essay in assamese language

Academia.edu no longer supports Internet Explorer.

To browse Academia.edu and the wider internet faster and more securely, please take a few seconds to upgrade your browser .

Enter the email address you signed up with and we'll email you a reset link.

We're Hiring!
Help Center

The Status of Tribal Languages of Assam Based on Linguistic Context

International Journal For Multidisciplinary Research

Assam is home to a diverse population of ethnic and linguistic groups. Assamese is one of these languages and is used in Assam as a state language and a means of communication. Furthermore, since Assamese is the primary language of instruction in government institutions, all students, regardless of their multilingualism, receive a formal education in Assamese. In Assam, only members of that particular tribe speak the tribal language. Due to the lack of a script, these languages are not historically significant. With the use of another language’s script, certain languages are written. However, in terms of written literature, the languages could not be extravagant. In addition, there is a lot of adversity, which makes it difficult for languages to advance without facing these obstacles. This difficulty has become more important due to current, entirely unknown advancements in science and technology, the expansion of transportation and communication, as well as the advancement of educa...

Related Papers

Indian Journal of Language and Linguistics

Iftikar A Ahmed , Arup Kumar Nath

The state of Assam in India is the home to the people who speak Assamese, an Indo-Aryan language. Assamese is the native tongue of the people of Assam and the official language of the state of Assam. Based on linguistic standards and conventions, Assamese is a vital language for writing. However, when we attempt to see the language from the viewpoint of native speakers' attitudes towards the language, we find that the language is steadily deteriorating among the linguistic community. This deterioration is caused by Linguistic Imperialism. Linguistic Imperialism is a phenomenon in which a dominant language attempts to weaken other languages both socially and politically and in a theoretically founded way. The impact of the dominance is increasing day by day due to which a negative attitude has increased significantly among the native speakers of Assamese who considers English as superior to their mother tongue. Negative attitude is one of the reasons of language endangerment and we cannot deny the possibility of endangerment of the Assamese language in the far future if the dominance of English goes on increasing. History is evident that languages with a huge literature and population got extinct because of the reasons like negative attitude, dominance of other languages, decreasing rate of fluent native speakers, examples of such languages are Sanskrit, Hebrew, etc. This paper tries to analyse the negative attitude which is gradually increasing in the Assamese language and ways to strengthen it by reverting the dominance of Linguistic Imperialism by languages like English and Hindi.

VEDA PUBLICATIONS

VEDA'S JOURNAL OF ENGLISH LANGUAGE AND LITERATURE [JOELL]

Linguistic diversity and multilingualism though diametrically opposite in context are the prevailing reality in India. Multilingualism is must in the meaningful participation in the socio-political and economic system of the country. Languages are related to the social status of the respective language groups. Minority languages have tended to be maintained over generations. Maintenance is the norms and shift is a deviation in India. Bilingualism / multilingualism are the result of the communities maintaining their languages by linguistic accommodation. Becoming bilingualism is an adaptive strategy for individuals and communities for stable relationships between individuals, communities and languages. Choice of medium of instruction is a major language problem in a multilingual nation. The state language and the several ethnic group languages in their predominant respective areas are the choices of medium of instructions in schools. The national policy of mother-tongue-medium education of India is encouraging to instruct students through their first languages. Implementation of a rational language policy is very important for effective education in the state. The situation of teaching-learning problems in the Assamese medium lower primary schools of two ethnic groups-the Mising and the tea-garden dominated areas of Assam is discussed in this paper. It focuses on the problems faced by both the teachers and the learners in their teaching-learning activities because of the medium of instruction. Bilingualism/Multilingualism, change of medium of instructions and training of the non-ethnic school teachers of these languages are the alternative and workable solutions to the problem. Primary data is collected through purposive sampling method by interview schedule from school teachers of Assamese language working in these ethnic minority areas of upper Assam.

Prof. Sanjib Goswami

During the colonial period, the English language was used to highlight colonial supremacy and hence the inferiority of the colonized native population in Assam. Later, political events during the independence movement added to the cleavages between English and Assamese language. In the post colonial period, these differences gave rise to an Assamese linguistic sub-national movement which viewed the teaching and learning of English as a colonial imposition and reduced the importance of the language to a subordinate position. This paper looks at the challenges that English teaching and learning face in Assam. It suggests that language policies should be so framed that English acts as a complementary force to the Assamese language and does not create an antagonistic and damaging relationship with it.

Pangsau: Re-articulating India's North- East

Dr. Jahnu Bharadwaj

It is a blog post originally published in Pangsau: Rearticulating India's North- East (March 7, 2018). It has got republished again in indian Cultural Forum (Link: https://indianculturalforum.in/2019/05/21/politics-of-assamese-language/?fbclid=IwAR2WIPBZANJumHvt3CIYeVNRC0tNAspK3vC3XmvOxEIzyikJOALhJh1Yfyk ) on May 21, 2019.

languageinindia.com

Samir Debbarma

Journal of Acharaya Narendra Dev Research Institute

Basically, the bilingual situation arises because of language contact. Generally, this situation can be seen in multilingual countries, states, or areas. In the north-east region of India, especially in Assam, there are different language communities who use different kinds of languages. In these kinds of diverse linguistic environment, the languages differ from each other completely. Hence they don't have mutual understanding among themselves, because of which Bilingualism has evoked due to their needs of the Assamese language as a second language. Then they feel the necessity of a second language to share their thoughts and views with each other. In this prospect the above topic has been chosen.

Manash Nirmalia

Assamese is the major language of Assam. Assamese has different dialects. If we talk about the dialects of the Assamese language then the ideas of Upper Assamese and Lower Assamese dialects are come in our mind. But a dialect is a variation of a language. A language may have differnt forms in terms of person, gendre, place, ethnic groups and as lingua franca. Many ethnic dialects of the Assamese language are found. And the Assamese language is used from east Sadia to West Dhubri districts of Assam. Therefore many features are found within the language. According to place Assamese language has mainly two dialects-Upper Asomia and lower Asomia. And within it many sub dialects are also found. Assamese language is working as lingua-franca also. Naga-Mese, Nefamese and the coloquial form of the tea garden people are alos the dialects of the Assamese language. Many linguists told only about the regional dialects. But Assamese many dialects. In this paper I want to define the dialects of the Assamese language from a new perspective. Many interestings topic could be done future as this field has required systematic and scientific studies.

Sourav Dhar , Dr. Biswarup Dey

Language as a communication system is thought to be fundamentally different from and of much higher complexity than those of other species as it is based on a complex system of rules relating symbols to their meanings, resulting in an indefinite number of possible innovative utterances from a finite number of elements. The Kora is a small tribal community having a restricted distribution in the West Bengal, Jharkhand, Orissa and Bihar of eastern India. In West Bengal they were migrated from the Chota Nagpur Platue of Bihar and their existence was come to the threshold of Bengali Culture or Hinduism. Due to the long time connection with Bengali language, their traditional language ‘Kurukh’ got a crisis of its existence. The unmarried younger members are going to adapt the Bengali language as their mother tongue due to the enforcement of Bengali culture.

The India Forum

Sanjib Baruah

https://www.theindiaforum.in/article/politics-language-assam Language has been at the heart of political debate in Assam since the formation of the British colonial province of Assam in 1874, then through the turbulent decades leading to Independence, the separation of Sylhet during Partition, and into our times.

Shailendra Mohan

RELATED PAPERS

Charles Porter, PhD

Australian Critical Care

robert brooks

Claudio Botti

Pavel Chebotarev

Mutation Research/Fundamental and Molecular Mechanisms of Mutagenesis

Daisy Maria Favero Salvadori

Silvio Graf

International Journal of Social Psychiatry

Karin Ingvarsdotter

Journal of Entrepreneurship Education

Charles Masoabi

Anne Kurjenoja

Toplumsal Tarih

Adil BAKTIAYA

Food Chemistry

Dra. Nuria E. Rocha Guzmán

Journal of Clinical Oncology

Alexis Perez

Global Ekran ve Kültür

Dilara Bostan

JUANA MARIA NAVARRO LLORENS

Lab on a chip

Bilal El-Zahab

Benjamin Carrier

Administration and Policy in Mental Health and Mental Health Services Research

Regina Andrade

Juliana Brown

Vaccimonitor

Humberto González

British Journal of Educational Technology

DESALINATION AND WATER TREATMENT

Mahmood Alimohammadi

Journal of Cellular Physiology

International journal of law and psychiatry

Chiara Spironelli

Malaysian Journal of Mathematical Sciences

IBRAHIM GAMBO

Interactive Cardiovascular and Thoracic Surgery

panagiotis misthos

অসমৰ বানপানী – ৰচনা | Essay on Flood in Assam

This is an essay on Flood in Assam in the Assamese language. This essay is in about 300 words. This Assamese essay on Flood in Assam will be very helpful to Assamese medium students. Since the flood in Assam is a very important topic to discuss, so it has a great chance to come to the HSLC examination. This essay on flood in Assam in the Assamese language will be very easy to understand and remember for every student. ইয়াত অসমৰ বানপানী বিষয়ত এখন ৰচনা দিয়া হৈছে। ৰচনাখন সকলো ছাত্ৰ-ছত্ৰীয়ে সহজতে বুজি পোৱাকৈ ৩০০ শব্দৰ ভিতৰত লিখা হৈছে। এই অসমৰ বানপানীৰ উপৰত লিখা ৰচনাখন দশম মান শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰ-ছত্ৰীৰ বাবেও উপযোগী হ’ব।

Essay on Flood in Assam in the Assamese Language | অসমৰ বানপানী – ৰচনা

This essay is written describing the reason for flood in Assam, Its effects and the prevention measures. এই ৰচনাখনত অসমৰ বানপানীৰ সমস্যা বিষয়ে সুন্দৰকৈ ব্যাখ্যা কৰা হৈছে। ইয়াৰ কাৰণৰ লগতে প্ৰতিকাৰ কথাও ইয়াত আলোচনা কৰা হৈছে।

অসমৰ বানপানী – Flood in Assam

অসম এখন নদীমাতৃক দেশ। নদ-নদীৰ সংখ্যা যি দেশত বেছি সেই দেশক নদীমাতৃক দেশ বোলে। ব্ৰহ্মপুত্ৰ অসমৰ প্ৰধান নদ। ই দীঘলে প্ৰায় ২৮৮০ কিলোমিটাৰ। অসমৰ মাজেৰে প্ৰায় ৯২০ কিলোমিটাৰ প্ৰবাহিত হৈছে। পৃথিৱীৰ বৃহৎ নদীবোৰৰ ভিতৰত ব্ৰহ্মপুত্ৰয়েই আটাইতকৈ শেষৰ সৃষ্টি বুলি পণ্ডিতসকলে ঠাৱৰ কৰিছে। সেই কাৰণেই ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ গতিপথ এতিয়াও নিয়ন্ত্ৰিত হোৱা নাই – গৰাখহনীয়া প্ৰবল হৈ আছে। ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদী তিব্বত দেশত থকা মানস সৰোবৰ নামৰ হৃদৰপৰা উৎপত্তি হৈ অসমৰ সৌমাজেৰে পূবৰ পৰা পশ্চিমলৈ বৈ গৈ বংগোপসাগৰত পৰিছে।

বানপানী হোৱা কাৰণ:

ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ দুয়োপাৰে অসংখ্য নদী-উপনদী আছে। অসমৰ চাৰিওফালে থকা ওখচাপৰ পৰ্বত-পাহাৰৰপৰা ওলাই অহা উপনদীবোৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰত পৰিছে। বৰষুণৰ বতৰত বা বাৰিষাকালত উপনদীবোৰ পানীৰে উপচি পৰে। নদীবোৰৰ অধিকসংখ্যকৰ মথাউৰি নথকা বাবে আৰু মথাউৰি থকাবোৰো বিজ্ঞানসন্মত নোহোৱা বাবে অসমে বানপানীৰ হাত সাৰিব নোৱাৰে। উপনদীবোৰৰ পাৰ বাগৰি নাইবা মথাউৰি ভাঙি পানী ওলাই আহি সমগ্ৰ দেশতে বানপানীৰ সৃষ্টি কৰে।

বানপানীৰ ফলত হোৱা ক্ষতি:

বানপানীৰ ফলত ৰাস্তা-ঘাট, আলি-পদূলি, ঘৰ-দুৱাৰ, খেতি-বাতি আদি ধ্বংস বা নষ্ট হোৱাৰ উপৰি মানুহকে আদি কৰি বহুতো জীৱ-জন্তুৱে প্ৰাণ হেৰুৱাব লগা হয়। অসম এখন কৃষিপ্ৰধান দেশ। কিন্তু বানপানীয়ে প্ৰতি বছৰে খেতিয়কৰ খেতি-বাতি নষ্ট কৰাৰ ফলত খেতিয়কসকলৰ পানীত হাঁহ নচৰা অৱস্থা হয়। বানপানীয়ে নষ্ট কৰা খেতি-বাতিবোৰৰ ভিতৰত ধান, মৰাপাট, কুঁহিয়াৰ আৰু বিবিধ শাক-পাচলি আছে।

প্ৰতি বছৰে বানপানীয়ে দুৰ্যোগ সৃষ্টি কৰি অহাৰ বাবে অসম অৰ্থনৈতিকভাৱে সদায় ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈ আহিছে। খেতিয়কসকলে পৰিশ্ৰম অনুপাতে শস্য চপাবলৈ নাপায়। |

ৰাজ্যিক চৰকাৰ আৰু কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে অসমৰ বানপানী প্ৰতিৰোধ, কৰাৰ ব্যৱস্থা কৰিব পাৰে। ব্ৰহ্মপুত্ৰ আৰু উপনদীবোৰৰ পানী নিয়ন্ত্ৰিত কৰিব পাৰিলেই অসমৰ বানপানীও নিয়ন্ত্রিত হ’ব। ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদ অসমলৈ অৰ্থাৎ ভৈয়ামলৈ নমা ঠাইত বিজুলী উৎপাদন প্ৰকল্প স্থাপন কৰি বিজুলী শক্তি উৎপাদন আৰু বানপানী নিয়ন্ত্ৰণৰ দৰে আঁচনি গ্ৰহণ কৰি চৰকাৰে ৰাজ্যখনক বানপানীৰ কবলৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব পাৰে।

উপনদীসমূহৰ মথাউৰি নিৰাপদ দূৰত্বত বিজ্ঞানসন্মতভাৱে নিৰ্মাণ কৰাৰ ব্যৱস্থা কৰিলে মথাউৰি ভাঙি বানপানীৰ সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰিব। মথাউৰিৰ কাষ শিলেৰে বন্ধাই গছ ৰুই মজবুত কৰিলে মথাউৰি ভাঙিব নোবাৰিব। ৰাজ্য আৰু কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে অসমৰ বানপানী স্থায়ীভাবে নিয়ন্ত্ৰণ কৰাৰ ব্যবস্থা কৰিলে অসমৰ অর্থনৈতিক উন্নয়নৰ বাট মুকলি হ’ব বুলি আশা কৰিব পাৰি।

24 thoughts on “অসমৰ বানপানী – ৰচনা | Essay on Flood in Assam”

Here 1 resion is absence that is How we get rid of flood

This is very helpful for me tnks dear sir

All the points are very good but you have missed a thing that “affected by the epidemic”. it is a main point . i hope you add this point as soon as possible.

Last paragraph is so disturbing. Why you add number in the last paragraph. I can’t understand those lines. Please tell me what are the lines where add numbers.

It is so helpful essay. I think one day Assam will get free from the flood escape.

উপনদীসমূহৰ মথাউৰি নিৰাপদ দূৰত্বত বিজ্ঞানসন্মতভাৱে নিৰ্মাণ কৰাৰ ব্যৱস্থা কৰিলে মথাউৰি ৩ ৬ বানপানীৰ সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰিব। মথাউৰিৰ কাষ শিলেৰে বন্ধাই গছ ৰুই মজবুত কৰিলে মথাউৰি ৬ ঙব নোবাৰিব। ৰাজ্য আৰু কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে অসমৰ বানপানী স্থায়ীভাবে নিয়ন্ত্ৰণ কৰাৰ ব্যবস্থা কৰিলে অসমৰ অর্থনৈতিক উন্নয়নৰ বাট মুকলি হ’ব বুলি আশা কৰিব পাৰি। aru olp val koi likhi diok sn….. Dhniya hoise likha khini

Oo sir val hoycha likha khini thank you for helping

Nice 👍👍👍👍 in this case is instead you can get it done 👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍✅✅✅✅✅✅✅✅👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍

Helpful Essay… But last paragraph was confused.. please write again the last paragraph. Thank you

Essay টো ভাল হৈছে কিন্তু আৰু অপল ধুনীয়া কৰাৰ চেষ্টা কৰিব।

Sir 3 6 mane ki buji powa nai

sir olp bhlk dibo sn lastr para tu

sir , essay is good but what does 3 6 mean ? ←

Tankyou sir

Please make a long and well explained verson of it

ধৈন্যবাদ,,,

Linguistic Imperialism: A Study of its Impact on the Assamese Language in the Greater Sivasagar District of Assam

Baishalee Rajkhowa + −
Arup Kumar Nath + −

Iftikar Ali Ahmed

Iftikar Ali Ahmed is a research scholar in the Department of English, Royal School of Languages, The Assam Royal Global University, Guwahati, Assam, and India. He pursued his M.A. in Linguistics from Tezpur University, Assam, India. His thrust areas and research interests include Sociolinguistics, Language Endangerment, Linguistic Imperialism, Language Documentation, Language Maintenance, Language Revitalization and Language Morphology. The increased dominance of languages like English, Hindi and Bengali over the Assamese language led him to conduct this research on the Assamese language in the Greater Sivasagar district of Assam to study the present status scenario of the Assamese language from the language usage point of view.

Baishalee Rajkhowa

Baishalee Rajkhowa is an Associate Professor in the Department of English, Royal School of Languages, The Assam Royal Global University, Assam, and India. Her research interests lie in the areas of Language Studies, Linguistics, English Language Teaching, and Interdisciplinary Studies. She has presented many papers in International Conferences and has published papers related to her field.

Arup Kumar Nath

Arup Kumar Nath is currently working as an Assistant Professor of Linguistics in the Department of Linguistics and Language Technology, Tezpur University, Assam. Dr Nath’s areas of interest include theoretical linguistics of Morphology, Language Typology, and Multilingualism, Indian Grammatical Tradition to applied linguistics such as Lexicography, Language Documentation, and Language Revitalization, etc. He has been teaching Linguistics to both Postgraduate and PhD students at Tezpur University, Assam since 2012 to till date. Dr Nath is also an awardee of the prestigious DAAD (Deutscher Akademischer Austausch Dienst: German Academic Exchange Service) Fellowship to carry out research works in Germany. Accordingly, he conducted collaborative research works at the University of Hamburg, Hamburg, Germany, and Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology, Leipzig, Germany in 2014.

Plum Analytics

Asad, K. (2020). The “Linguistic Imperialism”: English as Dominate Language among University Students. Global Media and Social Sciences Research Journal, 1(1), 1-9.
Basid, H.F. (2016). The Assamese Language Issue: An Analysis from Historical Perspective. International Journal of Humanities and Social Sciences, 6(2), 125-133.
Brahmachary, S. (2016). Imperialistic Assam: An Analysis of Cultural Imperialism in Assam. Regional Cooperation Newsletter- South Asia, 10-18.
Crystal, D. (2014). What is Language Death, Cambridge University Press?. https://doi.org/10.1017/CBO9781139871549
Dastgoshadeh, A., & Jalilzadeh, K. (2011). Language Loss, Identity, and English as an International Language. European Journal of Social Sciences, 21(4) 659-665.
El-qassaby, H.K. (2015). Linguistic Imperialism and Reshaping the World’s New Identity: A Research Paper in Linguistics. International Journal of Language and Linguistics, 3(2), 61-68. http://dx.doi.org/10.11648/j.ijll.20150302.14
Fernandez, P. G. (2005). Linguistic Imperialism: A Critical Study. Revista Alicantina de Estudios Ingleses 18, 85-110. https://doi.org/10.14198/raei.2005.18.04
Goswami, S. (2016). Situating English in the Language Politics of Assam. Langlit Publications Journal, 2 (4), 34-42.
Kakati, B. (1941). Assamese its Formation and Development. Narayani Handique Historical Institute.
Mahanta, S. (2012). Assamese. Journal of the Indian Phonetic Association.42. http://dx.doi.org/10.1017/S0025100312000096
Mallinson, C., Childs, B., & Van Herk, G. (2018). Data Collection in Sociolinguistics. Methods and Applications, Second Edition, Routledge.
Meshtrie, R. (2001). Concise Encyclopaedia of Sociolinguistics. Elsevier Science Ltd.
Mishra, S.K., & Srivastava, S. (2017, March). Sanskrit: Loss of the Language of Love. International Journal of Linguistics, Language and Culture (IJLLC), 3(2), 79-84. http://dx.doi.org/10.21744/ijllc.v3i2.413
Nath, A.K., & Gayan, P. (2020.). The Assamese Language and Its Digitalization: A Brief Account. Reasearch Gate.
Phillipson, R. (1992). Linguistic Imperialism. Oxford University Press.
Phillipson, R. (1997). Realities and Myths of Linguistic Imperialism. Journal of Multilingual and Multicultural Development, 8 (3), 238-248. https://doi.org/10.1080/01434639708666317
Phillipson, R. (2009). Linguistic Imperialism continued. Routledge.
Rahman, T. (1996). British Language Policies and Imperialism in India. Language Problems & Language Planning, 20(20), 91-115. http://dx.doi.org/10.1075/lplp.20.2.01rah
Singh, S., & Rajesh, K. (2014, July-August). Sociolinguistics of English in India. Global Journal of Interdisciplinary Social Sciences, 4 (3), 128-135.
Sonowal, D. (2022). The Article on Assamese Language Affairs Published in ‘Bahi’ and its Historical Significance. International Journal of Creative Research Thoughts (IJCRT), 10 (4), a268-a270.
Sourabh, K., & Vibhakar, M. (2012, March). An Experimental Analysis on the Influence of English on Hindi Language Information Retrieval. International Journal of Computer Applications (0975-8887), Vol. 41(No. 11), pp. 30-35.
Unganer, T. (2014). First Language loss; Why should we care?. Procedia- Social and Behavioral Sciences, 158(19), 351-355. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2014.12.099

Article Details

Vol. 4 No. 2 (2023): Volume 4, Number 2, Year 2023

DOI: 10.54392/ijll2322

Published 2023-06-16

Copyrights & License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License .

Asian Research Association is a Member of the following Organizations

assamintro.com

History and Biography Read in Assamese

History of Assam in Assamese । অসমৰ ইতিহাস

Table of Contents

অসম নামৰ উৎপত্তি Origin of the name Assam

‘অসম’ নামটোৰ উৎপত্তি সম্বন্ধে সঠিককৈ ক’ব নোৱাৰি। পূৰ্বতে এই ভূখণ্ড কামৰূপ আৰু প্ৰাগজ্যোতিষপুৰ ৰাজ্য নামেৰে প্ৰসিদ্ধ আছিল আৰু তাৰ ৰাজধানী প্ৰাগজ্যোতিষপুৰ (পূবৰ পোহৰৰ নগৰ) আছিল গুৱাহাটী বা তাৰ দাতি-কাষৰীয়া অঞ্চল। ত্ৰয়োদশ শতিকামানত আহোমসকলে এই ভূখণ্ড জয় কৰাৰ পাছত ‘অসম’ (History of Assam) নামটোৰ প্ৰচলন হয়। আহোম স্বৰ্গদেউসকলৰ দিনত ৰচিত বুৰঞ্জী, সাহিত্য, চৰিত পুথি আৰু বৈষ্ণৱ সাহিত্যত পঞ্চদশ শতিকামানৰ পৰা অছম, আছাম, অসম, আসম, অহম, আহম, আহোম আদি শব্দৰ প্ৰচলন লক্ষ্য কৰা যায়।

অসম নামৰ উৎপত্তি সম্বন্ধে কোনো কোনো পণ্ডিতে পোষণ কৰে যে, এই ভূখণ্ড পৰ্বত-পাহাৰেৰে অসমান হোৱা বাবেই ইয়াৰ নাম অসম হ’ল। আনহাতে, এনেকুৱাও হ’ব পাৰে যে, প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্যত অসমৰ সমতুল্য আৰু কোনো নাই বাবে অসমৰ নাম ‘অ-সম’ হ’ল। আন কোনো কোনো পণ্ডিতৰ মতে আহোম ৰজাসকলে শাসন কৰিছিল বাবেই ‘আহোম’ শব্দটোৰ পৰা অসম (History of Assam) হৈছে। কিন্তু অসম শব্দটোৰ পৰা আহোম হৈছেনে, আহোম শব্দটোৰ পৰা অসম হৈছে, তাক সঠিককৈ ক’ব নোৱাৰি। সংস্কৃতত ‘অ-সম’ শব্দটোৰ অৰ্থ যাৰ সমান কোনো নাই’ অথবা প্ৰতিদ্বন্বীহীন, অদ্বিতীয়। অৰ্থাৎ, এই ভূখণ্ডত বাস কৰা মানুহখিনিৰ সমান আৰু কোনো ক’তো নাই।

ডঃ বাণীকান্ত কাকতিৰ মতেও অপৰাজেয় আৰু অদ্বিতীয় অৰ্থ বুজাবৰ বাবেহে ‘আছাম’ শব্দৰ জন্ম হৈছে। টাই আৰু প্রাচীন আহোম ভাষাত ‘ছাম’ মানে পৰাজিত। তাৰ লগত অসমীয়া ‘আ’ উপসৰ্গ যোগ কৰিলে হয় ‘আ-ছাম’, অৰ্থাৎ, অপৰাজেয় অথবা বিজয়ী৷

পণ্ডিত বেডেন পাৱেলে তেওঁৰ Indian Village Community নামৰ গ্ৰন্থত অসম নামটো এই ভূখণ্ডৰ আদিম জনগোষ্ঠী বড়োসকলৰ ‘ছো-ছাম’ (নিম্নভূমি বা সমভূমি) শব্দৰ পৰা আহিছে বুলি কৈছে।

অসম (History of Assam) ইংৰাজৰ অধীনলৈ যোৱাৰ পাছৰ পৰা ‘আছাম’ আৰু ‘আসাম’ শব্দ দুটা প্ৰচলিত হৈ পৰে। শেষত এই ভূখণ্ড ‘অসম’ আৰু ইয়াত বাস কৰা অধিবাসীসকলক অসমীয়া বোলা হ’ল। ইংৰাজসকলেই ‘অসম’ বা ‘আসাম’ৰ ইংৰাজী ASSAM বুলি কৈছে।

অসমৰ ভৌগোলিক অৱস্থান Geographical location of Assam

অসম (History of Assam) ভাৰতৰ উত্তৰ-পূব কোণত অৱস্থিত এখন ৰাজ্য । ভৌগোলিক অৱস্থান অনুসৰি অসম প্ৰায় ৯০ ডিগ্ৰীৰ পৰা ৯৭ ডিগ্ৰী পূব অক্ষাংশ আৰু ২৪ ডিগ্ৰীৰ পৰা ২৮ ডিগ্ৰী উত্তৰ দ্ৰাথিমাংশত অৱস্থিত।

অসমৰ চাৰিসীমা The Boundaries of Assam

অসমৰ উত্তৰে – অৰুণাচল প্ৰদেশ আৰু ভূটান;

পূবে – অৰুণাচল প্ৰদেশ, নাগালেণ্ড আৰু মণিপুৰ;

দক্ষিণে – মিজোৰাম আৰু ত্ৰিপুৰা;

পশ্চিমে – মেঘালয়, বাংলাদেশ আৰু পশ্চিমবংগ

ৰাজ্যখনৰ উত্তৰ-পশ্চিম দিশৰ এক অতি ঠেক ভূখণ্ডৰ জৰিয়তে অসম ভৌগোলিক ভাৱে ভাৰতৰ আন অংশৰ সৈতে সংলগ্ন হৈ আছে I

অসমৰ মাটিকালি Area of Assam

৭৮, ৪৩৮ বৰ্গ কিলোমিটাৰ

অসমৰ প্রাকৃতিক বিভাগ Natural of Assam

অসমৰ ঘাই প্ৰাকৃতিক বিভাগ তিনিটা। উত্তৰত পূবা-পশ্চিমাকৈ (১) ব্ৰহ্মপুত্ৰ উপত্যকা দক্ষিণত (২) বৰাক উপত্যকা আৰু এই দুই উপত্যকাৰ মাজত (৩) কাৰ্বি আংলং আৰু উত্তৰ কাছাৰৰ পাহাৰীয়া অঞ্চল ।

অসমৰ প্ৰধান নদী ‌ Main River of Assam

অসমত অসংখ্য নদী আছে যদিও প্রধান নদী প্রকৃততে দুখন ঃ- ব্ৰহ্মপুত্ৰ আৰু বৰাক । বাকীবোৰ এই দুখন মূল নৈৰ উপনদীহে ৷ ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদী হিমালয়ৰ মানস সৰোবৰৰ পৰা অলপ পূবফালে অৱস্থিত ‘টামচুক খামবাৰ’ নামৰ এটা হিমবাহৰ (প্রায় ৩১ ডিগ্ৰী উত্তৰ অক্ষৰেখা আৰু ৪২ ডিগ্ৰী পূব দ্ৰাঘিমা) পৰা উৎপত্তি হৈছে আৰু বিভিন্ন নামেৰে এই নদী বৈ আহি অসমৰ মাজেদি গৈ বংগোপসাগৰত পৰিছে। ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদী দীঘলে প্ৰায় ২,৮৮০ কিলোমিটাৰ | এই নদী প্ৰায় ৭২৫ কিলোমিটাৰ জুৰি অসমৰ মাজেদি বৈ গৈছে। অসমৰ আন এখন ঘাই নদী বৰাক ৷ প্রায় ৯০০ কিলোমিটাৰ দৈৰ্ঘ্যৰ বৰাক নদী নগা পাহাৰৰ পৰা উৎপত্তি হৈ মণিপুৰৰ মাজেৰে বৈ গৈ কাছাৰ জিলাত সোমাই বদৰপুৰৰ ওচৰৰ সুৰমা আৰু কুশীয়াৰা নামে দুটা শাখাত বিভক্ত হৈ বাংলাদেশত সোমাইছে। আৰু শেষত মেঘনা নামেৰে মিলিত হৈ ব্ৰহ্মপুত্ৰত (পদ্মা) পৰিছে।

অসমৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ প্ৰধান উপনদীসমূহ

সোৱণশিৰী, জীয়াভৰলী, বৰনদী, পুঠিমাৰী, পাগলাদিয়া, মানাহ, ন-দিচাং, দিখৌ, দিচাং, জীজী, ভোগদৈ, ধনশিৰি, কপিলী, জীয়াঢ়ল, ৰঙানৈ, দিক্ৰং, বুৰৈ, বৰগাং, চম্পাৱতী, সৰলভাঙা, সোণকোষ, ডিব্ৰু, বুঢ়ীদিহিং, ডিগাৰু, কুলসী, শিংৰা, দুধনৈ, কৃষ্ণাই, জিঞ্জিৰাম আদি।

অসমৰ বৰাকৰ উপনদীসমূহ

যদুকাটা, জিৰি, জাতিংগা, বগাপানী, সোণাই, লংগাই, শিংৰা, ৰাকনি, ধলেশ্বৰী, মাধুৰা, চিৰি আদি।

অসমৰ আন কেইখনমান প্রধান উপনদী

উপনদী

সোৱণশিৰি – চাৰিকৰীয়া, কুমতীয়া, জীয়াঢল

ন-দিহিং – ডিৰাক

ডিব্ৰু – ডাঙৰী, ডুমডুমা

বুঢ়ীদিহিং – টিপলিং, টিংৰাই, নামচাং, চেঁচা

কাকডোঙা – ধলী

ধনশিৰি – দৈয়াং, নামবৰ, কলিয়নী

মানাহ – আই

কপিলী – বৰাপানী, যমুনা, কিলিং

অসমৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ দলং সমূহ

শৰাইঘাট দলং –

ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ ওপৰত নিৰ্মিত এইখন প্ৰথম দলং । গুৱাহাটী মহানগৰীৰ পৰা প্রায় ১০ কিলোমিটাৰ দূৰৈত নিৰ্মিত শৰাইঘাট দলং ৰে’ল আৰু মটৰ গাড়ী একেলগে যাব পৰা ভাৰতৰ প্রথম দলং। দলংখনৰ দৈৰ্ঘ্য ১,২৯৫ মিটাৰ (১.২৯ কিলোমিটাৰ) । ১৯৬০ চনৰ ১০ জানুৱাৰীত দলংখনৰ আধাৰশিলা স্থাপন কৰা হয় আৰু ১৯৬২ চনৰ অক্টোবৰ মাহত দলংখনৰ ৰে’ল পথটো মুকলি কৰা হয়। ইয়াৰ পাছত ১৯৬৩ চনৰ ৭ জুনত প্ৰধান মন্ত্ৰী জৱাহৰলাল নেহৰুৱে শৰাইঘাট দলং জীনুষ্ঠানিকভাৱে দেশক উদ্দেশি মুকলি কৰে । শৰাইঘাট দলঙৰ তলত ব্ৰডগজ ৰে’ল লাইন আৰু ওপৰত ৭.৩ মিটাৰ বহল ৰাস্তা তথা ১.৮ মিটাৰ বহল দুটা পদ আছে। দলংখন নিৰ্মাণৰ সৰ্বমুঠ ব্যয় ১০ কোটি ৬৫ লাখ টকা । শৰাইঘাট দলঙে ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ দক্ষিণ পাৰৰ পাণ্ডুৰ লগত উত্তৰ পাৰৰ আমিনগাঁৱক সংযোগ কৰিছে।

কলিয়াভোমোৰা দলং

তেজপুৰৰ পৰা প্রায় তিনি কিলোমিটাৰ পূবে অৱস্থিত কলিয়াভোমোৰা দলং ভাৰতৰ তৃতীয় দীৰ্ঘতম পথ দলং। এই দলঙে ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ উত্তৰ পাৰৰ ৫২ নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথ আৰু দক্ষিণ পাৰৰ ৩৭ নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথক সংযোগ কৰিছে। কলিয়াভোমোৰা বৰফুকনৰ স্মৃতিত নিৰ্মাণ কৰা এই দলঙৰ দৈৰ্ঘ্য ৩.০৫ কিলোমিটাৰ । ভাৰতৰ ৰে’ল বিভাগৰ উদ্যোগত নিৰ্মিত এইখন দলঙৰ নিৰ্মাণ ব্যয় প্রায় ৮৯ কোটি টকা।

নৰনাৰায়ণ সেতু

ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ ওপৰৰ তৃতীয়খন দলং নৰনাৰায়ণ সেতুৱে উত্তৰে বঙাইগাঁও জিলাৰ যোগীঘোপা আৰু দক্ষিণে গোৱালপাৰা জিলাৰ পঞ্চৰত্নক সংযোগ কৰিছে । ২.৩ কিলোমিটাৰ দৈৰ্ঘ্যৰ এইখন দলং ১৯৯৮ চনৰ ১৫ এপ্ৰিলত আনুষ্ঠানিকভাৱে মুকলি কৰে প্ৰধানমন্ত্ৰী অটল বিহাৰী বাজপেয়ীয়ে ৷ দুখলপীয়া এই দলডঙেদি একেলগে ৰে’ল আৰু মটৰ গাড়ী যাব পাৰে। নৰনাৰায়ণ সেতুৰ নিৰ্মাণ ব্যয় প্রায় ৩৩১ কোটি টকা। |

উল্লিখিত তিনিখন দলঙৰ উপৰি সম্প্ৰতি ডিব্ৰুগড় চহৰৰ পৰা ১৭ কিলোমিটাৰ পশ্চিমে বগীবিলত আন এখন দলঙৰ নিৰ্মাণ কাৰ্য চলি আছে। দুখলপীয়াকৈ সাজিবলগীয়া এই দলঙখনৰ তলৰ খাপত ৰে’লপথ আৰু ওপৰ খাপত মটৰ গাড়ী যাব পৰা বাট থাকিব । দলঙখনে উত্তৰ পাৰৰ ধেমাজি জিলাৰ ৫২ নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাই পথৰ লগত (চিচিবৰ গাঁও) দক্ষিণ পাৰৰ – ডিব্ৰুগড় জিলাৰ ৩৭ নং ৰাষ্ট্ৰীয় থাই পথক (চাউলখোৱা গাঁও) সংযোগ কৰিব। ১৯৯৭ চনৰ ২২. জানুৱাৰীত আধাৰশিলা স্থাপন কৰা আৰু ২০০২ চনৰ ২১ এপ্ৰিলত নিৰ্মাণ আৰম্ভ হোৱা এই দলং ২০১৪ চনৰ ভিতৰত সম্পূৰ্ণ হোৱা কথা । দলঙখনৰ দৈৰ্ঘ্য ‘৩২ কিলোমিটাৰ আৰু প্ৰস্তাৱিত নিৰ্মাণ ব্যয় ১,৭৬৭ কৌটি টকা।

অসমৰ ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান সমূহ

অসমৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ প্ৰধান নদীদ্বীপ

মাজুলী আৰু উমানন্দ। মাজুলী পৃথিৱীৰ বৃহত্তম নদীদ্বীপসমূহৰ অন্যতম।. ( মাটিকালি প্ৰায় ৯২৯ বৰ্গ কিলোমিটাৰ ) আৰু উমানন্দ পৃথিৱীৰ ক্ষুদ্ৰতম নদীদ্বীপ ( মাটিকালি ১৬.৩৩৫ বিঘা ২ কঠা ৫ লেচা )।

সমুদ্ৰ পৃষ্ঠৰ পৰা উচ্চতা

অসম সমুদ্ৰ পৃষ্ঠৰ পৰা গড়ে প্রায় ৭৯.৫ মিটাৰ উচ্চতাত অৱস্থিত – শদিয়া ১৩৪ মিটাৰ, ডিব্ৰুগড় ১০৪ মিটাৰ, গুৱাহাটী ৫০ মিটাৰ, গোৱালপাৰা ৩৭ মিটাৰ আৰু ধুবুৰী ২৮ মিটাৰ।

অসমৰ তাপমান শীতকালত গড়ে ১৬ ডিগ্ৰী চেলছিয়াছৰ আৰু গ্ৰীষ্মকালত সৰ্বোচ্চ গড়ে ৩০ ডিগ্ৰী চেলছিয়াছ মাজত থাকে।

বৰষুণৰ পৰিমাণ

অসমৰ মৌচুয়ী অঞ্চলৰ ভিতৰতে এখন অধিক বৰষুণ হোৱা ঠাই। ইয়াৰ গড় বৰষুণ বছৰি ১৭৮ চেণ্টিমিটাৰৰ পৰা ৩০৫ চেণ্টিমিটাৰ । সাধাৰণতে জুনৰ পৰা ছেপ্টেম্বৰ মাহৰ ভিতৰত ইয়াত বৰষুণ হয়।

অসমৰ জলবায়ু ঘাহকৈ গৰম আৰু সেমেকা মৌচুমী জলবায়ু। দাক্ষিণাত্যৰ পশ্চিম উপকূল, দক্ষিণ আফ্ৰিকা আৰু দক্ষিণ আমেৰিকাৰ উপকূল অঞ্চলৰ লগত অসমৰ জলবায়ুৰ মিল আছে। অসমৰ জলবায়ুত জলীয় ভাপৰ মাত্ৰা অধিক ৷ অসমৰ জলবায়ুক ( ১) শীত , ( ২) প্ৰাক্‌ মৌচুমী , ৩) মৌচুমী আৰু (৪) উত্তৰ মৌচুমী , — এই চাৰিটা ঋতুত ভগাব পাৰি।

নৱেম্বৰ-জানুৱাৰী – শীত ;

ফেব্ৰুৱাৰী-এপ্ৰিল – প্ৰাক্‌ মৌচুমী

মে’-জুলাই – মৌচুমী ;

আগষ্ট-অক্টোবৰ – উত্তৰ মৌচুমী

অসমত গৰমৰ মাত্ৰা ভাৰতৰ অন্যান্য অংশতকৈ তুলনামূলকভাৱে কম শীতকালতো জাৰৰ মাত্ৰা তীব্ৰ নহয়।

অসমৰ প্ৰধান পাহাৰ

কাৰ্বি পাহাৰ, বৰাইল, বুঢ়া পাহাৰ, নীলাচল, ভোমোৰাগুৰি, শ্ৰীসূৰ্য, চৰাইদেউ, পঞ্চৰত্ন, ৰাক্ষসিনী, পাগলাটেক, টুক্ৰেশ্বৰী, ৰেংমা, চিত্ৰাচল, নৱগ্ৰহ, নখোলা আদি শৃংগ

সিংহাসন (উচ্চতা ১,৩৫৯ মিটাৰ), ডামবুকছো (১,৩৬১ মিটাৰ)। দুয়োটা শৃংগ কাৰ্বি পাহাৰ আৰু উত্তৰ কাছাৰ পাহাৰৰ মালভূমি অঞ্চলত অৱস্থিত।

অসমৰ প্ৰধান বিল/পুখুৰী

বগীবিল (ডিব্ৰুগড়), কাৱৈমাৰী, দীপৰ (কামৰূপ), চানডুবি (কামৰূপ), গেলাবিল (গোলাঘাট), মেৰবিল (ডিব্ৰুগড়), শনবিল (কৰিমগঞ্জ), টাইপাৰবাৰ (কোকৰাঝাৰ), তামৰাঙা (গোৱালপাৰা), উৰপদ (গোৱালপাৰা), দলনি (বঙাইগাঁও), মৰিকলং (নগাঁও), কাছমাৰীজান, বৰডুবি, হাফলং লেক, পদুম পুখুৰী (তেজপুৰ), শিৱসাগৰ পুখুৰী (শিৱসাগৰ), জয়সাগৰ পুখুৰী (শিৱসাগৰ), ৰাজমাও পুখুৰী (যোৰহাট), দীঘলী বিল (ডিব্ৰুগড়), ৰাতা বিল কৰিমগঞ্জ) আদি।

অসমৰ জনসংখ্যা আৰু অন্যান্য তথ্য

(২০১১ চনৰ সাময়িক লোকপিয়ল অনুসৰি History of Assam)

‘মুঠ জনসংখ্যা – ৩,১১,৬৯,২৭২

পুৰুষ – ১,৫৯,৫৪,৯২৭

মহিলা – ১,৫২,১৪,৩৪৫.

২০২৫ চনত সম্ভাব্য জনসংখ্যা – ৩,৫৫,১২,০০০

পুৰুষৰ শতকৰা হাৰ – ৫২

মহিলাৰ শতকৰা হাৰ – ৪৮

চহৰ অঞ্চলৰ জনসংখ্যা(২০০১) – ৩৪,৩৯,২৪০ (মুঠ জনসংখ্যাৰ ১৩%) _:

গ্ৰামাঞ্চলৰ জনসংখ্যা (২০০১) – ২,৩২,১৬,২৮৮ (মুঠ জনসংখ্যাৰ ৮৭%).

অনুমূচিত জাতি (২০০১) ঃ – ১৮,২৫,৯৪৯ (মুঠ জনসংখ্যাৰ ৬. ৮৫%)

পুৰুষ – ৯,৪৩,৬৭৪ ,

মহিলা – ৮,৮২,২৭৫ ‌

অনুসূচিত জনজাতি (২০০১) – ৩৩,০৮,৫৭০ (মুঠ জনসংখ্যাৰ ১২.৪১%)

পুৰুষ – ১৬,৭৮,১১৭

মহিলা – ১৬,৩০,৪৫৩

জনবসতিৰ ঘনত্ব – প্ৰতি বৰ্গ কিলোমিটাৰত ৩৯৭ জন।

পুৰুষ-মহিলাৰ অনুপাত – প্ৰতি ১,০০০ পুৰুষৰ ভিতৰত ৯৫৪গৰাকী মহিলা

জনসংখ্যা বৃদ্ধিৰ হাৰ (২০০১- -১০) – ১৬.৯৩% ৰ

সাক্ষৰতাৰ হাৰ – ৭৩.১৮%

পুৰুষ – ৭৮.৮১% _

মহিলা – ৬৭.২৭%

অসমৰ কাষৰীয়া ৰাজ্য

অসমৰ কাষৰীয়া ৰাজ্য ছখন ৷ সেই কেইখন হ’লঃ

অৰুণাচল প্ৰদেশ – ইটানগৰ

মণিপুৰ – ইম্ফল

মেঘালয় – ছিলং

মিজোৰাম – আইজল.

নাগালেণ্ড – কহিমা

ত্ৰিপুৰা – আগৰতলা

Directorate of Information and Public Relations, Government of Assam, Assam at a Glance , archived from the original on 6 October 2007, retrieved 25 May 2007
Santanu Kausik Baruah and Pritima Kausik Baruah “Natun Janane” (Enlargen & Revised 17th Edition)
Something I collected from Wikipedia

Learning, Awareness and Education is the purpose of this Blog/Website.

If any mistake or error please kindly inform us , thanks

4 thoughts on “ History of Assam in Assamese । অসমৰ ইতিহাস ”

plz continues this

Nice information nabafit.com

indian history

Social Share

আসামৰ বুৰঞ্জী.

Alternative Title: History of Assam

Author: Borooah, Padmanath

Publisher: Lila Agency, Tezpur

Description: The Asamar Buranji is a textbook on the history of Assam written by Padmanath Borooah, the first president of Assam Sahitya Sabha. It was written as a simplified and abridged version of the existing Assam Buranjis to make it comprehensible for young readers in Assam. The objective of the book, as expressly stated by Borooah, was to inspire the curiosity of school-going children (middle and high school level) to learn about their roots and to encourage them to take up the study of history later, as a part of their higher education. Padmanath Borooah collected historical material from various scattered sources such as Buranjis, inscriptions, vamshavalis, legends and folklore, and presented them in an organised and systematic manner for the benefit of young readers. The book is divided into 5 primary sections that are further divided into subsections. The first section discusses the geography of Assam, the people and their language. The second section deals with the dynasties ruling over ancient Assam such as, the mythical Danavas, the Kiratas, the Palas, the Bara-Bhuyans etc. The third section is devoted to a detailed discussion of Ahom rule in Assam. The fourth section discusses some other prominent dynasties of medieval Assam such as the Koches, Sutiyas, Kacharis, Jaintias and so on. The fifth section discusses the origin and development of British rule in Assam. The value of this book, as an introductory text to the history of Assam, remains undiminished even today.

Source: National Library of India, Kolkata

Type: Rare Book

Received From: National Library of India

Dublin Core View
Parts of PDF & Flipbook

Indian Institute of Technology Bombay

Phone . [email protected]
Email . +54 356 945234

Indian Culture App

The Indian Culture Portal is a part of the National Virtual Library of India project, funded by the Ministry of Culture, Government of India. The portal has been created and developed by the Indian Institute of Technology, Bombay. Data has been provided by organisations of the Ministry of Culture.

Email Id : [email protected]

অসমৰ জাতীয় উৎসৱ বিহু ৰচনা | bihu essay in assamese | essay on bihu in assamese | 900+ word

অসমৰ জাতীয় উৎসৱ বিহু ৰচনা | bihu essay in assamese | essay on bihu in assamese language | 900+ word

essay on bihu in assamese 900+ word, আৰম্ভণিঃ মই আটাইতকৈ বেছি ভাল পোৱা উৎসৱটো হৈছে বিহু। বিহু হৈছে অসমৰ জাতীয় উৎসৱ । এই বিহু উৎসৱ পুহ সংক্ৰান্তি, চত সংক্ৰান্তি আৰু সংক্ৰান্তিৰ দিনা পালন কৰা হয়। এই বিহু কৃষি জীৱনৰ তিনিটা পৃথক স্তৰ আৰু প্ৰকৃতিৰ ইংগিত।.

এই বিহু উৎসৱৰ উৎপত্তি কেনেকৈ আৰু কেতিয়া হয় কোনেও নিশ্চিতভাৱে ক'ব নোৱাৰে। কিন্তু আটাইতকৈ স্বীকৃত তত্ত্বটো হ'ল যে বিহু কৃষিজাত সামগ্ৰীৰ চিকাৰ আৰু চপোৱাৰ জনজাতীয় উৎসৰ পৰা উদ্ভৱ হয়। অসমৰ জনজাতীয় লোকসকলে ইয়াক বিভিন্ন নাম যেনে- বিহু, বিয়া- হাউ , বিচু, পিচু আদি ত অভিহিত কৰিছিল। ইয়াৰ নাম যিয়েই নহওঁক কিয়, আনন্দ আৰু আনন্দৰ অভিব্যক্তি ।

বিহুৰ প্ৰকাৰ :

অসমত তিনি প্ৰকাৰৰ বিহু উদযাপন কৰা হয় 1. বহাগ বিহু বা ৰঙালী বিহু, 2. কাতি বিহু বা কংঙালী বিহু আৰু , ৩। মাঘ বিহু বা ভোগালী বিহু। , বহাগ বিহুঃ.

বহাগ বিহুক ৰঙালী বিহু বুলি জনা যায় । বহাগ বিহু চৈত্ৰ মাহৰ শেষ দিনত পৰে।

বহাগ বিহুৰ প্ৰথম দিনটো গৰুৰ বিহু । গৰুবোৰক গা ধোৱা হয় আৰু আদৰ কৰা হয়।

দ্বিতীয় দিনাৰ পৰা ই মানুহৰ বিহু আৰম্ভ হয় । ধনী আৰু দৰিদ্ৰ সকলোৱে নতুন কাপোৰ পিন্ধে । বিহুৱান দিয়া হয় নিজৰ প্ৰেমিকক । মানুহে ভোজ, আনন্দ, নৃত্য আৰু বিহু গীত গাই বিহু উপভোগ কৰে।

গাওঁ আৰু চহৰত আজিকালি মুকলি পৰ্যায়ত অনুষ্ঠিত বিহু প্ৰতিযোগিতা হোৱা দেখা যায় ।

Essay on bihu in assamese

বহাগ বিহুৰ সাত প্ৰকাৰৰ । এই সাত প্ৰকাৰ হৈছে - ১.গৰু বিহু, মানুহ বিহু,, ২.গোসাঁই বিহু,, ৩.তাঁতৰ বিহু,, ৪.নাঙলৰ বিহু,, ৫.জীয়ৰী বা চেনেহী বিহু আৰু, ৭.চেৰা বিহু।, এই সাতটা বিহুক ‘সাতবিহু’ নামেৰে জনা যায়। আনহাতে কিছুমান ব্যক্তিয়ে আকৌ বহাগৰ বিহুৰ এই অনুষ্ঠানসমূহক তলত দিয়াৰ দৰে ভাগ কৰিছে:- 1. চ'ত বিহু: ইয়াক এখন মুকলি পথাৰ, নামঘৰ আৰু মুকলি স্থানত উদযাপন কৰা হয়। .

এই বিহুত, যুৱক-যুৱতীসকলে বিহুগীত আৰু নৃত্য পৰিৱেশন কৰে আৰু ই উৰুকাৰ নিশালৈকে চলি থাকে।

2. ৰাতি বিহু : এই বিহু মাহৰ প্ৰথম নিশা আৰম্ভ হয় আৰু উৰুকালৈ অব্যাহত থাকে। এইটো প্ৰাচীন গছৰ তলত কৰা হৈছিল।

এইটো সাধাৰণতে স্থানীয় মহিলাসকলৰ বাবে আছিল যিসকলে সেই ক্ষেত্ৰত সমবেত হৈছিল। পুৰুষসকলক পেপা আৰু বাহৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা এটা বাদ্যযন্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল।

Read also Independent day essay in assamese

৩. গৰু বিহু : এই বিহু মূলতঃ কৃষিৰ সৈতে সম্পৰ্কিত। কাৰণ জীৱিকাৰ প্ৰাচীন পদ্ধতি হৈছে কৃষি।

এই বিহু গৰুৰ বাবে। গৰুবোৰক গা ধোৱা হয় আৰু আদৰ কৰা হয়।

যেতিয়া মানুহবোৰে গৰুবোৰ নদী বা পুখুৰীলৈ লৈ গৈছিল, তেওঁলোকে এনেদৰে গাইছিল -

"দীঘলটি পাত মাখিলতি পাত, মাখি মাৰু জাত জাত; লাও খা, বেঙেনা খা , বছৰে বছৰে বাঢ়ি যা , মাৰে সৰু বাপেৰে সৰু তই হবি বৰ বৰ গৰু"

4. মানুহ বিহু: বহাগ মাহৰ প্ৰথম দিনটো মানুহ বিহু ।

আজিৰ দিনটোত মানুহে হালধি, মাহ, আম বোটাৰে গা ধুৱে আৰু সৰুৱে ডাঙৰৰ পৰা আশীৰ্বাদ বিচাৰে । লগতে গামোচা দিয়া হয়

এই গামোচা বা বিহুৱান আমাৰ সাংস্কৃতিক গৌৰৱৰ প্ৰতীক।

5. কুটুম বিহু: বহাগ মাহৰ দ্বিতীয় দিনটো কুটুম বিহু হিচাপে পালন কৰা হয়।

এই নিৰ্দিষ্ট দিনটোত মানুহে তেওঁলোকৰ পৰিয়াল, আত্মীয় সকলক সাক্ষাৎ কৰে আৰু তেওঁলোকৰ সৈতে দুপৰীয়াৰ আহাৰ বা ৰাতিৰ আহাৰ গ্ৰহণ কৰে।

Read Assamese essay on covid 19

6. মেলা বিহু : বহাগ মাহৰ তৃতীয় দিনটো মেলা বিহু হিচাপে পালন কৰা হয় য'ত সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান বা প্ৰতিযোগিতা অনুষ্ঠিত হয়।

৭. চেৰা বিহুঃ এই বিহুক বহাগী বিদাই বুলিও জনা যায়। মানুহে এই বিহুটো বেলেগ ধৰণে উদযাপন কৰে কিন্তু উমৈহতীয়া উদ্দেশ্য হৈছে উদযাপন টো সামৰি লোৱা আৰু ভৱিষ্যতৰ সংকল্প। ইয়াক বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ পিঠাৰ বিনিময়ৰ দ্বাৰাও চিহ্নিত কৰা হয়।

মাঘ বিহুঃ

মাঘ বিহুক ভোগালী বিহু বুলি কোৱা হয়।

ভোগালী বিহুৰ বিশেষ বৈশিষ্ট্য হৈছে ভোজ। এই বিহু মূলতঃ শস্য চপোৱাৰ সৈতে সম্পৰ্কিত আৰু ইয়াক জুইৰ ঈশ্বৰৰ উপাসনাৰে আদৰণি জনোৱা হয়। মানুহে গাওঁখনৰ ওচৰৰ বাঁহ, কাঠ , আৰু খেৰৰ পৰা মেজিঘৰ বা ভেলা ঘৰ তৈয়াৰ কৰে ।

গাওঁখনৰ সকলো মানুহ তাত একত্ৰিত হৈছিল আৰু ৰাতিটো ভোজ আৰু আনন্দৰ সৈতে পাৰ কৰে, আৰু তাৰ পিছত পিছদিনা ৰাতিপুৱা মেজি জ্বলাই দিয়া হয় ।

Read also How to write biography ✍️

কুকুৰা যুঁজ, ষাড় গৰু যুঁজ আৰু ম'হৰ যুঁজ হৈছে মাঘ বিহুত খেলা কিছুমান বিশেষ খেল । মেজিঘৰ বিলাক জ্বলাই দিয়া আন কোনো ঠাইত, সমিতিখনে শিশু, পুৰুষ আৰু মহিলাসকলৰ বাবে তেওঁলোকৰ মনোৰঞ্জনৰ বাবে বিভিন্ন ধৰণৰ খেলৰ আয়োজন কৰিছিল।

এই বিহুত অসমৰ মানুহে তিল পিঠা, চুঙা পিঠা, ঘিলা পিঠা, নাৰিকল লাৰু আদি বিভিন্ন ধৰণৰ পিঠা প্ৰস্তুত কৰা হয় ।

কাতি বিহুঃ

কাতি বিহুক কংঙালী বিহু বুলিও কোৱা হয় । কাটি বিহুত সৰিয়হ তেলৰ চাকি (আকাশ বন্তি) ধানৰ পথাৰত জ্বলাই লক্ষ্মী দেৱীক আদৰণি জনোৱাৰ বাবে উপাসনা আৰু প্ৰাৰ্থনা কৰা হয়।

এই বিহু কৃষিৰ সৈতে সম্পৰ্কিত। আমি জানো এই বিহুটো কংঙালী বিহু, তাৰ অৰ্থ হৈছে এই সময়ত এই বিহুত বেছি খোৱা বস্তু নাথাকে। এই গোটেই কাটি মাহৰ বাবে অসমৰ মানুহে পৱিত্ৰ তুলসী গছৰ সন্মুখত চাকি জ্বলাই। আকাশ বন্তি ওখ বাঁহৰ মূৰত ওখকৈ জ্বলি উঠে।

কৃষকসকলে তেওঁলোকৰ শস্য উৎপাদনৰ বাবে সু-স্বাস্থ্য বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰে। চাকি জ্বলোৱাৰ আঁৰৰ বৈজ্ঞানিক কাৰণ হৈছে পোক-পতংগ বোৰ পথাৰৰ পৰা উৰি যোৱা আৰু পোক-পতংগৰ পৰা মুক্ত কৰা।

নীলা খামৰ চিঠি-এটি ৰোমান্টিক লাভ ষ্টৰি

সামৰণিঃ বিহু হৈছে অসমীয়া সংস্কৃতিৰ অন্যতম প্ৰধান বৈশিষ্ট্য। সকলো ঈৰ্ষা, বেয়া অনুভৱ আৰু আনৰ সৈতে কৰা পূৰ্বৰ অপকৰ্ম বোৰ পাহৰি গৈ বিহুৱে মানুহক একত্ৰিত কৰে।

Assamese gk mock test

Footer Copyright

Contact form.

বিহু ৰচনা | Bihu Essay Class 3 to 12 in Assamese

বিহু ৰচনা | Bihu Essay Class 3 to 12 in Assamese , বিহু ৰচনা Class 9 | বিহু ৰচনা Class 10 | বিহুৰ ৰচনা Class 11 | বিহুৰ ৰচনা Class 12 to each Syllabus wise provided in the list of SEBA / AHSEC can be of great value to excel in the examination.

বিহু আনন্দীয়া বিহু বিনন্দীয়া

বিহুৰ মৌ-মিঠা মাত,

বিহু বা-লাগি বিহুৱা ককাইৰ ঐ

দেওধনি লাগিছে গাত।

আৰম্ভণি – সৃষ্টিৰ সফলতাত, কৃতকাৰ্যতাৰ আনন্দত অন্তৰৰ অনন্ত অনুভূতি হিয়া উজাৰি সুললিত, সূশ্ৰাব্য ভাষাৰে, সুকুমাৰ অংগী-ভংগীৰে প্ৰকাশ কৰাটোৱেই মানুহৰ সহজাত প্ৰবৃত্তি। নৃত্য, গীত সেই সহজাত সুকুমাৰ প্ৰবৃত্তিৰে মূর্ত প্রকাশ। বিহুৰ উৎপত্তিৰ উৎসও সেই সহজাত প্রবৃত্তিৰ প্ৰকাশৰেই নিদর্শন। আদিম মানৱে সভ্যতাৰ সােপানত এখােজ দুখােজকৈ আগবাঢ়ি অহাৰ লগে লগে খাদ্য-সম্ভাৰ লাভৰ, চিকাৰ লাভৰ, কৃষি কাৰ্যৰ কৃতকার্যতাত, শাৰীৰিক শ্রমই বিৰতিৰ পাছত আজৰি সময়ত মনৰ অসীম আনন্দ প্রকাশ কৰিছিল- উচ্চ স্বৰে, অংগ-ঢালনাৰে। ই আছিল অনুভূতিৰ স্বতঃস্ফূর্ত মূর্ত প্রকাশ। এই প্রকাশ ব্যক্তিকেন্দ্রিক নহৈ সামূহিকভাৱেহে হয় আৰু সেয়ে শেষত সামাজিক উৎসৱত পৰিণত হয়। বিহুৰ উৎপত্তিও সেই সামাজিক সামূহিক আনন্দ প্রকাশৰে ফলশ্রুতি।

বিহুৰ উৎপত্তি – বিহ নামটিৰ উৎপত্তি সম্বন্ধে বিভিন্ন পণ্ডিতৰ বিভিন্ন মত।বিষুৱ সংক্রান্তিত বিহু উদ্যাপিত হয় বাবে বিষুৱ শব্দৰপৰাই বিহু শব্দৰ উৎপত্তি হােৱা বুলি বহু পণ্ডিতে কয়। বহু লােকৰ মতে বড়াে ভাষাৰ বৈশ্য শব্দৰপৰাহেবি শব্দৰ উৎপত্তি। বৈদিক ৱিশশব্দৰ অৰ্থ প্রজাসমূহ। প্রজাসমূহে পালন কৰা বাবে ৱিশ শব্দৰপৰা বিশু আৰু বিশুৰ পৰাই বিহু হােৱাটোও আচৰিত নহয়।

অসমীয়া জাতীয় জীৱনত বিহুৰ প্ৰভাৱ – কিন্তু বিহু নামৰ উৎপত্তি য’ৰেপৰাই নহওক, বিহু অসমীয়া জাতীয় উৎসৱ। জাতীয় জীৱনৰ সকলাে উচ্ছ্বাস, আশা-আকাংক্ষা, ৰং-আনন্দ, আৱেগ-অনুভূতি বিহুৰ লগত ওতপ্রােতভাৱে জড়িত। এক কথাত ক’বলৈ হ’লে বিহুৱেই অসমীয়া জাতিৰ প্ৰাণ; অসমীয়া জাতিৰ প্ৰাণৰ প্ৰতিটো স্পন্দন, প্রতিটো নিশ্বাস-প্রশ্বাস, প্ৰতিটো অনুভূতি, জীৱনৰ কামনা-বাসনা, আগ্রহ, হেঁপাহ বিহুৰ বুকুতেই চিৰ প্ৰৱাহিত, চিৰ প্ৰতিফলিত হৈ আহিছে। বিহুগীতৰ সুৰে সুৰে, ছন্দে ছন্দে, তালে তালে প্রতিভাত হয় অসমীয়া জাতীয় জীৱনৰ সৰলতা, উদাৰতা, আতিথেয়তা আৰু সর্বতােপৰি স্ৰষ্টাৰ অসীম সৌন্দর্যময় সৃষ্টিৰ প্ৰতি অনাবিল ভালপােৱাৰ বাংময় প্রকাশ। বিহুৰ লগত অসমীয়া জাতিৰ প্রাণ এনেভাৱে সাঙোৰ খাই আছে যে বিঙ্ক বাদ দি অসমীয়া জাতিৰ কৃষ্টি, সংস্কৃতি, সভ্যতা, আনকি সাহিত্যৰ বৰ মজিয়াখন উৰুঙা হৈ পৰিব।

কাতি বিহু – প্ৰকৃতিৰ অনবদ্য সম্ভাৰেৰে জকমকীয়া অসমীৰ বুকুৰ বিহুও প্রাকৃতিক পৰিৱেশৰ লগতেই ওতপ্রােতভাৱে বিজড়িত। শৰতৰ সুনির্মল ৰি ৰি বাৰ মৃদু-মধুৰ পৰশে প্ৰকৃতিৰ বুকুৰ মনােৰম সেউজীয়া ৰূপেৰে বসুন্ধৰাক সেউজীয়া দলিচা সজাই থুপি থুপি ফুলৰ মালাৰে মনােৰমা কৰি তােলাৰ সময়তে আহিনৰ সংক্রান্তিত কাতি বিহু হয়। সেউজীয়া শস্যৰে বুকু উপচাই অসমীয়া জাতিৰ অন্তৰত আশাৰ হেঙুলীয়া ৰেঙনি বিৰিঙাই তােলে এই সময়ছােৱাত। লখিমীয়ে সেউজীয়া পথাৰত থিত লৈ লিহিৰি আঙুলিৰে শস্যৰ শিৰত মধুৰ পৰশ বুলাই ধৰাক বিনন্দীয়া কৰি তােলে। অসমীয়া জাতিয়ে তুলসী তলৰ বন্তিৰ জেউতিৰে পথাৰৰ লখিমীক ভঁৰাললৈ অহাৰ বাট দেখুৱাই দিয়ে। আকাশ বাতি জ্বলাই লখিমীৰ আগমনৰ পূর্বভাস জগতক জলাই দিয়ে। এয়াই কাতি বিহুৰ বিশেষত্ব।

মাঘ বিহু – পথাৰৰ সােণ বৰণীয়া লখিমী আহি ঘৰ সােমাই অসমীয়াৰ ওঁঠত শান্তিৰ সাৰ্থকতাৰ হাঁহি বিৰিঙাই তােলে আঘােণ-পুহ মাহত। কৃষিকাৰ্যৰ কৃতকার্যতাই অসমীয়াৰ মনলৈ পৰম নির্ভৰতা আৰু গভীৰ প্রশান্তি আনি দিয়ে। প্রকৃতিৰ মহান অৱদানৰ স্বীকৃতি জনাই, অনন্ত জনলৈ কৃতজ্ঞতাৰ ৰাই আগবঢ়াই গুৰু-ভকতলৈ ন ধানৰ এমুঠি জা-জলপানৰ দিহা কৰি অসমীয়া জাতিয়ে পুহৰ সংক্ৰান্তিৰ দিনা ভােগালী বিহু উদ্যাপন কৰে। পথাৰে পথাৰে মেজিঘৰ সাজি হােম-যত্র পাতি হুতাশনৰূপী অনন্তজনলৈ শ্রদ্ধা নিবেদন কৰা হয়। এই শ্রদ্ধা নিবেদন কৰোতে তলৰ মন্ত্ৰ ফাকি গােৱা হয় আৰু তাৰ পাছত আতি দিয়া হয়।

অগ্নিং প্রজ্জ্বলিতং বন্দে চতুর্বেদং হুতাশনং।

সুবৰ্ণ-বর্ণমমলং জ্যোতি ৰূপায় তে মনঃ ।।

ইয়াৰ পাছত ভােজ-ভাত খােৱা হয়। গুৰু-ভকতক ঘৰলৈ মাতি আনি ন ধানৰ ন মুঠি জা-জলপান খুৱাই আশীর্বাদ লােৱা হয়। ম’হযুঁজ, কণীযুঁজ, কুকুৰা যুঁজ পাতি, কাঁড়ী খেল, পাশা খেল, দবা খেল পাতি ৰঙেৰে ভােগালী বিহুৰ ৰং চৰােৱা হয়। বিহুৰ খােৱা-বােৱা, ৰং-ধেমালি, উলহ-মালহ গােটেই মাঘ মাহ জুৰি চলে।

ৰঙালী বিহু – প্ৰকৃতিৰ বুকুলৈ পৰিৱৰ্তন আহে। লঠঙা, গছে গছে, লতাই লতাই কোমল কুঁহিপাতে মধুৰ দিনৰ আগমনৰ সূচনা কৰে। বসন্তৰ মধুৰ পৰশ লাগি প্রকৃতি ফলে-ফুলে জাতিষ্কাৰ হয়, বিনন্দীয়া হয়। আমে মলিয়ায়, কঁঠালে মুচি পেলায়। কুলি, কেতেকী, মইনা, সখিয়তীৰ মধুৰ কাকলিয়ে প্রকৃতিৰ বুকুত তােলে ছন্দৰ মূৰ্ছনা; অস্ফুট সংগীতৰ সুৱদি সুৰৰ লালিমাই প্ৰকৃতিৰ বুকুত তােলে মৃদুল হিল্লোল।

প্রকৃতিৰ সেই বিপুল পয়ােভৰৰ সময়তে চ’ৰ সংক্ৰান্তিৰ দিনা ৰঙালী বিহু। প্রথমদিনা গৰুৰ বিহু। সেই দিনা গৰুৰ গাত মাহ-হালধি সানি নদীৰ ঘাটলৈ নি গা ধুৱাই গাত লাউ বেঙেনা মাৰি গেরা হয়-

“দীঘলতী দীঘল পাত

মাখি মাৰোঁ জাত জাত

লাউ খা, বেঙেনা খা;

বছৰে বছৰে বাঢ়ি যা।

মাৰ সৰু, বাপেৰ সৰু

তই হবি বৰ গৰু।”

গধূলি ন-গুণীয়া নতুন পথাৰে গৰু বান্ধি, ভৰি ধুৱাইধূপধূনা জ্বলাইন-বিচনীৰে বিচি জলপান খুওৱা হয়। মূল কথাত নতুন বছৰৰ লগে লগে গাত নতুন বল বান্ধি লৈ, নতুন উলাৰেৰে হাল টানি, শস্য উৎপাদন কৰিবৰ কাৰণে সাজু হ’বলৈ গাে-পূজা কৰা হয়।দ্বিতীয়দিনাৰপৰা মানুহৰ বিহু । বিহুৱান প্ৰদান আৰু পৰিধান এই বিহুৰ বিশেষত্ব। নৱাগত বছৰটো যাতে কোনাে বেমাৰ-বিঘিনি নােহােৱাকৈ, বিপদ-আপদ, বতাহ ধুমুহা আদিৰপৰা ৰক্ষা পৰি সুখ-শান্তিৰ মাজত অতিবাহিত কৰিব পাৰি, তাৰ কাৰণে তলৰ মন্ত্ৰটো নাহৰ পাতত লিখি দুৱাৰ মুখত অৰি থােৱা হয়-

“দেৱ দেৱ মহাদেৱ নীলগ্ৰীৱ জটাধৰ।

বাত বৃষ্টি হৰং দেৱ মহাদেৱ নমস্তুতে।”

ব’হাগ বিহু ৰঙৰ বিহু, আনন্দৰ বিহু। সীমাহীন আনন্দৰ উলহ-মালহ, উখল-মাখলেৰে অসমীয়া জাতীয় জীৱন আনন্দ-মুখৰ কৰি তােলে ৰঙালী বিহুৱে। বৰগছৰ তলত, মুকলি পথাৰত ঢােল পেঁপা, গগনাৰ হিয়া উতলা কৰা ঐকতানে হিয়াত জগাই তােলে বিপুল উলাহ। মন মতলীয়া হয় গা সাতখন আঠখন কৰি উঠে। বিহু গীতৰ খলকনি উঠে আকাশে-বতাহে, পর্বতে-কৰে। লুইতৰ বুকু উথলি উঠে বিহু গীতৰ সুৰে-সুৰে, তালে তালে, ছন্দে ছন্দে মন উৰৰ উৰাে; প্রকৃতি জগতৰ জীৱ-জন্তুৰ বুকুত উঠে সৃষ্টি কামনাৰ হিল্লোল। গীতৰ মাদকতাই বসুন্ধৰাকো কৰি তােলে শস্য সম্ভৱা। অসমীয়া জাতিৰ প্ৰাণৰ সর্ব উচ্ছ্বাস, সর্ব অনুভূতি- উন্মুক্তভাৱে, উদ্দাম গতিৰে প্রবাহিত হয় এই ৰঙালী বিহুত। গাঁৱে-ভূঞে, নগৰে-চহৰে উৎসৱৰ ধূম উঠে। এই বিহুটো অসমীয়া জাতিৰ হাড়ে-হিমজুৱে প্ৰাণৰ ৰন্ধে ৰন্ধ্রে কেনেভাৱে বিজড়িত তাক তলৰ গীতাকিয়ে প্রমাণ কৰে ।

অতিকৈ চেনেহৰ মুগাৰে মহুৰা

তাতােকৈ চেনেহৰ মাকো;

তাতােকৈ চেনেহৰ ব’হাগৰ বিহুটি

নেপাতি কেনেকৈ থাকো।

বহাগ বিহ্ব আন এটা বিশেষত্ব হুঁচৰি গােৱাটো। গৃহস্থৰ ঘৰে ঘৰে গৈ কুশলৰ অৰ্থে হৰিধ্বনি দি ঢাল, পেপা, গগনাৰ সুমধুৰ সমন্বয় তুলি নৃত্য-গীতেৰে মুখৰিত কৰি গৃহস্থক পুলকিত কৰাৰ লাগতে দহ ভকতক সংকাৰ কৰাটো যে অসমীয়া জাতিৰ স্বভাবজাত ধর্ম তাকেই সোঁৱৰাই দিয়া হয়। সেয়েহে বিহু গীতত কৈছে

চততে চকৰী ব’হাগত বগৰী

জেঠতে আমন ধান;

গৰুৰ বিহুৰ দিনাধা শৰাই আগ বঢ়াবা

তেহে পাবা বৈকুণ্ঠত থান।

সামৰণি – মুঠতে বিহুৱেই অসমীয়া জাতিৰ সংস্কৃতি আৰু সভ্যতাৰ বৰ মজিয়াখন এদনীয়াভাবে দখল কৰি আছে। সেই বাবেই ই অসমীয়াৰ জাতীয় উৎসৱ আৰু ইয়াৰ মাজতেই অসমীয়া জাতি নিৰৱচ্ছিন্নভাৱে বিজড়িত আছে।

Hi, I’m Dev Kirtonia, Founder & CEO of Dev Library. A website that provides all SCERT, NCERT 3 to 12, and BA, B.com, B.Sc, and Computer Science with Post Graduate Notes & Suggestions, Novel, eBooks, Biography, Quotes, Study Materials, and more.

শাৰীৰিক আৰু মানসিক বাধাগ্ৰস্ততা নেওচি জীৱনৰ জয়গান

শাৰীৰিক আৰু মানসিক বাধাগ্ৰস্ততা নেওচি জীৱনৰ জয়গান | The triumph of life despite physical and mental disabilities Join Telegram channel Follow us: জীৱনত আপুনি যিমানে…

Assamese Essay | 100+ অসমীয়া ৰচনা

Assamese Essay | অসমীয়া ৰচনা can be of great value to excel in the examination. AHSEC Guideline gives you a better knowledge of all the…

অসমৰ কুটীৰ-শিল্প ৰচনা | Essay of Cottage Art in Assam

অসমৰ কুটীৰ-শিল্প ৰচনা | Cottage Art in Assam Essay Class 3 to 12 in Assamese, অসমৰ কুটীৰ-শিল্প ৰচনা Class 8 | অসমৰ কুটীৰ-শিল্প ৰচনা Class…

Your Article Library

Essay on assamese language (1811 words).

ADVERTISEMENTS:

Essay on Assamese Language!

Literary forms developed in the Assamese language by the 13th century though the language can be traced back to the ninth-tenth century AD—to the Charyapadas, where the earliest elements of the language can be seen. The Charyapadas are Buddhist songs composed in the 8th-12th centuries.

Hema Saraswati could be called the first poet in Assamese with his Prahladacharita. Under King Indranarayana (ruled 1350-1365) of Kamatapur, the two poets Haribara Vipra and Kaviratna Saraswati composed Asvamedha Parva and Jayadratha Vadha respectively.

Assam is known as the state of Ekasarana Dharma. Srimanta Shankardeva and Madhabdev wrote Kirtan Ghosa, Dasham, Ankia Nat, Gunamala, Namghosa, which are among the most popular books in Assam.

The Borgeet written by both Shankardeva and Madhabdev is known as the soul song of Assam. The great saint-poet Sankaradeva composed lyrics as well as a number of one-act plays in leavened Assamese prose interspersed with songs. They are known as Ankiya Nats. Rudra Kandali translated Drona Parva of the Mahabharata into Assamese.

The most well-known poet of the Pre-Vaishnavite sub-period was Madhav Kandali, who rendered Valmiki’s Ramayana into Assamese verse (Kotha Ramayana) in the 14th century. Assamese prose was given a definite shape by Bhagavata who translated the Bhagavata and the Gita into Assamese.

Modern Assamese prose emerged from buranjis. From the 17th to the 19th century, prose chronicles (buranji) were written in Ahom courts. These chronicles broke away from the style of the religious writers. The language is essentially modern except for some slight alterations in grammar and spelling.

The modern Assamese period began with the publication of the Bible in Assamese prose by the American Baptist missionaries in 1819. The missionaries established the first printing press in Sibsagar (1836) and started using the local Asamiya dialect for writing purposes. In 1846, they started a monthly periodical called Arunodoi and, in 1848, Nathan Brown published the first book on Assamese grammar.

It gave a strong impetus towards reintroducing Assamese as the official language in Assam. The missionaries published the first Assamese-English Dictionary compiled by M. Bronson in 1867. The British imposed Bengali in 1836 in Assam. Due to a sustained campaign, Assamese was reinstated in 1873 as the state language.

It was in the nineteenth century that new developments, indeed, a renaissance, took place in Assamese literature. The pioneers in the movement were Chandrakumar Agarwalla, Lakshminath Bezbarua and Hemachandra Goswami. They founded the monthly Jonaki that introduced the short story form.

The names of Padmanath Gohain Barua and Rajnikanth Bordoloi, author of the first Assamese novel Mirijiyori, are associated with the development of the modern novel in Assamese.

Lakshminath Bezbarua made a significant contribution to the development of the short story in Assamese. Jyoti Prasad Agarwalla, Birinchi Kumar Barua, Hem Barua, Atul Chandra Hazarika, Nalini Bala Devi, Navakanta Barua, Mamoni Raisom Goswami, Bhabendra Nath Saikia, Saurav Kumar Saliha are modern Assamese literary writers of note.

Hemchandra Barua’s (1835-96) most important work was his Hemkosh, an Anglo-Assamese dictionary published posthumously in 1900. Barua’s Articles in Arunodoi, his dictionaries, and his grammatical texts sought to replace the simplified Assamese used by missionaries with a version closer to Sanskrit patterns of speech and to strengthen the use of Assamese by native speakers.

Among these were Asamiya Vyakaran (1873), Asamiya Lorar Vyakaran (1892), and Pathsalia Abhidan (1892). His literature, too, reveals a concern for social reform. Gunabhiram Barua’s Ram-Navami (1858) is seen as the first modern Assamese play.

He was also the first Assamese biographer (Anandaram Dhekiyal Phookanar Jivan Sarit in 1880). Barua contributed to the development of the literary essay.

The Jonaki era is also known as the age of Romanticism in Assamese literature. Assamese writers of this period looked to the Romantics rather than their contemporary Victorians. The central theme changed from devotion to God to devotion to the world, its beauties, man as a reflection of the supernatural, and man’s pursuit of joy and beauty.

The Asom Sahitya Sabha was formed in 1917. The Sahitya Sabha facilitated the exchange of ideas, popularised Assamese literature, art, and culture, and provided a forum for literary debate and discussion through its conventions, journals, and publications.

Jonaki, first published on February 9, 1889, by Chandrakumar Agarwalla, was the journal of the Asamiya Bhashar Unnati Sadhini Sabha; later Jonaki editors were Lakshminath Bezbarua and Hemchandra Goswami.

The three writers dominated the literature of this period. Notable among the early twentieth century poets who first published in Jonaki were Raghunath Choudhari; Bholanath Das; and Anandachandra Agarwala whose Jilikoni was published in 1920.

Other poets of note were Ambikagiri Raichoudhuri (Tumi)-, Jatindranath Duara; Parvati Prasad Baruva; and Jyotiprasad Agarwala who defined an important aspect of Assamese literature—its function in popular culture.

Among prose writers of the nineteenth century are Benudhar Rajkhowa; Surya Kumar Bhuyan who established the art of the biography with his Anandaram Barua; Rajanikanta Bordoloi who produced an impressive four-volume saga of the final days of the Ahom dynasty and the romantic novel Miri Jiyori (1895), one of the most enduring romances in Assamese literature.

The modern dramatic works had more literary, than theatrical, value. The first dramatic work of this period was Lakshminath Bezbarua’s Litikai. His other dramas were historical ones: Chakradhwaj Singha and Joymati Kunwari. Benudhar Rajkhowa’s plays are satirical and often farcical. His plays are Kali Yuga, Tini Ghaini, Asikshit Ghaini, and Sorar Sristi. Bishnu Rabha represented indigenous Assam in his prose, poetry, and drama.

Among women writers of Assam, mention must be made of Padmavati Devi Phookanani who’s Sudharmar Upakhyan in 1884 ‘can be considered the second novel by an Assamese writer. Swarnalata Baruah, Dharmeswari Devi Baruani, Jamuneswari Khatoniyar, and Nalinibala Devi made their mark in the twentieth century. Nalinibala Devi’s works cover the range of any major writer.

In the first half of the twentieth century, the decade of the 1940s is considered the Jayanti era, taking its name from the quarterly Jayanti, first published on January 2, 1938. Jayanti saw the establishment of a new form of literature. If Jonaki took literature from the devotional to the Romantic, Jayanti moved it to the realistic.

Jayanti was not the only journal to follow Jonaki and Baheen; among other important journals were Abahon, Surabhi, and Ramdhenu. Even in the 1940s, Assamese literature was dependent on journals, for there had never been a strong print culture or publishing industry in Assam that could issue independent works from manuscript.

The poetry published in Jayanti had writers challenging the established norms of a society based on caste and class distinctions. Their poetry reflects a disillusionment and cynicism arising from a realisation that a free India did not imply freedom and equality. Amulya Barua (1922-46) was the foremost poet of this generation. Then there were Keshav Mahanta (Suror Koiphiyot), Amulya Barua and Hem Barua (Guwahati-1944), which described the wartime difficulties and political and ideological struggles.

Said Abdul Malik’s collection of short stories, Parashmoni, was published in 1946. Birendra Kumar Bhattacharya’s short stories focused on social, rather than interpersonal, subjects. The Assamese novel at this time was still the traditional, plot- driven novel, but its subjects and plots were no longer those of the traditional romances.

Birinchi Kumar Barua or Bina Barua’s works Jivanor Batot and Seuji Pator Kahini depict the gradual disappearance of a rural, natural lifestyle. Other notable novelists of this period were Kaliram Medhi, Bhabananda Datta and Prafulla Dutta Goswami (Shesh Kot and Kesa Pator Kapani). Dutta Goswami’s novels were the first to reveal modern structure and language in the Assamese novel form.

The drama of this period can be divided into the mythological, the historical, and the social. Modern Assamese drama was established in the 1940s by Jyotiprasad Agarwalla. The Nagaon Natya Samiti’s Piyoli Phookan (1948), Prabin Phookan’s Lachit Borphookan (1946) and Maniram Dewan (1948), dramatised the historical and personal events surrounding well-known personalities of Assam’s history.

Surendranath Saikia wrote mythological plays, like Kama (1947) and Lakshman (1949). It was the social drama that gained popularity and importance, especially as emphasised by Jyotiprasad Agarwala (Lobhita in 1942).

Assamese literature today includes a wide range of poetry, novels, short stories, dramas, and sub-genres such as folklore, science fiction, children’s literature, biographies and translations.

Modern poetry reveals personal reflections and focuses on the immediate and shifting trends of modern life (urban life), settings. Navakanta Barua, Nilamoni Phookan, Nirmalprabha Bordoloi, and Hiren Bhattacharya, Samir Tanti, whose works includes Yudha Bumir Kabita (1985) and Shokakol Upatyaka (1990) and has a poetic vision that reflects on Third World conditions, Bhabe Barua and Hiren Datta are among the noteworthy modern post-independence poets. Bhupen Hazarika’s songs and poetry have covered a wide range of subjects, from the intensely personal to the extremely political.

Another contemporary novelist whose subjects are often political is Homen Borgohain. Notable modern novelists include writers such as Nirupama Borgohain, Nilima Dutta, and Mamoni Raisom Goswami. Lakshminandan Borah focuses on ordinary life especially rural life (Ganga Silonir Pakhi, Nishar Purobi, and Matit Meghor Sanh).

Jogesh Das comments on the restrictive nature of our society, especially concerning women (Jonakir Jui in 1959 and Nirupai, Nirupai in 1963). Debendranath Acharya in his novels Kalpurush (1967), Anya Jog Anya Purush (1971), and Jangam (published 1982), was the first to write in the surrealistic mode. Rong Bong Terang’s novel Rongmilir Hanhi (1981) brought Karbi society to mainstream literature.

Shilabhadra experimented with form and subject in Madhupur (1971), Tarangini (1971), Godhuli (1981) and Anusandhan (1987). Short story writer and playwright Bhabendranath Saikia’s (1932) novel Antarip (1986) is extraordinarily progressive in its feminism.

Other contemporary fiction writers include Chandra Prasad Saikia, Medini Choudhuri, Arunachali writer Lummer Dai, Troilokyanath Goswami, Sneha Devi, Hiren Gohain, and Govindaprasad Sharma.

Modern Assamese drama, too, displays social analysis and structural experimentation. Translations of Western plays, such as those of Shakespeare and Ibsen, are an important aspect of modern Assamese drama.

An important form that has developed in present-day Assamese drama is the one-act play. The formation of the Asom Natya Sanmilan in 1959 and its regular one-act play competitions have helped in the development of this form.

Notable one-act plays are Durgeswar Borthakur’s Nirodesh; Prabin Phookan’s Tritaranga; Bhabendranath Saikia’s Putola-Nas; and Bhupen Hazarika’s Era Bator Sur. The subjects of modern drama range from the historical to the contemporaneous. A significant number of modern plays also revive traditional folk and classical forms.

In 1917, the Oxom Xahityo Xobha was established as a guardian of Assamese society, as a forum for the development of Assamese language and literature. The first president of the Xobha was Padmanath Gohain Baruah.

Writers of the post- independent period include Syed Abdul Malik, Jogesh Das and Birendra Kumar Bhattacharya (who received the Jnanpith Award of 1979 for his novel Mrutunjaya). Among the contemporary writers are Arupa Kalita Patangia, Monikuntala Bhattacharya, Mousumi Kondoli, Monalisa Saikia and Amritjyoti Mahanta.

Essay on Odia Language (1161 Words)
Essay on Sindhi Language (582 Words)

Assamese Language

No comments yet.

Leave a reply click here to cancel reply..

You must be logged in to post a comment.

Homepage অসমীয়া ৰচনা | Essay in Assamese

Featured post, বাতৰি কাকতৰ বিষয়ে ৰচনা | newspaper essay in assamese.

বাতৰি কাকতৰ বিষয়ে ৰচনা: ইয়াত বাতৰি কাকতৰ বিষয়ে তিনিখন ৰচনা সংগ্ৰহ কৰি সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকল এই বাতৰি কাকতৰ বিষয়ে ৰচনা কেইখ...

Latest Posts

অসমৰ বানপানী আৰু ইয়াৰ প্ৰতিকাৰ - অসমীয়া ৰচনা.

ইয়াত অসমৰ বানপানী সমস্যা - ইয়াৰ কাৰণ আৰু প্ৰতিকাৰৰ উপায় বিষয়ে তিনিখন অসমীয়া ৰচনা সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলে এই অসমৰ প্ৰধান সম...

বিদ্যালয়ৰ বঁটা বিতৰণী সভা - অসমীয়া ৰচনা

ইয়াত আমাৰ বিদ্যালয়ৰ বঁটা বিতৰণী সভা বিষয়ে এখন অসমীয়া ৰচনা সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকল এই বিদ্যালয়ৰ বঁটা বিতৰণী সভা বিষয়ে ৰচনা খ...

আমাৰ বিদ্যালয় বিষয়ে ৰচনা | Our School Essay In Assamese

ইয়াত আমাৰ বিদ্যালয়ৰ বিষয়ে এখন অসমীয়া ৰচনা সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। class 3, class 4, class 5, class 6, class 7 ৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকল এই আমাৰ বিদ...

পানীৰ বিষয়ে ৰচনা | Water Essay in Assamese

ইয়াত পানীৰ বিষয়ে এখন অসমীয়া ৰচনা সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। class 3, class 4, class 5, class 6, class 7 ৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকল এই পানী বিষয়ে ৰচনা ...

দেশভক্ত তৰুণ ৰাম ফুকন | Tarun Ram Phukan

ইয়াত দেশভক্ত তৰুণৰাম ফুকনৰ বিষয়ে এখন অসমীয়া ৰচনা সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকল এই দেশভক্ত তৰুণ ৰাম ফুকন দেৱৰ বিষয়ে ৰচনা খনৰ পৰা উ...

লোকপ্ৰিয় গোপীনাথ বৰদলৈ বিষয়ে চমুকৈ ৰচনা | Lokpriya Gopinath Bordoloi

ইয়াত স্বাধীন অসমৰ প্ৰথম মুখ্যমন্ত্ৰী লোকপ্ৰিয় গোপীনাথ বৰদলৈৰ বিষয়ে এখন অসমীয়া ৰচনা সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। class 3, class 4, class 5, class ...

কল গছৰ বিষয়ে ৰচনা

ইয়াত কল গছৰ বিষয়ে এখন অসমীয়া ৰচনা সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। class 3, class 4, class 5, class 6, class 7 ৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকল এই কল গছৰ বিষয়ে ৰচ...