tagalog
• Pork Dishes
• Lotto Result Today
• Viral Videos

Halimbawa Ng Photo Essay: 5+ Na Photoessay Sa Iba’t-Ibang Paksa

Heto ang mga halimbawa ng photo essay sa iba’t-ibang paksa.

PHOTO ESSAY – Sa paksang ito, tatalakayin natin ang mga halimbawa ng photo essay sa Tagalog tungkol sa iba’t-ibang mga paksang napapanahon.

Ang pag ibig ay natural na sa ating mga tao. Ito ang nagbibigay inspirasyon sa atin sa maraming bagay ngunit ang salitang ito ngayon ay iniisip na lamang sa pagitan ng magkaibang kasarian. Ang kahulugan nito ay nililimitahan na lamang sa romansang aspeto nito. Naisip mo ba na may pag ibig nang nakalaan sa iyo simula nang ipinanganak ka? Kahit nasa sinapupunan ka pa lang nang dinala ka niya ng siyam na buwan ay lubos nang pagmamahal ang ibinuhos niya sa iyo.

Una natin silang naging guro bago pa tayo nakapunta sa paaralan. Tinuturuan nila tayo ng mabuting asal at pinakilala sa taong mas higit na nagmamahal sa ating lahat at iyon ay ang Diyos. Marami tayong natutunan sa kanila mula pagkabata hanggang sa tayo’y lumaki na.

PAGMAMAHAL SA INA

Palagi tayong pinapagalitan dahil sa mga kamalian natin. Papaluin kapag hindi natin masagutan ang mga takdang aralin o di kaya ay sisigawan kapag umuwi na nang gabi. Siguro nga ay iniisip natin sa panahong iyon na tama ang ating ginagawa ngunit atin ring maiinitindihan sa huli na kabutihan lamang ang ninanais nila para sa atin.

SAKRIPISYO NG INA Katibayan at katapangan ang palagi nating nakikita sa mukha nila ngunit ang hindi natin alam ay may kahinaan rin sila. Habang tayo’y nagsasaya sa labas kasama ang mga kaibigan ay maaaring iyon din ang oras kung saan iniiyak nila lahat ng bigat na naiipon sa kanilang dibdib.

Gagawin nila ang lahat upang maibigay ang lahat ng kagustuhan natin kahit pa na wala nang matitira para sa kanila. Ganyan sila magmahal. Iniisip muna ang kapakanan ng anak bago ang sarili. Kadalasan nga ay nalilimutan na nila ang sariling kapakanan dahil iniisip lamang nila kung paano tayo mapapabuti. Natural na sa tao ang konsepto ng pag ibig at karamihan sa atin ay ninanais na makahanap nito kung kaya’t sa ating paghahanap ng pag ibig ay huwag nating kakalimutan ang unang nariyan para sa atin,ang taong gagawin ang lahat para sa ating kapakanan, at ang taong labis ang pagmamahal sa atin mula umpisa. Ang ating mga ina.

BASAHIN RIN: Ano Ang Neokolonyalismo? Kahulugan At Halimbawa Nito

Leave a Comment Cancel reply

Academia.edu no longer supports Internet Explorer.

To browse Academia.edu and the wider internet faster and more securely, please take a few seconds to  upgrade your browser .

Enter the email address you signed up with and we'll email you a reset link.

• We're Hiring!
• Help Center

Kabataan, Biang Pinakaapektadong Grupo Sa Isyu ng Kahirapan sa Pilipinas Isa sa Parsyal na Pangangailangan sa Filipino 10

Related Papers

Ariel A. Diccion

Sa mga pag-aaral ukol sa Simbahang Aglipay o Iglesia Filipina Independiente, karaniwang tinatalakay ang rebolusyonaryo nitong pinagmulan at separatista nitong simulain. Salat ang mga pag-aaral ukol sa mga tiyak na Aglipayanong kongregasyon sa kapuluan, partikular sa patuloy nilang pag-iral sa kontemporanyong panahon sa kanilang mga tiyak na konteksto. Sa talakayang ito, sinuri ang pagdaraos ng prusisyon ng Salubong ng Aglipayanong kongregasyon sa Paliparan, Santo Nino, Lungsod ng Marikina bilang isang pagtatanghal ng dalawang naratibo. Ang una bilang paggunita ng muling pagkabuhay ni Hesukristo na siyang rurok ng pananampalatayang Kristiyano; at ikalawa bilang muling pag-uulit at pag-aangkin ng mga Aglipayanong mananampalataya ng kanilang mga gawi matapos lisanin ang dating lunan ng pagsamba. Sa pagsipat sa mga aspekto ng Bigkis ng Bisa at Aliw mula kay Richard Schechner, hinimay sa pag-aaral na ito ang mga ritwalistiko at teatrikal na katangian ng nasabing pagtatanghal bilang isang...

Danica Lorraine Garena

Ang pag-aaral na ito ay isinagawa upang mabatid ang pananaw ng mag-aaral sa paggamit ng mga sariling komposisyon ng panitikang pambata at antas ng pang-unawa. Sa pag-aaral na ito binibigyang katugunan ang mga sumusunod na katanungan: Ano ang pananaw ng mga tagasagot sa paggamit ng mga Sariling Komposisyon ngPanitikang Pambata bataysa nilalaman,layunin,disensyo/istilo, kasanayan/gawain; Ano ang antas ng pang-unawa ng mga tagasagot sa paggamit ng mga Sariling Komposisyon ng Panitikang Pambata batay sa Pang-unawang Literal at Pang-unawangKritikal; May makabuluhang kaugnayan ba ang pananaw ng mag-aaral sa paggamit ng mga Sariling Komposisyon ng Panitikang Pambata at Antas ng Pang- unawa sa Pagbasa; Ang pamamaraang palarawan-correlation ang ginamit ng mananaliksik upang makalap ang mahalaga at makatotohanang impormasyon na kinakailangan sa pag-aaral. Ang istatistikal na pamamaraan na ginamit sa pagsasaliksik ay weighted mean at standard deviation para sa pananawng mga tagasagot sa Mga Sa...

Kritike: An Online Journal of Philosophy

Rodrigo Abenes

The Normal Lights

Layunin ng pananaliksik ang makabuo ng mga lunsarang aralin at gawaing angkla sa MELCs o Most Essential Learning Competencies sa primaryang antas. Pangunahing metodo ang disenyong palarawan at pagbuo ng mga lokalisado at kontekstuwalisadong may temang katutubo, kabuhayan, kalinangan, kapaligiran, at diskursong kasarian na angkop sa pagtuturo sa anyong modyular, harapan, o blended. Ginamit ang sarbey at panayam sa mga piling kalahok. Lumabas sa pag-aaral na epektibo ang mga aralin kapag nakadikit sa karanasan, kaligiran, at interes ng mga mag-aaral. Ang mga kontekstuwalisadong aralin na pinagtibay sa konteksto ng pandemya at bagong kadawyan o new normal ay mainam na gamiting sandigang kaalaman sa kasanayan at kahusayang komunikatibo sa Filipino at iba pang kaugnay na disiplina.

International Journal of Research Studies in Education

JOHN EMIL ESTERA

Folia Linguist

Yves Duhoux

Likhaan: The Journal of Contemporary Philippine Literature

Napoleon Arcilla

Robert Paull

Jurnal Bisnis Strategi

Harry Susanto

Mansa Gurjar

RELATED PAPERS

Rumah Murah di jogja

jendela sejahtera

Journal of Oral and Maxillofacial Surgery

daniel laskin

Leszek Kasek

interstat.statjournals.net

Waheed Babatunde Yahya

Energy Procedia

Mike Lopez Fernandez

ICES Journal of Marine Science

Rafael Duarte

Sylvie GRESILLAUD

Boletín de la Asociación Internacional de Derecho Cooperativo

María Burzaco Samper

Advanced Materials Research

Miroslav Černý

Pedro Furlani

Leda Gobbo de Freitas Bueno

Ega Jalaludin

IEEE Transactions on Industry Applications

Vicente Alarcon

Revista Direito e Justiça: Reflexões Sociojurídicas

rafael morais

Giacomo Menegus

… Y FORMACIÓN EN …

claudia gonzález matus

Radiation Measurements

Emmanuel Vartanian

INTERNATIONAL JOURNAL OF MULTIDISCIPLINARY RESEARCH AND ANALYSIS

Kalifa Ahmadou Touré

Frattura ed Integrità Strutturale

Haitham M . F . Mostafa

赫瑞瓦特大学毕业证成绩单 赫瑞瓦特大学文凭学历证书哪里能买

The Astrophysical Journal

Peter Lundqvist

•   We're Hiring!
•   Help Center
• Find new research papers in:
• Health Sciences
• Earth Sciences
• Cognitive Science
• Mathematics
• Computer Science
• Academia ©2024

Perfect Essay

4 reasons to write my essay with us!

You are always welcome to check some of our previously done projects given on our website and then judge it for yourself. Apart from that, we can give you 4 significant reasons to be a part of our customer base:

• Only professional ‘my essay writer', who are highly qualified and a master in their academic field, will write for you
• Quality control is rigorously maintained by us and is thoroughly aligned with the given question brief and instructions.
• We will also provide you with a thorough Plagiarism report by the Turnitin software which will ensure the originality of the draft
• You are free to revise your draft with us till you are contented with the subject matter.

Who is an essay writer? 3 types of essay writers

Customer Reviews

Andersen, Jung & Co. is a San Francisco based, full-service real estate firm providing customized concierge-level services to its clients. We work to help our residential clients find their new home and our commercial clients to find and optimize each new investment property through our real estate and property management services.

Don’t Drown In Assignments — Hire an Essay Writer to Help!

Does a pile of essay writing prevent you from sleeping at night? We know the feeling. But we also know how to help it. Whenever you have an assignment coming your way, shoot our 24/7 support a message or fill in the quick 10-minute request form on our site. Our essay help exists to make your life stress-free, while still having a 4.0 GPA. When you pay for an essay, you pay not only for high-quality work but for a smooth experience. Our bonuses are what keep our clients coming back for more. Receive a free originality report, have direct contact with your writer, have our 24/7 support team by your side, and have the privilege to receive as many revisions as required.

We have the ultimate collection of writers in our portfolio, so once you ask us to write my essay, we can find you the most fitting one according to your topic. The perks of having highly qualified writers don't end there. We are able to help each and every client coming our way as we have specialists to take on the easiest and the hardest tasks. Whatever essay writing you need help with, let it be astronomy or geography, we got you covered! If you have a hard time selecting your writer, contact our friendly 24/7 support team and they will find you the most suitable one. Once your writer begins the work, we strongly suggest you stay in touch with them through a personal encrypted chat to make any clarifications or edits on the go. Even if miscommunications do happen and you aren't satisfied with the initial work, we can make endless revisions and present you with more drafts ASAP. Payment-free of course. Another reason why working with us will benefit your academic growth is our extensive set of bonuses. We offer a free originality report, title, and reference page, along with the previously mentioned limitless revisions.

What We Guarantee

• No Plagiarism
• On Time Delevery
• Privacy Policy
• Complaint Resolution

5 Signs of a quality essay writer service